Χαμογέλα λίγο, άνθρωπε

Άνθρωπε σκυθρωπέ, χαμογέλασέ μου λίγο! Ναι, εσύ που κοιτάς θλιμμένα έξω απ’ το παράθυρο, εσύ που παρακαλάς να βρέξει για να ταιριάξει λίγο ο καιρός με την ψυχή σου. Όχι, ξέρω ότι δεν κλαις, έχεις αρνηθεί ακόμα κι αυτό το δικαίωμα στον εαυτό σου. Νιώσε λίγο μωρέ το φως της μέρας, δεν είσαι αλλεργικός στον ήλιο. Όσο σκοτάδι και να νιώθεις στην ψυχή σου, αποκλείεται να μην αντέχεις λίγο φως.

Άνοιξε, λοιπόν, κάνα παράθυρο και βγάλε το κεφάλι σου έξω, πάρε μια τζούρα καθαρό αέρα και ρίξε ένα βλέφαρο στον ουρανό. Ναι, είναι διαφορετικό απ’ την καπνίλα του δωματίου και το άσπρο χρώμα του ταβανιού. Ακόμα και αν ο ουρανός είναι γκρίζος, κοίτα τον λίγο καλύτερα, είναι όμορφος. Διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι χορεύουν μεταξύ τους στον ρυθμό του ανέμου. Σνίφαρε λίγο οξυγόνο, δυο τρεις μυτιές και θα νιώσεις καλύτερα, μην αγχώνεσαι από αυτό δε μαστουρώνεις, απλά μας έχουν βάλει στο τριπάκι να φοβόμαστε τα πάντα.

Χαμογέλα λίγο τώρα, τα παιδιά τα ακούς που παίζουν κρυφτό; Ίσως τα ζηλεύεις λίγο κιόλας, βλέπεις οι μόνες πληγές που γνωρίζουν τα μικρά είναι οι γρατσουνιές στα γόνατα απ’ τα πολλά παιχνίδια. Κι εσύ παιδί είσαι, μη νομίζεις, η ζωή είναι παιχνίδι κι εμείς παίζουμε μαζί της. Και σαν κάθε παιχνίδι που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει κανόνες. Εκεί, λοιπόν, είναι το θέμα, ο καθένας στο παιχνίδι του ορίζει διαφορετικούς κανόνες, αλλά δεν τους εξηγεί απ’ την αρχή. Περιμένει τους άλλους να τους ανακαλύψουν στην πορεία κι άντε βγάλε άκρη με τα ψιλά γράμματα που δεν έχουν αποκαλύψει ακόμα.

Ε, μην πέφτεις πάλι τώρα, είμαστε ακόμα στην αρχή. Εστίασε στα παιδικά χαμόγελα και ψάξε λίγο μέσα σου να ξαναβρείς την παιδική σου αυτή αθωότητα, ναι, αυτή που είχες πριν μεγαλώσεις απότομα και γίνεις ένα με τα σκατά αυτού του κόσμου. Πάμε παρακάτω τώρα.

Τι σε απασχολεί, μωρέ, και είσαι τόσο μουτρωμένος; Δε σιχάθηκες ακόμα την αρνητική ενέργεια που μεταδίδεις; Πνιγόμαστε όλοι απ’ τα καθημερινά προβλήματα, απ’ τις δουλειές, τις ευθύνες, τις σχέσεις που δε λειτούργησαν. Μάθαμε να παλεύουμε να τα αντιμετωπίσουμε και ξεχάσαμε να είμαστε λίγο χαλαροί και να απολαμβάνουμε τη θετική πλευρά της ζωής.

Όχι, άνθρωπε, μην εξαρτάσαι από καταστάσεις, μην εξαρτάσαι από ανθρώπους. Δεν είσαι ο μόνος υπεύθυνος εδώ, υπάρχουν κι άλλοι να μοιραστείς αυτό το βάρος. Ο εαυτός σου δεν αντέχει άλλο τα βάρη που του ρίχνεις, ο εαυτός σου είναι το παιδί που δε μεγάλωσε ποτέ, προστάτεψέ το λοιπόν.

Τι θα πει «μόνος σου»; Γιατί έχεις πάρει τη μοναξιά τόσο αρνητικά; Βρε, απόλαυσε την ησυχία της, απόλαυσε την ηρεμία που σου προσφέρει. Μην τη φοβάσαι, άνθρωπε, τη μοναξιά, να σε βοηθήσει θέλει κι αυτή μ τον τρόπο της, πώς θα ανακαλύψεις τον εαυτό σου, άλλωστε, αν δε μείνεις και λίγο μόνος σου;

Λοιπόν, τώρα συμμαζέψου, βάλε τις σκέψεις σου σε τάξη και κάθισε να απολαύσεις την ησυχία του σπιτιού σου. Βάλε το αγαπημένο σου κομμάτι στο τέρμα και νιώσε το! Χόρευε, άνθρωπε, άφηνε τον ρυθμό του κομματιού να σε ταξιδέψει. Τραγούδα, δεν έχει σημασία αν είσαι φάλτσος, δε σε ακούει κανένας. Υπάρχεις μόνο εσύ, εσύ κι ο εαυτός σου που σε κοιτάζει άναυδος. Είσαι όμορφος, νιώσε το και πίστεψέ το.

Το κομμάτι τελείωσε. Συνέχισε τώρα την ημέρα σου από εκεί που την άφησες. Δες τα πράγματα απ’ τη θετική τους πλευρά και φτάσε τις δυνατότητές σου στα άκρα. Τα προβλήματά σου είναι τα ίδια, εσύ όμως είσαι διαφορετικός.

Να το κάνεις κάθε μέρα αυτό, να αφήνεις τον εαυτό σου για λίγα λεπτά να νιώθει ξεχωριστός. Το αξίζεις, άνθρωπε. Και τώρα χαμογέλα. Χαμογέλα κι άσε τους δαίμονές σου να κλαίνε στη γωνία τους. Όχι, δεν είσαι πια σκυθρωπός. Τώρα είσαι όμορφος, τώρα είσαι φωτεινός. Μπράβο σου!