Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για κατηγορίες ανθρώπων. Για άλλους που απαιτούν σεβασμό, για τις όμορφες ψυχές και τους αχάριστους. Αυτή τη φορά, θίγουμε τους αγενείς που δυστυχώς, αυξάνονται και πληθύνονται ασταμάτητα στις μέρες μας.
Πολλά τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Ανάμεσα σ’ αυτά κι η απαξίωση, ο εγωκεντρισμός, η αμετροέπεια κι η θρασύτητα δίχως όρια. Και να πεις ότι απομονώνονται σε κάποιες ηλικίες; Όχι! Το αντίθετο μάλιστα. Θα δεις από κακομαθημένα μωρά και σχολιαρόπαιδα που δεν έχουν μάθει να σέβονται, μέχρι παππούδες με προ καιρού άσπρα μαλλιά.
Μάλλον πρέπει να έχει γίνει κάτι σαν trend της εποχής και δεν το έχω πάρει χαμπάρι. Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου έξω ακούς ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους να βρίζονται για μικροπράγματα. Άλλοι γιατί τους ακούμπησες τη τσάντα στο μετρό -συγγνώμη κιόλας, λες κι αν είχε χώρο δίπλα σου θα πήγαινα να στριμωχτώ- κι άλλοι γιατί απλώς ξύπνησαν στραβά και τους φταίνε όλα.
Ε, αυτοί οι άνθρωποι είναι και οι πιο απωθητικοί. Γιατί να έχεις ξινισμένα μούτρα από το πρωί μέχρι το βράδυ; Τι σου φταίει και δε λες μια καλή κουβέντα; Ώρες-ώρες πιστεύω ότι δε γουστάρεις ούτε τ’ άντερά σου.
Εκ των πραγμάτων, δεν μπορείς να βρεις ελκυστικό έναν άνθρωπο που φωνάζει, βρίζει και δεν έχει ιδέα από ευγένεια ή τρόπους συμπεριφοράς. Πώς να σου αρέσει κάποιος που δε σε σέβεται; Εντάξει, δεν είπαμε να έχει ευαγγέλιο το savoir vivre και να κόβει με διαφορετικό μαχαίρι το κρέας και το ψάρι, αλλά να μην είναι και Ούννος βρε παιδί μου.
Όπως και να το κάνουμε, το να μην έχει κανείς τρόπους είναι ντεκαυλέ. Σε απωθεί με το χειρότερο τρόπο σε σημείο απόλυτης ξενέρας.
Τι κάνεις λοιπόν, για να τους αντιμετωπίσεις; Τους συμπεριφέρεσαι με θράσος και με μια μικρή δόση ειρωνείας και ειλικρίνειας.
Για να μη σου πω το γνωστό «οφθαλμός αντί οφθαλμού», θα σου πω απλά δείξε την πυγμή και το θράσος σου και υπερασπίσου το δικαίωμά σου ενάντια στην ανθρώπινη ηλιθιότητα.
Είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό να θες ν’ αντιδράσεις στην αγένεια. Δεν είναι μόνο θέμα άμυνας, επειδή θίγεσαι ως άνθρωπος, είναι και θέμα ανοχής για την καλαισθησία σου.
Οι ανάγωγοι θέλουν θράσος ίδιο με αυτό που επιδεικνύουν οι ίδιοι, μη σου πω και χειρότερο. Σπάνια καταλαβαίνουν από λόγια και ελάχιστες είναι οι φορές που θα τους λογικέψεις με τα επιχειρήματά σου, καθώς διατηρούν χειρότερο παρωπιδισμό κι από άλογο σε ιππόδρομο.
Επίσης, θέλουν μια δόση ειρωνείας για να μπουν στη θέση τους, να συνειδητοποιήσουν τη σκάρτη συμπεριφορά τους ή έστω να αισθανθούν άβολα. Το γνωστό σε όλους ταρακούνημα.
Τέλος, τα ψήγματα ειλικρίνειας είναι απαραίτητα για να τους ξυπνήσεις το καλά κρυμμένο φιλότιμο μέσα τους. Μην απορείς, ακόμη και οι αγενέστατοι αντιλαμβάνονται την ειλικρίνεια πολύ περισσότερο απ’ ότι πιστεύουμε. Απλώς δε θέλουν να παραδεχτούν την πραγματικότητα.
Αν θες τη γνώμη μου αυτή είναι η μόνη λύση. Α, και κάτι ακόμα. Αν συναντήσεις τέτοιου είδους ανθρώπους κάνε στροφή επιτόπου κι άλλαξε και πεζοδρόμιο. Δε διαχειρίζονται εύκολα.
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
