Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το ότι φλερτάρει ένας εργένης γονέας δε σημαίνει απαραίτητα πως ψάχνει σύντροφο ζωής. Για να είμαστε ειλικρινείς πιθανότατα αυτό να είναι το τελευταίο που έχει στο μυαλό του. Υπάρχουν κι άλλες βασικές ανάγκες που μπορεί να θέλει να ικανοποιήσει -κι αυτό είναι φυσιολογικό. Παρομοίως, το ότι βγαίνει κανείς ραντεβού με άτομο που έχει παιδιά δεν αποτελεί σημάδι πως ψήνεται για γάμο.
Την ίδια στιγμή, μια συντροφική σχέση, οποιουδήποτε είδους, στην οποία τουλάχιστον ένα από τα δύο μέλη έχει απογόνους είναι εξ ορισμού κάπως πιο ιδιαίτερη και το παιχνίδι παίζεται σε ένα ταμπλό του οποίου οι δυναμικές εξισορροπούνται με μαεστρία και έχει αυστηρά απαρέγκλιτους κανόνες.
Είναι δεδομένο άλλωστε πως οι άνθρωποι, σε κάθε ερωτικό στιγμιότυπο αντιπροσωπεύουμε μονάχα μια ψηφίδα ενός πολυσύνθετου μωσαϊκού που μπορεί να αποτελείται από την εργασία, την οικογένεια, τους φίλους και τον προσωπικό χρόνο μας. Στην περίπτωση των γονέων το κομμάτι που ανήκει στα παιδιά τους θα είναι πάντα εκείνο με τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα.
Αν θέλετε δηλαδή να είστε με κάποιον που έχει παιδιά, θα πρέπει να αποδεχτείτε πως οι παρορμήσεις ίσως και να σπανίζουν και συνήθως θα υπάρχει καλά σχεδιασμένος και έγκαιρος προγραμματισμός. Ο χρόνος όλων είναι πολύτιμος και χαοτικός, πόσο μάλλον εκείνων που έχουν παιδιά. Προετοιμαστείτε, λοιπόν, για καυτές συναντήσεις με αυστηρές προθεσμίες.
Οι γονείς έχουν την τάση να διακατέχονται από ένα σωρό ενοχές σχετικά με τον χρόνο και το χρήμα που διαθέτουν στη σχέση, και άρα όχι στα παιδιά τους, και λαμβάνουν υπόψη πως καλά κρατούν ακόμα τα κοινωνικά στερεότυπα, η καχυποψία και το στίγμα που περιβάλλουν όσους αποφασίζουν πως δεν τελείωσε η ζωή τους επειδή χώρισαν και έχουν παιδιά.
Αχρείαστες είναι και οι απόψεις περί λύπησης και σωτηρίας τους. Για να έχουν φτάσει στο σημείο να μπουν ξανά στον κόσμο του φλερτ σημαίνει πως νιώθουν έτοιμοι να το κάνουν. Γνωρίζουν την ορθότητα της κοινοτοπίας «χαρούμενοι γονείς-χαρούμενα παιδιά» και προσπαθούν να κάνουν πια πράγματα και για τον εαυτό τους.
Τις περισσότερες φορές -εννοείται, όχι όλες- τείνουν να διακρίνονται από αυξημένη αντιληπτική ικανότητα, ωριμότητα, αυτογνωσία, υπευθυνότητα και προνοητικότητα, καθώς κι από μειωμένη εγωπάθεια. Θα δώσουν χρόνο, αλλά καλά θα κάνουν οι υπόλοιποι να μην τον σπαταλήσουν αδίκως καθώς το «αντίο» συνηθίζει να έρχεται με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι συνήθως της φιλοσοφίας «αν δεν είσαι σίγουρος, ασ’ το» και δεν το κρύβουν.
Ακόμα, εξυπακούεται πως όσο βαρύ κι αν είναι το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλούν στις πλάτες τους, η διαρκής και με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια συζήτηση για τα παιδιά και τον πρώην σύντροφο -και έτερο γονέα- είναι απαγορευτικό πεδίο με τεραστίων διαστάσεων κατακόκκινα γράμματα που αναβοσβήνουν. Σαφώς και μια αναφορά στα παιδιά είναι θεμιτή και σίγουρα θα γίνει. Τα παιδιά πάνε πακέτο με τον γονέα και οποιαδήποτε ένδειξη σταθερής αλλαγής θέματος και αμηχανίας στο άκουσμά τους σημαίνει αυτόματα κόκκινη κάρτα και αποκλεισμός. Το να μουρμουράει ωστόσο ο γονιός για τις ομολογουμένως απαιτητικές συνθήκες της καθημερινότητάς του και τα προβλήματα της από κοινού ανατροφής με τον πρώην, είναι άδικο για τον άλλον και πέρα ως πέρα ντεκ@υλέ.
Ο μη γονέας της παρέας είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται συχνά απογοητευμένος και αποκαρδιωμένος με την προσοχή που λαμβάνει. Η γνώση πως είναι ανίσχυρος απέναντι σ’ όλα εκείνα που δεν μπορεί να ελέγξει, είναι ικανή να παίξει ύπουλα παιχνίδια με το μυαλό. Ακόμα, μπορεί να πιεστεί, ιδιαίτερα όταν συνειδητοποιήσει πως η σχέση αυτή θα αποτελεί μια καλά υπολογισμένη και συγκρατημένη εμπειρία. Θα χρειαστεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως η ποιότητα των συνευρέσεων θα πρέπει να αντισταθμίζει την ποσότητά τους, κάτι που ούτως ή άλλως αποτελεί πρόκληση σε οποιαδήποτε σχέση. Γίνεται γρήγορα κατανοητό, λοιπόν, πως ένα τέτοιο ειδύλλιο παρα-είναι αληθινό κι αυτό είναι ικανό να προσγειώσει τα πάντα απότομα.
