Όταν ακούς τη λέξη «αποπλάνηση», τι σου έρχεται στο μυαλό; Ίσως κάτι πονηρό, ίσως κάτι που συμβαίνει χωρίς να μπορείς να το ελέγξεις. Πάντως, σίγουρα όχι κάτι αθώο. Συνήθως, όταν σκεφτόμαστε περί αποπλάνησης, τα πονηρά μυαλά μας παίρνουν στροφές και εικόνες από παιχνίδια ερωτικά και τεχνικές αφάνταστες στα μυαλά πουριτανών κάνουν την εμφάνισή τους. Ό,τι περιεχόμενο και να της δώσεις παρόλα αυτά, αποπλάνηση σημαίνει πως βγάζω κάποιον από μία καθορισμένη πορεία ή τρόπο σκέψης, από κάτι προκαθορισμένο τέλος πάντων. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι αποπλάνηση; Ακόμη και το να αλλάζεις θέμα είναι αποπλάνηση. Προσπαθείς να βγεις από μια κατάσταση, από μία κουβέντα που δε θες να κάνεις.
Όπως και να’ χει, η αποπλάνηση είναι τέχνη και το άθλημα λίγοι το κατέχουν. Οι καπάτσοι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι με θράσος γνήσιο και πολλές φορές απόλυτο. Η αποπλάνηση, όμως, είναι και διπλωματία, είναι υπεκφυγή, γι’ αυτό μη βιαστείς να κρίνεις, όταν λέμε πως δεν το έχουν όλοι μέσα τους. Είναι η τεχνική της γιαγιάς σου να πείσει τον παππού σου να κόψει το κάπνισμα, είναι η τέχνη της κάθε μάνας να δώσει στο μωρό της φαγητό που εκείνο δε θέλει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αποπλάνηση είναι πάντα μια λύση, τις περισσότερες φορές πετυχημένη.
Ιδανική λύση επίσης είναι όταν πρόκειται για καβγάδες. Σκέψου έστω πως μαλώνεις με κάποιον. Δεν είναι απαραίτητα ερωτικός καβγάς. Γι’ αυτόν θα πούμε αργότερα. Μιλάω για τη διαφωνία με τον κολλητό ή την κολλητή, με τη μάνα σου ή τον θείο σου. Πάνω στον τσακωμό, πάνω στην τρέλα σας, είναι απόλυτα λογικό κάποιος από τους δυο να πει και μια κουβέντα παραπάνω. Τότε είναι που αν δε σε συμφέρει η ροή της κουβέντας, θα αλλάξεις θέμα, λίγο ύπουλα, λίγο ανεπαίσθητα για να βγεις από την άβολη θέση ή από μία κατάσταση, εν πάσει περιπτώσει, που δε γουστάρεις να βρίσκεσαι. Δε θα το καταφέρεις απαραίτητα. Ειδικά αν δεν το κατέχεις, όπως είπαμε.
Τι γίνεται όμως όταν ο καβγάς γίνεται με το μωράκι; Εκεί, ούτε κουβέντα σε παίρνει να αλλάξεις, ούτε να αδιαφορήσεις. Λες και δεν ξέρεις τι τρέλα, κουβαλάμε εμείς οι άνθρωποι και δη οι παρορμητικοί. Όλα λαμπόγιαλο θα τα κάνουμε αν πας εκ της πλάγιας οδού να αποφύγεις την κατσάδα. Φταις δε φταις, δεν έχει σημασία. Πάντα στους καβγάδες έτσι γίνεται. Δεν έχει σημασία από ένα σημείο και μετά ποίος έφταιξε και ποίος όχι. Τον σημαντικό ρόλο -και μεταξύ μας και τον νικητήριο ρόλο- θα τον παίξει αυτός που θα καταφέρει να δώσει ένα τέλος. Η διπλωματία που λέγαμε πριν. Τώρα, η εξέλιξη μπορεί να πάρει δύο δρόμος: του συμβιβασμού ή της επίκλησης στην καύλα που σου βγάζει το έτερον ήμισυ.
Ναι, ναι καλά διάβασες. Αν οι ικανότητές σου είναι ισάξιες με Ευρωπαίο διπλωμάτη, θα βρεις τη χρυσή τομή και θα ηρεμήσεις τους τόνους. Κι αν όντως μπορείς, φώτισε κι εμάς τους ανίδεους με τις συμβουλές σου, μπας και δούμε άσπρη μέρα. Για όλους τους υπόλοιπους, που δεν το έχετε και τόσο πολύ με τη διαπραγμάτευση, επιστρατεύστε τα μεγάλα μέσα. Βγάλτε το βαρύ πυροβολικό κι ας ελπίζουμε για το καλύτερο. Να θυμάστε, η τέχνη της σωστής αποπλάνησης είναι η καλύτερη λύση στους καβγάδες.
Επιμέλεια Κειμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
