Μια μυρωδιά αρκεί να μας γυρίσει σ' έναν άνθρωπο

Ορισμένες μυρωδιές είναι πιο χαρακτηριστικές κι απ’ τις ίδιες τις εικόνες. Μετατρέπονται σε μακροπρόθεσμες αναμνήσεις, που με μία μόνο σκέψη επανέρχονται στην επιφάνεια. Αυτό τις κάνει αθάνατες. Η κάθε αίσθηση είναι ξεχωριστή, μα η όσφρηση έχει κάτι το μοναδικό. Τη στιγμή που μυρίζουμε κάτι, ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας. Μια ανάμνηση τόσο έντονη, όσο και τα συναισθήματα που μας προκαλεί.

Είναι πολλά εκείνα που μπορεί να σου φέρει στο μυαλό μια μυρωδιά. Η πιο όμορφη, όμως, ανάμνηση είναι εκείνη του ανθρώπου που αγαπάς. Η ξεχωριστή εκείνη μυρωδιά που έχει το δέρμα του, μόλις βγει απ’ το ντους ή την πολύ απλή μα ταυτόχρονα ιδιαίτερη στιγμή που μπλέκεσαι στην αγκαλιά του, με το πρόσωπό σου χωμένο μέσα στο λαιμό του να τραβάς τζούρες απ’ τη μυρωδιά του και τα χέρια του τυλιγμένα γύρω σου.

Ας μην ξεχνάμε το άρωμα που φοράει. Μια κολόνια που μπορεί να φοράνε πολλοί γύρω σου, μα πάνω του είναι αλλιώς. Κάποιος που φοράει το ίδιο άρωμα μπορεί απλώς να στον υπενθυμίσει, μα τη δική του μυρωδιά –τον συνδυασμό αρώματος με σάρκα– θα την ξεχώριζες ανάμεσα σε χιλιάδες.

Αναμνήσεις τόσο ξεχωριστές –σαν κι αυτές– είναι κάτι σαν ένας κρυμμένος θησαυρός, που μας προκαλεί να τον ανακαλύψουμε, το λεπτό που μία γνώριμη μυρωδιά χαϊδεύει τη μύτη μας. Αυτόματα, μας οδηγεί στα ομορφότερα ταξίδια. Ταξιδεύουμε στα δικά μας μικρά συννεφάκια περασμένων στιγμών που μας κάνουν να χαμογελάμε.

Στο άρωμα του ανθρώπου που επιλέξαμε για δικό μας, στο άρωμα της αγκαλιάς μας, που έχουμε αδυναμία, στο άρωμα που ξέρουμε πως ακόμα κι αν κάποτε ο άνθρωπος εκείνος βγει απ’ τη ζωή μας, για τον οποιονδήποτε λόγο, θα παραμείνει αξέχαστο, σταθερή υπενθύμισή του.

Είναι μυρωδιές που χαράζονται στη μνήμη μας και δε χάνονται ποτέ. Αντιθέτως, τη στιγμή που κάτι μας τις θυμίζει τις ζούμε ξανά και ξανά, έστω και για ‘κείνο το μικρό χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό, λοιπόν, νιώθουμε την ανάγκη, έστω κι ασυνείδητα, να αποθηκεύουμε τις αγαπημένες μας μυρωδιές στο υποσυνείδητό μας, αφήνοντας τη μνήμη και την όσφρησή μας μαζί να λειτουργήσουν σαν μια κάμερα που απεικονίζει το συνδυασμό τους.

Μας δίνει τη δυνατότητα να συνδέσουμε γεγονότα και στιγμές του παρελθόντος με αγαπημένα μας πρόσωπα. Είναι σαν να αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις αυτές σε μικρά αρωματικά μπουκαλάκια, φυλαγμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ούτως ώστε να μπορούμε να τις επισκεφθούμε, όχι μόνο όταν απλά κάτι μας τις θυμίσει, αλλά κι όταν μας καταβάλει εκείνο το γλυκόπικρο συναίσθημα της νοσταλγίας.

Αρωματικά μπουκαλάκια που ακόμα κι αν το περιεχόμενό τους σταματήσει να ανανεώνεται, αν τελειώσει, μένουν εκεί, δε φεύγουν ποτέ, κρατάνε πάντα μια σταγόνα. Μπορεί οι αυθεντικές εικόνες, να έχουν κι αυτές την αξία τους, μα οι οσφρητικές αναμνήσεις είναι πάντα πολύ πιο ισχυρές. Δεν είναι απλά τυπωμένες και τοποθετημένες μέσα σε ένα άλμπουμ, ούτε αποθηκευμένες στο σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού μας υπολογιστή, ή στην κάρτα μνήμης του κινητού μας, αλλά στον πιο αυθεντικό σκληρό δίσκο που υπάρχει.  Κι αυτός δεν είναι άλλος απ’ το ανθρώπινο μυαλό.

Εξάλλου, αναμνήσεις που έρχονται στην επιφάνεια λόγω μιας χαρακτηριστικής μυρωδιάς, έχουν μια πολύ πιο δυνατή συναισθηματική σύνδεση με αυτό που μας θυμίζουν. Τόσο ξεχωριστές, τόσο μοναδικές και πάντα ανεπανάληπτες.