Κι αν παρά τις δυσκολίες θέλετε και οι δύο να συνεχίσετε; Αν έχετε περιέργεια πού μπορεί να βγει όλο αυτό; Πώς προχωράτε; Πώς περνάτε από τη σχετικά απλή -λέμε τώρα- συνθήκη του να βγαίνετε ραντεβού στο βουνό που ονομάζεται δέσμευση; Πώς και πού χωράει κανείς σε μια οικογένεια; Αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι ακόμα, το θεματάκι θα εξελιχθεί αργά και σταθερά, με υπομονή και κατανόηση, με ευελιξία και προσαρμοστικότητα.
Ο περίγυρος επιδρά άμεσα στην ψυχοσύνθεση σας, καθώς με τις απόψεις του να φυτρώνουν παντού σαν παράσιτα, καλείστε να υπερασπιστείτε τις επιλογές σας. Πρωταρχικά, λοιπόν, αγνοείστε τους όλους για να ζήσουν εκείνοι καλά κι εσείς καλύτερα.
Καιρός όμως να αναφερθούμε και στον ελέφαντα που βρίσκεται στο δωμάτιο, τα παιδιά. Η γνωριμία μαζί τους θα συμβεί, συνήθως όταν πράγματι φαίνεται πως οδηγείται σε σοβαρό δεσμό με μακροχρόνια προοπτική. Είναι μια συνθήκη που απαιτεί διακριτικούς χειρισμούς, καθώς οι δυναμικές είναι πολυσύνθετες. Πώς ανακοινώνεται; Πώς αλληλεπιδράτε ως ζευγάρι μπροστά τους; Πόσο χρόνο θα περνάτε μαζί τους και πώς; Με ποιον τρόπο συγχρονίζονται προγράμματα και προσωπικότητες;
Είναι μαθηματικά βέβαιο πως δε θα είναι ευκολάκι να γίνει αποδεκτός εκείνος που δεν ανήκει στην οικογενειακή φούσκα. Η επιτυχημένη ανασυγκρότηση μιας οικογένειας είναι μια μακροχρόνια διαδικασία με επίκεντρο την ευημερία των παιδιών, εκείνων των εξαρτώμενων μικρών ανθρώπων με τα ολοδικά τους συναισθήματα. Ωστόσο, δε χρειάζεται να πτοείστε.
Χρειάζεται γερό στομάχι, ώστε να μην παρασύρεστε από τις συνήθως παιδιάστικες -κοιτάτε να δείτε πράματα- μα καθόλα κατανοητές συμπεριφορές τους και να θυμάστε πως εσείς είστε οι ενήλικες. Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση, σταθερότητα και συνοχή. Ο νεοφερμένος, από τη μία, οφείλει να συνεργάζεται και να ακολουθεί το παράδειγμα που θέτει ο γονέας, από την άλλη να μην ξεχνά πως εκείνος δεν είναι ούτε γονέας ούτε φίλος, αλλά κάτι ενδιάμεσο. Κάποιος που ενδιαφέρεται μεν, δεν υπερβαίνει τα όρια, δε. Είναι εκείνος με τον οποίο μπορούν όλοι να περνούν ευχάριστες στιγμές αλλά καλό είναι να δίνει χώρο, ώστε να μπορούν όλοι να αναπνεύσουν. Είναι υποστηρικτικός προς τον σύντροφό του, χωρίς να παρεμβαίνει αυτόκλητα στον τρόπο γονεϊκότητας του. Επιπλέον, κατανοεί πως θα συσχετιστεί με κάποιον τρόπο με τον πρώην σύντροφο και πάντα γονέα, ο οποίος δεν αποτελεί απειλή και δε θα πρέπει να είναι κάποιος που προκαλεί αισθήματα ζήλιας και ανασφάλειας, αλλά, αντιθέτως, κάποιος με τον οποίο θα υπάρχει γόνιμη επικοινωνία στο πνεύμα της συνεργασίας προς όφελος των παιδιών.
Πολλά ακόμα μπορούν να αναφερθούν, ωστόσο το σίγουρο είναι πως μια σχέση τέτοιου είδους απαιτεί ωριμότητα, ανεξαρτήτως συνθηκών. Ενώ δε χρειάζεται απαραίτητα να χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα ή μονιμότητα και μπορούμε όλοι απλώς να περνάμε καλά στο χαλαρό, μπορεί και ν’ υπάρχει το ενδεχόμενο δέσμευσης, το κλειδί της οποίας βρίσκεται στην ειλικρινή επικοινωνία -ώστε να βρεθούν οι πολυπόθητες ισορροπίες και τα όρια. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, οι ευκαιρίες στον έρωτα και τη συντροφικότητα ανεξάντλητες και η αγάπη δε μαντρώνεται, είναι ασυμβίβαστη και δεν μπαίνει σε καλούπια.
Συντάκτης: Αγγελική Λεωνόρα Λαμπροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
