Ασυνέπεια∙ αδιαφορία κι ανωριμότητα

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου καθορίζουν τη συμπεριφορά του, τη συναισθηματική του προσέγγιση και τον τρόπο που δρα σε επαγγελματικό, προσωπικό κι οικογενειακό επίπεδο -κι αυτά τον κάνουν μοναδικό. Όλοι έχουμε ελαττώματα, κι αν αυτά επηρεάζουν μόνο τον εαυτό μας είναι εντάξει, ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις συναναστροφές μας.

Για να λειτουργήσει ομαλά ένα κοινωνικό σύνολο, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που λειτουργούν σαν πυξίδα για την επικοινωνία και τη συνύπαρξη. Έχουμε τις ελευθερίες μας, αλλά υπακούμε και σε έναν κοινό κώδικα. Αν παρεκκλίνουμε από αυτόν και κάνουμε του κεφαλιού μας, το πείραμα αποτυγχάνει. Η αγένεια, για παράδειγμα, δημιουργεί προβλήματα. Περισσότερα όμως προκαλεί η ασυνέπεια, η συστηματική και μάλλον συνειδητή, απέναντι σε ανθρώπους κι υποχρεώσεις.

Η ασυνέπεια, λοιπόν, για ορισμένους είναι μάλλον στάση ζωής, που ξεκινά απ’ την αναβλητικότητα της παιδικής ηλικίας και δε σταματά ποτέ. Χαρακτηρίζει εκείνους που δεν έρχονται ποτέ στην ώρα τους, αδυνατούν να παραδώσουν τη δουλειά τους στις προκαθορισμένες προθεσμίες κι αφήνουν διαρκώς στον αέρα τις υποχρεώσεις τους για κάποια άλλη στιγμή απ’ αυτήν που πρέπει.

Όλοι έχει τύχει να καθυστερήσουμε λόγω ενός απρόοπτου συμβάντος, όμως οι ασυνεπείς άνθρωποι παρουσιάζουν αυτές τις συμπεριφορές καθημερινά. Είναι ο κανόνας τους, όχι η εξαίρεσή τους. Δε διορθώνονται, δεν προσπαθούν αλλάξουν, δεν πολυνοιάζονται για τις συνέπειες κι έτσι άνετα χαρακτηρίζονται ανώριμοι.

Η συνεχής ασυνέπεια εκδηλώνει πια μια γενικότερη αδιαφορία. Δε θέλουμε να δώσουμε την απαιτούμενη σημασία στις υποχρεώσεις μας προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας, σαν να μη μας αφορά. Δεν ενδιαφερόμαστε για το αν πληγώνουμε ανθρώπους ή αν περιπλέκουμε καταστάσεις. Δε μας απασχολεί το μετά, ούτε καν το τώρα.

Το χειρότερο είναι πως η ασυνέπειά μας δε σταματάει μόνο σε μας, επηρεάζει και τους γύρω μας. Κάποια στιγμή ο κύκλος μας κουράζεται, εκνευρίζεται και σταματά να δείχνει υπομονή. Τότε οι ασυνεπείς (θεωρούμε πως) αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε ψεύτικες δικαιολογίες, ώστε να καλύψουμε μια ασυνέπειά μας και να μη χάσουμε άτομα από δίπλα μας, που με τη σειρά τους οδηγούν σε μια ακολουθία από ψέματα. Τα ψέματα, όμως, αυτά κάποια στιγμή θα αποκαλυφθούν κι η εμπιστοσύνη κι ο αμοιβαίος σεβασμός θα αντικατασταθούν από υποκρισία κι απογοήτευση.

Ίσως ο ασυνεπής να ‘ναι ανασφαλής κι ευθυνόφοβος, να αγχώνεται υπερβολικά κι έτσι να αντιδρά ανεύθυνα.  Μα σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να ‘ναι ειλικρινής με τον εαυτό του, να δουλέψει πάνω στο πρόβλημά του και να αναζητήσει λύσεις.

Η ασυνέπεια κρατά τους ανθρώπους μακριά, απ’ τη στιγμή που αισθάνονται πως δεν μπορούν να βασιστούν σε κάποιον που δε δείχνει τον απαραίτητο σεβασμό ώστε να τηρήσει όσα υπόσχεται, απ’ το να έρθει σε ένα ραντεβού ως το να βοηθήσει σε μια μετακόμιση, όπως εγγυήθηκε. Φιλικές και κοινωνικές σχέσεις διαρκώς συγκρούονται.

Ακόμα και αν αποτελεί χαρακτηριστικό του εκάστοτε ατόμου, ακόμα κι αν οι άλλοι τον γνώρισαν και θεωρητικά τον αποδέχτηκαν έτσι, δεν μπορεί να μην προσπαθήσει έστω να το βελτιώσει. Διότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται ένα τόσο επικίνδυνο ελάττωμα, ειδικά αν βλέπει ότι ο άλλος δεν προσπαθεί για το καλύτερο κι απλώς επαναπαύεται στη βολή του.