Τώρα πια μεθυσμένα μηνύματα στέλνουμε στους κολλητούς

Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάκτυλό μας. Όλοι, κάπου, κάποτε, έχουμε στείλει ένα μεθυσμένο μήνυμα στη ζωή μας. Είτε σε κάποιον ανεκπλήρωτο έρωτα, είτε σε κάποιον που μας απογοήτευσε, είτε σε ένα πρόσωπο που μας λείπει, μέχρι και σ’ ένα φίλο, ή κολλητό. Μπορεί όμως, στο τέλος της μέρας, να το στείλαμε και στο λάθος άτομο!

Όπως και να ‘χει, όμως, είμαστε πλέον σε μια ηλικία που αυτοί που μας λείπουν περισσότερο από κάθε ερωτάκο είναι οι φίλοι μας που είναι μακριά μας. Αυτοί που εμπιστευόμαστε όσο κανέναν, αυτοί στους οποίους θέλουμε να λέμε τα πάντα. Εκείνοι που εκτός από παρέα έχουν γίνει και συγγενείς. Είναι τα άτομα που με το ένα, ή με τον άλλο τρόπο, όσο χάλια κι αν είμαστε, για τον οποιοδήποτε λόγο, βρίσκουν το μαγικό τρόπο να μας κάνουν να γελάσουμε και να ξεχαστούμε.

Γι’ αυτό, λοιπόν, για όποιο λόγο κι αν είναι μακριά μας, μας λείπουν αφόρητα. Είτε ο λόγος αυτός έχει να κάνει με σπουδές, με δουλειά, με ένα πολυάσχολο πρόγραμμα. Οι λόγοι είναι πολλοί, η ουσία, όμως, παραμένει ίδια.

Γκόμενοι; Ποιοι γκόμενοι; Πλέον, όταν πιούμε και μας έρθει η ξαφνική επιθυμία της αποστολής ενός μεθυσμένου μηνύματος, στρεφόμαστε μόνο προς τους κολλητούς. Μηνύματα προς τα συγκεκριμένα άτομα, έστω και μεθυσμένα, δε μας βάζουν σε τόσο μεγάλους μπελάδες. Την επόμενη μέρα, αφότου καταλάβουμε τι στείλαμε και πού το στείλαμε, το πιο πιθανό είναι πως απλά θα γελάσουμε, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις που θα μας έκαναν να θέλαμε ν’ ανοίξει η γη και να μας καταπιεί!

Οι κολλητοί, όμως, δε μας παρεξηγούν. Μας έχουν ήδη συνηθίσει και ξέρουν πολύ καλά τι τρέλα κουβαλάμε μέσα μας. Γελάνε μαζί μας, μας πειράζουν κι ό,τι κι αν γίνει, στέκονται στο πλάι μας. Το πολύ-πολύ, την επόμενη μέρα, να μας κοροϊδεύουν ασταμάτητα, μέχρι το αστείο να παλιώσει! Είναι τα άτομα που πάντα θ’ απολαμβάνουμε να περνάμε χρόνο μαζί τους όσο τίποτα.

Είναι εκείνοι που είτε μεθύσουμε είτε όχι, εξακολουθούμε να μπορούμε να τους πούμε τα πάντα, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να κρυβόμαστε πίσω απ’ τη νηφάλια ή την αντίστοιχη μεθυσμένη μας κατάσταση. Ενώ το ποτό γενικά λειτουργεί σαν ένα μαγικό φίλτρο, το οποίο πολλές φορές σε συνδυασμό με τις διάφορες καταστάσεις της ζωής μας μπορεί να αποδειχτεί καταστροφικό, οι συνέπειες με τους κολλητούς είναι πάντα πιο ήπιες.

Εξάλλου, ένα ακόμα μεγάλο πλεονέκτημα είναι πως την επόμενη μέρα, όταν ανοίξεις τα μάτια σου και θυμηθείς τι έκανες το προηγούμενο βράδυ, δε χρειάζεται ν’ ανησυχείς για το μήνυμα που θα πρέπει να στείλεις για να διορθώσεις την κατάσταση. Γιατί πολύ απλά, οι κολλητοί δε χρειάζονται δικαιολογίες του τύπου, «Συγγνώμη για χθες, ήπια παραπάνω απ’ όσο έπρεπε και δεν ήξερα τι έλεγα».

Αντιθέτως, θα ξυπνήσεις βρίσκοντας ήδη ένα δικό τους μήνυμα. Αρχικά θα σε ρωτήσουν αν είσαι καλά. Κάπου εκεί, όμως, μετά απ’ αυτό, θα αρχίσει το πείραγμα του αιώνα! Κάπως έτσι, λοιπόν, πίνουμε, νιώθουμε ελεύθεροι, γινόμαστε απίστευτα κεφάτοι, ξεχνιόμαστε και γινόμαστε ρεζίλι στους καλύτερούς μας φίλους, που μας λείπουν, χωρίς να το μετανιώνουμε ούτε για μία στιγμή.

Δημιουργούμε νέες αναμνήσεις και τις φυλάμε για μας!