Κάποιες σχέσεις λειτουργούν σαν τσιρότα στις πληγές

Η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει πως ο τρόπος κι ο χρόνος με τον οποίο μπαίνουν νέα άτομα στη ζωή μας δεν είναι τυχαίος. Ο καθένας έρχεται για κάποιον λόγο που πιθανότατα θα μάθουμε πολύ αργότερα ή και ποτέ. Όμως  δεν πρέπει να φοβόμαστε αυτή την ξαφνική εισβολή. Αντίθετα, θα πρέπει να τους επιτρέψουμε την είσοδο με ένα γλυκό χαμόγελο κι ευχόμενοι ότι θα μείνουν στη ζωή μας δίνοντάς της μια ευχάριστη τροπή. Γιατί ο καθένας ξεχωριστά θα μας χαρίσει κάτι διαφορετικό και σίγουρα πολύτιμα μαθήματα.

Η ζωή είναι σαν μια ταινία. Αν είσαι θεατής, που βλέπει το έργο πρώτη φορά, δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά τη συνέχεια. Λίγοι είναι εκείνοι που θα συμπρωταγωνιστήσουν μαζί μας ενώ οι περισσότεροι έχουν λάβει τους δεύτερους ρόλους. Στην πορεία, καμία νέα άφιξη δεν είναι τυχαία, κάποιο κενό θα υπήρχε στο σενάριο και μια ανάγκη να καλυφθεί, ενώ παράλληλα καμία αποχώρηση δεν είναι απίθανη, αυτές οι αλλαγές κρατάνε και το σασπένς.

Κάποιοι έρχονται κι εγκαθίστανται στη ζωή μας για πάντα, όσο κρατάει αυτό. Η οικογένεια κι οι καρμικοί μας φίλοι μένουν στο πλευρό μας χωρίς ανταλλάγματα. Είναι βέβαια κι εκείνοι που έρχονται για να πουν τα νέα τους και να φύγουν, σαν μια δυνατή καταιγίδα -μικρή σε διάρκεια αλλά μεγάλη σε ένταση. Όπως αντίστοιχα κι εκείνοι που περνάνε, αλλά δεν ακουμπάνε. Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε αυτούς που ήρθαν στα ξαφνικά χαρίζοντας στιγμές ευτυχίας κι εγγυήσεις παραμονής κι έφυγαν προσφέροντας θλίψη κι οργή.

Κάποιοι χρεώνουν όλες αυτές τις μετακινήσεις στο κάρμα. Μυστήριο τελικά κι αυτό. Πολλές φορές δίνει την εντύπωση πως παίζει μαζί μας ενώ άλλες μας αφήνει έκπληκτους να διαπιστώνουμε πως είναι πιο επιεικές μαζί μας από ό,τι νομίζαμε πως αξίζαμε. Διότι επέτρεψε, πέραν των άλλων, να μπουν στην καθημερινότητά μας κι άνθρωποι που έπαιξαν μεταβατικό ρόλο. Άνθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή μας με ένα δυνατό τρόπο, δίνοντάς μας παράλληλα ώθηση να προχωρήσουμε παρακάτω.

Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί έρχονται αιφνίδια, μετά από δύσκολες στιγμές. Θα γνωρίζουν να πουν τις κατάλληλες λέξεις τη σωστή στιγμή και θα βοηθήσουν με την υποστήριξή τους να γίνουν πράξη όλα όσα αναβλήθηκαν για καιρό. Η επαφή μαζί τους είναι ανακουφιστική, χαρίζουν χαμόγελα και γενναίες δόσεις ευτυχίας. Μοιάζουν σαν να ήρθαν για να γιατρέψουν πληγές, να περιποιηθούν τα τραύματα, αναλαμβάνουν να εξασφαλίσουν την ασφάλειά μας αλλά και να αποκαταστήσουν τη λησμονημένη μας αυτοπεποίθηση.

Σημαντικές αυτές οι παρουσίες, αφού με την είσοδό τους έδωσαν τη δυνατότητα να αλλάξει η σκέψη κι η καθημερινότητά μας. Με τις συμβουλές και τη συμπαράστασή τους άρχισε η ζωή να παίρνει μια διαφορετική τροπή κι όλα τα άσχημα να βρίσκουν παρηγοριά σε μια πιο θετική πλευρά. Κι ήταν αλήθεια σπουδαίο το πέρασμά τους απ’ τη ζωή μας, μα ήταν καταδικασμένο να ‘ναι πέρασμα. Γιατί δεν ήταν έρωτες κι εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε κάτι δυνατό.

Έτσι με τον ίδιο τρόπο που μπήκαν στη ζωή μας, ξαφνικά κι απροειδοποίητα, χάθηκαν πάλι. Κανείς δεν ξέρει από πού προήλθαν, ούτε γιατί έμειναν, αλλά χωρίς αυτούς μάλλον θα είχαμε μείνει ακόμη πολύ πίσω. Εκείνοι μας έδωσαν την ώθηση και το κίνητρο να συνεχίσουμε.

Ευγνώμονες για όσα μας πρόσφεραν, παραδεχόμαστε την ιδιοτέλειά μας (εξάλλου, ποια σχέση είναι απόλυτα ανιδιοτελής;) και σίγουροι πια, προχωράμε μπροστά. Ίσως οι δρόμοι μας να χωρίστηκαν οριστικά απ’ τη  στιγμή που εκπλήρωσαν το σκοπό τους, ίσως να ξαναβρεθούν μπροστά μας, όταν πια δε θα χρειαζόμαστε να στηριχθούμε πάνω τους, αλλά θα μπορούμε να περπατήσουμε δίπλα τους.