Το χειμώνα δεν τον αλλάζω με τίποτα. Έχω ξαναπεί ότι για μένα είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου. Δεν ξέρω όμως αν το ‘χετε παρατηρήσει, αλλά οι μέρες έχουν αρχίσει να μυρίζουν άνοιξη. Κι έχει κάτι αυτή η εποχή που με κάνει να την αγαπώ εξίσου. Λουλούδια στις άκρες των δρόμων, πεταλούδες παντού και ζέστη. Αυτή η γλυκιά ζέστη που σε κάνει να θες να βγεις στους δρόμους. Όχι η αποπνικτική, η άλλη, η γλυκιά.
Έχει κάτι η άνοιξη, λοιπόν. Κάτι απροσδιόριστο που σε παρακινεί να ξεχυθείς στους δρόμους και ν’ αρχίσεις να περπατάς σαν να μην υπάρχει αύριο. Να βολτάρεις στην πόλη σου και να ξεχνάς να γυρίσεις σπίτι. Τι καλύτερο απ’ αυτό;
Βόλτες μοναδικές, υπέροχες. Στην Πλάκα και στην Ακρόπολη, στην Αριστοτέλους και στην Παλιά Πόλη, στο λιμάνι στα Χανιά, στα στενά του Ναυπλίου και στις πλατείες του Πηλίου. Κυριολεκτικά όπου τραβάει η ψυχή σου. Λένε πως μόνο αν περπατήσεις μια πόλη, μπορείς να τη μάθεις. Γι’ αυτό, πάρε το ταίρι σου, τους φίλους σου ή την οικογένειά σου, βάλτε τις ζακέτες σας και περπατήστε στην πόλη σας το βραδάκι. Να τη γνωρίσετε, να την αγαπήσετε απ’ την αρχή. Κι αν δε θες παρέα, βγες μόνος σου.
Μπες σε στενάκια και δρόμους που δε σου θυμίζουν τίποτα. Σε πεζοδρόμους που δεν έχεις ξαναπερπατήσει. Κρύβουν τόση μαγεία, όση δεν έχεις φανταστεί. Ν’ ανακαλύψεις κτήρια, σπίτια και παλιά αρχοντικά. Άλλα μισογκρεμισμένα κι άλλα διατηρημένα. Κλείσε τα μάτια σου για λίγο και φαντάσου πώς θα ‘ταν όλα αυτά γύρω σου, δεκαετίες πίσω. Σκέψου την αίγλη τους, τους ανθρώπους που περπάτησαν τα ίδια μονοπάτια με σένα. Πόσο ίδιες ή διαφορετικές θα ‘ταν οι ζωές τους σε σχέση με τη δική σου.
Χάζεψε σε στενά χωρίς να ενδιαφέρεσαι τι συμβαίνει γύρω σου. Πάρε από το χέρι αγαπημένους σου ανθρώπους και περπατήστε. Κουβεντιάστε με τις ώρες, γελάστε σαν να μην υπάρχει αύριο. Η άνοιξη ενδείκνυται για τέτοιες καταστάσεις. Αυτός ο αέρας, που θυμίζει λίγο καλοκαίρι αλλά κρατάει μια δροσιά κι από χειμώνα, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ζητήσει κανείς.
Φτάσε σε μέρη που δεν έχεις ξαναδεί. Κάτσε σε πλατείες και κοίτα ψηλά. Ο ουρανός την άνοιξη είναι πάντα πιο καθαρός. Άσε το βλέμμα σου να χαθεί προς τα πάνω. Χάζεψε και ψάξε αστερισμούς, ακόμα κι αν δεν μπορείς ν’ αναγνωρίσεις κανέναν. Προσπάθησε να δεις τα σχέδια που κάνουν τ’ αστέρια. Έχει τόση πλάκα, θα δεις.
Συνδύασε τη βόλτα σου και με μια γλυκιά ανάμνηση. Πάρε το πρώτο παγωτό του χρόνου. Χωνάκι σοκολάτα-φράουλα, έτσι όπως έκανε η μαμά σου στις πρώτες ανοιξιάτικες βόλτες σας. Σε γυρνούν πίσω οι βόλτες της άνοιξης. Έχουν μια παιδική αθωότητα. Ίσως γι’ αυτό μας αρέσουν τόσο πολύ. Μαζί με την αναγέννηση της φύσης, ανανεώνεσαι κι εσύ. Γυρνάς για λίγο στο παιδί που ήσουν. Τα βλέπεις όλα λίγο πιο όμορφα, λίγο πιο αθώα. Είναι κάθαρση, λοιπόν, οι εξορμήσεις αυτές. Σε κάνουν να ξεχνάς για λίγο τ’ ασήμαντα, μικρά προβλήματά σου και να θυμάσαι αυτά τα λίγα, τα μεγάλα, που έχουν σημασία και καθημερινά τα ξεχνάς. Τα παραμερίζεις μέσα στο χάος κι αφήνεις άλλα να σε πνίγουν.
Γι’ αυτό, βγες έξω και περπάτα. Οι βόλτες στην πόλη σου είναι πάντα λυτρωτικές. Σε κάνουν να εκτιμάς ό,τι έχεις δίπλα σου. Ελεύθερος απ’ αντιπερισπασμούς, κάνεις το ξεσκαρτάρισμά σου. Από ‘δω τα καλά, από ‘κει κι έξω τ’ άσχημα. Κι όλα αυτά από μία και μόνο βόλτα. Μαγικό; Δοκίμασέ το, αλήθεια δουλεύει. Και που ξέρεις; Ίσως μαζί με τους καινούργιους δρόμους ανακαλύψεις και κομμάτια του εαυτού σου που μέχρι τώρα δεν ήξερες.
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
