Τι καλύτερο στο φλερτ από δυο κόκκινα ντροπαλά μαγουλάκια;

Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους έχουν κάνει ή έχουν δεχθεί φλερτ. Το φλερτ, ή διαφορετικά το παιχνίδι της κατάκτησης, εκτός το ότι φαίνεται τρομερά διασκεδαστικό σε όποιον συμμετέχει, είναι και κάτι απόλυτα φυσικό να συμβαίνει. Καθώς, αν σκεφτούμε ότι από εξ απαλών ονύχων έχουμε την ανάγκη να φλερτάρουμε, είναι ξεκάθαρα εντός μας από πάντα.

Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων στο φλερτ. Οι άνθρωποι οι οποίοι φλερτάρουν με κάπως, επιθετικό τρόπο, ενώ τα άτομα που ανήκουν στο δεύτερο είδος, επιλέγουν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι της κατάκτησης με έναν πιο επιφυλακτικό-ντροπαλό τρόπο, θα λέγαμε.

Το πρώτο είδος είναι πιο διαδεδομένο. Η κατά μέτωπο έντονη προσέγγιση, στις μέρες μας, έχει ταυτιστεί με την αυτοπεποίθηση. Θεωρείται πως, όταν κάποιος διεκδικεί πολύ επιβλητικά, προβάλλει περίσσια αυτοπεποίθηση και δείχνει πως δεν ντρέπεται καθόλου και για τίποτα, είναι πιο πιθανόν να κερδίσει το παιχνίδι της κατάκτησης. Το δεύτερο είδος σπανίζει, ιδίως στην εποχή μας, γιατί το επιλέγουν όλο και λιγότεροι. Σ’ αυτό το είδος ανήκουν οι πιο ντροπαλοί της παρέας, οι άμπαλοι στο φλερτ όπως έχουν συνηθίσει να τους αποκαλούν. Ξέρετε, είναι αυτά τα τυπάκια που όταν σου μιλάνε έχουν ιδρωμένες παλάμες ή χάνουν τα λόγια τους μ’ ένα και μόνο βλέμμα σου, ή λένε χαζά αστεία για να σπάσουν τον πάγο και να καταφέρουν να έρθουν έστω και ελάχιστα κοντά σου ή και όλα τα παραπάνω μαζί. Και γι’ αυτή τους τη συμπεριφορά αισθάνονται ακόμα περισσότερο ντροπή να κατακλύζει όλο τους το είναι. Μα δεν ξέρουν, όμως, πόσο γοητευτικοί γίνονται με αυτές τις μικρές λεπτομέρειες.

Δε γνωρίζουν πως αυτές οι λεπτομέρειες είναι που τους κάνουν ερωτεύσιμους. Στην πραγματικότητα, δε θέλουμε κάποιον που θα έρθει να μας πουλήσει μία εικόνα που έπλασε για τον ίδιο του τον εαυτό αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πολύ μπέρδεμα. Θέλουμε απλά πράγματα. Θέλουμε κάποιον που να έρθει και να μας δείξει τον πραγματικό του εαυτό, έστω αυτόν που κοκκινίζει ολόκληρος όταν μας συναντάει. Ψάχνουμε το αληθινό χωρίς αυτό να χαρακτηρίζεται από κάποιο φύλο ή κοινωνικό στερεότυπο.

Επίσης, όταν σε προσεγγίσει ένα ντροπαλό τυπάκι, να ξέρεις πως δε σε βλέπει ως ξεπέτα, αλλά ως μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που του κίνησες το ενδιαφέρον και θέλει να σε γνωρίσει. Ακόμα, οι άμπαλοι, ποτέ και για κανέναν λόγο δε θα σου μιλήσουν αλαζονικά, γιατί δεν έχουν καμία απολύτως σιγουριά πως θα σε ρίξουν. Αντιθέτως μένουν στη γνωριμία, το πάνε ίσως και φιλικά, είναι ατσούμπαλοι και κάνουν λάθη οπότε κι εσύ νιώθεις ελευθερία να είσαι χαλαρός χωρίς να έχεις την τέλεια αντίδραση κάθε δευτερόλεπτο.

Μέσα σ’ όλη αυτήν την παιδικότητα που αναδύεται από τον εσωτερικό τους κόσμο, υπάρχει ένας μικρός θησαυρός. Αφήστε τους λίγο χώρο να ανοιχτούν, να νιώσουν οικία και μόλις συμβεί αυτό, θα συνειδητοποιήσετε πόσα χρόνια πήγαν χαμένα που επιλέγατε ανθρώπους που έμεναν σε μια τέλεια μεν. βιτρίνα δε. Απλά χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο για να ξετυλίξουν τον υπέροχο εαυτό τους.

Κι εσύ που φοβάσαι να φλερτάρεις, μην ξεχνάς πόσο γοητευτικός είσαι και μην υποτιμάς τον εαυτό σας. Τα κόκκινα μαγουλάκια, το χάσιμο των λέξεων, η μικρή στιγμιαία ανακοπή στο πλησίασμα των σωμάτων, αυτά αξίζουν στον έρωτα. Την τέλεια ατάκα την τέλεια στιγμή, άσ’ την για τις ταινίες. Που μεταξύ μας, ούτε καν εκεί δεν υπάρχει. Γιατί οι καλύτερες σκηνές προέκυψαν από τον πιο ειλικρινή αυτοσχεδιασμό. Κι ας είχε και λίγη ντροπή μέσα του. Ανθρώπινο, δε συμφωνείς;