Όποιος είπε ότι στην αγάπη δε χωράνε εγωισμοί μάλλον θα έπρεπε να βραβευτεί και να τον υποδεχθούμε εμείς οι κοινοί θνητοί με δάφνες για να τιμήσουμε τη σοφία του. Γιατί πράγματι δε χωράει δεύτερη σκέψη κάθε που η κουβέντα φτάνει στην ευτυχία του αγαπημένου σου. Όταν αγαπάς, ανεξαρτήτως ανταποδοτικότητας, δεν μπορείς να βάλεις στη μέση εγωισμούς και παιδιάστικες συμπεριφορές. Δε χωράνε καν ένστικτα αυτοπροστασίας ή αυτοσυντήρησης. Αντίθετα, μπαίνεις εσύ μπροστάρης ν’ ανοίξεις το δρόμο για να του έρθουν όλα ευνοϊκά, να μην υπάρξει κανένα εμπόδιο στην ευτυχία του.
Σίγουρα εύχεσαι να είσαι εσύ η ευτυχία του άλλου σου μισού. Και ποιος δε θα το ήθελε; Γουστάρεις να ξέρεις πως κάνεις τον άνθρωπό σου να χαμογελά, να νιώθει πλήρης δίπλα σου, να μην αναζητά αλλού την ευτυχία του αφού εσύ του την παρέχεις απλόχερα και με το παραπάνω. Φουσκώνεις σαν παγόνι απ’ τη χαρά σου όταν βλέπεις ένα ζευγάρι μάτια να λάμπουν χάρις σε σένα και σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτό το συναίσθημα. Ίσως απ’ τα πιο ανιδιοτελή πράγματα που έχουμε την τύχη να πραγματοποιούμε κι ίσως αυτό να δικαιολογεί το συναίσθημα που μας προκαλεί. Τροφή για σκέψη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Πίσω στα δικά μας λοιπόν. Δεν υπάρχει τρόπος να αναγνωρίσεις την πηγή αυτής της ανάγκης. Γιατί περί ανάγκης πρόκειται. Αναγκαία γίνεται η σιγουριά της ευτυχίας του συντρόφου σου, όσο αναγκαία είναι η τροφή και το οξυγόνο που αναπνέεις για να ζήσεις. Είναι ταυτόχρονα κι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος αυτός έχει γίνει δεύτερη φύση σου, έχει πάρει κάτι από σένα και σου έχει παραχωρήσει κάτι απ’ αυτόν. Σαν μια υποσυνείδητη συνθήκη που σφραγίζει το δέσιμο μεταξύ σας κι εξασφαλίζει την κοινή σας πορεία.
Ένα ασυνείδητο συμβόλαιο, λοιπόν, που επιβάλλει στο συναίσθημά σου να δίνει. Ό,τι έχεις κι ό,τι αντέχεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλλει κάτι παραπάνω, αλλά αναμφίβολα σε υποχρεώνει να δίνεις. Να παραχωρείς συναίσθημα καλό ή κακό, σκέψεις, χρόνο. Ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπός σου και η σχέση σας σε όποιο βαθμό μπορείς να το παρέχεις. Σε αναγκάζει να δίνεις χωρίς να σου εξασφαλίζει ότι θα πάρεις πίσω αλλά με την ασφάλεια πως απ’ αυτή σου την πράξη, την ανιδιοτελή, θα πάρεις όλα όσα χρειάζεσαι. Όχι από τον άλλο. Δεν τίθεται θέμα ανταποδοτικότητας. Από σένα και την ψυχή σου που γεμίζει από ό,τι ομορφότερο έχεις βιώσει.
Αγαπώ σημαίνει θέλω να κάνω τον άλλο ευτυχισμένο με όποιο κόστος. Σημαίνει ότι θα υπάρξουν και φορές που θα βάλεις τον εγωισμό σου πίσω, που αντί να απαιτήσεις, θα πιάσεις τον άλλο απ’ το χέρι και θα τον βγάλεις απ’ τη δύσκολη θέση. Θα κάνεις τις ανάγκες του άλλου προτεραιότητές σου και θα κάνεις ό,τι περνά απ’ το χέρι σου για να σιγουρευτείς πως ο άνθρωπός σου ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στην απόλυτη ευτυχία. Θα στερήσεις ακόμα και πράγματα από σένα τον ίδιο αρκεί να δεις πως οι πράξεις σου έχουν αντίκρισμα μια χαρά πηγαία που αδυνατεί να κρυφτεί και καθρεφτίζεται σε όλη την ύπαρξη του άλλου.
Στον καιάδα λοιπόν όποιος θα σου πει το αντίθετο. Όποιος θα μιλήσει για ιδιοτέλεια στην αγάπη, για εγωισμούς, για ανωτερότητα. Δεν έχουν μάθει να τσαλακώνονται. Δεν έχουν μάθει να κοιτούν κάποιον πέρα απ’ τον εαυτούλη τους, δεν έχουν μάθει να βάζουν έστω και μια φορά τις ανάγκες κάποιου άλλου πάνω απ’ τις δικές τους και μαζί μ’ όλα αυτά δεν έχουν βιώσει ποτέ την ομορφότερη μορφή αγάπης που μπορεί να σου χαρίσει μια σχέση.
Μια αγάπη που δεν προέρχεται απ’ τον άλλο, που δε συνοδεύεται από ανασφάλειες, που δεν μπορείς να την μπερδέψεις με τίποτα άλλο. Μια αγάπη που δεν μπορείς να την κουκουλώσεις ούτε να την υπονομεύσεις. Μπορείς μόνο να την απολαύσεις γιατί προέρχεται από σένα κι από την ικανότητά σου να αποβάλλεις κάθε ίχνος εγωισμού. Υπάρχει ρε ομορφότερο συναίσθημα;
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
