Σε κανέναν δεν αρέσουν οι άχαρες ημέρες. Αυτές που ξυπνάς το πρωί και δεν ξέρεις τι να πρωτονιώσεις. Βαριέσαι τη ζωή σου, δε θέλεις να κουνηθείς κάτω απ’ τα σκεπάσματα. Γυρίζεις πάνω-κάτω στο κρεβάτι σου και προσπαθείς να ξανακοιμηθείς. Μα πόσες ώρες θα κοιμάσαι πια, θέλεις-δε θέλεις πρέπει να σηκωθείς.
Με μηχανικές κινήσεις ανάβεις τον βραστήρα, ένας καυτός καφές πάντα βοηθά να ανοίξει το μάτι. Ανοίγεις και τον υπολογιστή, κλασικές κινήσεις ενός βαρετού πρωινού. Η τηλεόραση δεν έχει τίποτα, πάλι θα τη βγάλεις με κάποιο επεισόδιο απ’ τις σειρές που παρακολουθείς, οτιδήποτε για να περάσει η ώρα πιο γρήγορα. Στρίβεις το τσιγάρο σου και χαζεύεις τους πρωταγωνιστές να ζουν τις ζωές τους στο έπακρο. Ερωτευμένοι και τρελαμένοι, μοιράζονται στιγμές με φίλους και ξεχνάν τα προβλήματά τους μέσα σε χαμογέλα κι αστείες στιγμές.
Κάτι τέτοιες μέρες θέλεις τόσο να τρυπώσεις μέσα στην οθόνη, να γίνεις κι εσύ κομμάτι του σεναρίου που φαντάζει τέλειο όσο το παρατηρείς. Η ζωή όμως δεν πάει έτσι, δεν υπάρχει σενάριο για να μπορέσεις να ακολουθήσεις πιστά. Θα σε διευκόλυνε πολύ, δεν αμφιβάλλω, δε θα χρειαζόταν να σκέφτεσαι τίποτα. Όλα θα ήταν μια απλή ερμηνεία και στο τέλος κάθε επεισοδίου θα έπεφτες να κοιμηθείς περιμένοντας το επόμενο.
Γελιέσαι αν νομίζεις ότι έτσι γίνεσαι ακριβοπληρωμένος πρωταγωνιστής, κομπάρσος γίνεσαι στην ιδία σου τη ζωή. Σαν πιόνι μετακινείσαι όπου σε πηγαίνουν, δεν έχεις ελεύθερη βούληση, δεν έχεις αισθήματα, ακόμα κι αυτά στα γράφουν, δεν τα νιώθεις.
Σου αρέσει ο τρόπος που μιλούν μεταξύ τους, το δέχομαι, φαίνεται να συζητούν με απολυτή ειλικρίνεια στους φίλους τους. Τους ζηλεύεις, ο εγωισμός σου δε σε άφησε ποτέ να είσαι ειλικρινής. Όποτε είχες την ευκαιρία να το κάνεις, προτίμησες να κρύψεις την αλήθεια, να κλείσεις τα μάτια και να ξεφουρνίσεις το ψέμα σου. Έτσι προστάτευες τον εαυτό σου, σου την έδινε στα νεύρα να πρέπει να δώσεις εξηγήσεις για τις πράξεις σου. Η αλήθεια, όμως, βρίσκει τρόπους να εμφανιστεί, αποκαλύπτεται και σε αφήνει εκτεθειμένο μπροστά στο μεγαλείο της.
Έχεις βρει το χρυσό κουμπί, μπορείς να σταματήσεις να νιώθεις απλά κλείνοντας τα μάτια. Όταν τα ξανανοίγεις, όμως, μετράς θύματα, παράπλευρες απώλειες που θυσιαστήκαν στο βωμό του εγωισμού σου. Έχεις χάσει πολλά άτομα απ’ τη ζωή σου έτσι, δε σε ένοιαξε και πολύ βέβαια, είπαμε, δεν νιώθεις εσύ.
Τι θα κάνεις τώρα; θα μείνεις έτσι να κοιτάς μια οθόνη; Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και φτιάξε το δικό σου σενάριο. Πάρε επιτέλους τη θέση σου σαν πρωταγωνιστής και φέρε πίσω τους φίλους που έχασες. Φυσικά και δεν ξέρεις από ποιον να ξεκινήσεις και τι να του πεις. Είναι καινούρια εμπειρία για εσένα να ζητάς συγγνώμη. Είναι πιο εύκολο από ό,τι φαίνεται, όμως, πίστεψέ με αξίζει την προσπάθεια, αφού το ξέρεις κι εσύ μέσα σου, σου λείπουν, ένας προς έναν.
Τέλος , ξεκουνήσου απ’ τον καναπέ σου, άρχισε τα τηλέφωνα και κανόνισε για καφεδάκια. Ξέρεις μέσα σου ποιο τηλέφωνο θες να χτυπήσεις πρώτο. Βρες, λοιπόν, την επαφή και κάλεσέ την. Ξέρεις ήδη και πού θα πάτε. Σε ένα μπαλκόνι με θέα, με τα φώτα της πόλης να φωτίζουν τη νύχτα. Ζήτα να πάρει και τη φωτογραφική της μαζί, να το παίξει πάλι επαγγελματίας και να γελάς με τη φάτσα της κάθε φορά που αναβοσβήνει το φλας. Παρήγγειλλε και ζεστές σοκολάτες, να ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι σας, κάνει τόσο κρύο έξω.
Άρχισε τώρα να μιλάς, πες τα όλα απ’ την αρχή. Μην παραλείψεις τίποτα, δεν έχεις κάτι να φοβάσαι. Σε ξέρει, μπορεί να διαβάσει τα μάτια σου, να καταλάβει ποτέ λες ψέματα. Έχεις μια ευκαιρία να επανορθώσεις, μην τη χάσεις. Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου κι άφησέ τον ελεύθερο, μην τα πολυσκέφτεσαι τα πράγματα. Συνέχισε να μιλάς, βγάλε τα όλα από μέσα σου, νιώσε το κενό, θα σε ελαφρύνει. Η αλήθεια λυτρώνει.
Τίποτα πλέον δε θα είναι το ίδιο. Μην περιμένεις απ’ τη μια στιγμή στην άλλη να ξαναγίνετε όπως πρώτα. Υπομονή κι επιμονή θέλει κι όλα θα φτιάξουν. Και αν μία στο εκατομμύριο δε διορθωθούν τα πράγματα, τουλάχιστον θα ξέρεις ότι προσπάθησες.
Κάθε αρχή και δύσκολη, μόλις όμως έκανες το πρώτο σου βήμα. Είναι στο χέρι σου αν θα μείνεις κομπάρσος σε ξένο θίασο η αν θα διαλέξεις το δικό σου καστ και θα μείνετε μαζί μέχρι το τέλος της σεζόν. Συμπρωταγωνιστές και φίλοι.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη