Σε μια σχέση έχεις την ευκαιρία να βιώσεις πολλά συναισθήματα. Αγάπη, έρωτα, καύλα, στοργή, πάθος, ανυπομονησία κι άλλα πολλά αναρίθμητα και διαφορετικά όσο ποικίλη μπορεί να είναι και μια ανθρώπινη σχέση, καθεμιά με τη μοναδικότητά της. Τόσα πράγματα που μπορείς να βιώσεις στη θεωρητική ασφάλεια μιας σχέσης χωρίς τίποτα πρακτικά να σε εμποδίζει. Φαινομενικά, μάλλον, γιατί στην πράξη υπάρχουν πολλά πράγματα που σε σταματούν από το να βιώσεις μια υγιή σχέση.
Γι’ αυτό υπάρχουν πολλές φορές που επιλέγεις -ίσως και ασυναίσθητα- να θυμώνεις, να ζηλεύεις, να ψάχνεις αφορμές εκεί που δεν υπάρχουν και οποιαδήποτε απόπειρα επεξήγησης στ’ αυτιά σου να ηχεί σαν δικαιολογία. Σταματάς να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπό σου, κοιτάς συνεχώς πίσω απ’ τον ώμο σου για να σιγουρευτείς πως τίποτα κακό δε σ’ ακολουθεί.
Κι αδυνατείς να καταλάβεις πως τα δαιμόνια κρύβονται μέσα στο κεφάλι σου και μόνο εσύ δηλητηριάζεις τη σχέση σου. Πολλές φορές χωρίς πραγματικό ερέθισμα, αρκεί μια υπερβολή για να σε βγάλει απ’ την ηρεμία σου. Κάτι μικρό που θα κάνει το δέρμα σου να πρασινίσει απ’ τη ζήλια σαν την κακιά μάγισσα απ’ τη Δύση στη χώρα του Οζ.
Αν το καλοσκεφτείς, όλα ξεκινούν από τις δικές σου ανασφάλειες. Πρωτού απορρίψεις αυτή τη θέση, μήπως να αναρωτηθείς γιατί; Η ζήλια δηλώνει στην καλύτερη έλλειψη εμπιστοσύνης προς το σύντροφό σου. Στη χειρότερη, έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου. Ας τα πιάσουμε όμως ένα-ένα.
Αν εξαιρέσεις την περίπτωση που ο άνθρωπός σου όντως δίνει πατήματα για να αναθεωρήσεις λιγάκι την τυφλή εμπιστοσύνη που του δείχνεις, τότε δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για δικαιολογίες. Με το να αμφιβάλλεις συνεχώς για τις προθέσεις του και τα λεγόμενά του, το μόνο που κερδίζεις είναι να ταλαιπωρείς το μυαλουδάκι σου με ανούσιες σκέψεις.
Καλό θα ήταν λοιπόν να αναρωτηθείς γιατί συνεχίζεις να μένεις πλάι σε έναν άνθρωπο που δεν μπορείς να εμπιστευτείς. Και μη γελιέσαι. Δεν είναι μικρό πράγμα να μην μπορεί η σχέση σου να σου εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Τι βάσεις θέτεις με αυτό σαν αφετηρία; Δε μιλάμε για ναζάκια που όλοι έχουμε κάνει σε κάποια φάση της ζωής μας. Η ζήλια είναι ένα καθαρά ύπουλο συναίσθημα και σε τρώει από μέσα. Κάτι σαν παράσιτο που αποφάσισε να συντηρηθεί από σένα, αφού βρήκε το χώρο να ευδοκιμήσει.
Μια τέτοια σκέψη δε θα μπορούσε λοιπόν παρά να σε οδηγήσει στο εξής συμπέρασμα. Η ζήλια το μονό πράγμα που σου δημιουργεί είναι έλλειψη αυτοεκτίμησης. Ή μάλλον ακόμα καλύτερα, είναι αίσθημα που δημιουργείται από την έλλειψή της. Κι όταν δε σέβεσαι τον εαυτό σου, δεν μπορείς να του προσφέρεις τίποτα.
Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα παντελώς μάταιο στο να εκφραστεί. Δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό και δεν προσφέρει τίποτα παρά περιττή επιβεβαίωση. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι να επιβεβαιωθείς από τη σχέση σου, να νιώσεις κάτι παραπάνω απ’ αυτό που περιμένεις, απ’ αυτό που προσδοκάς. Ίσως από τα ελάχιστα πράγματα που μπορεί να σου δώσει είναι μια γερή κλοτσιά στο στομάχι όταν συνειδητοποίησεις πως μ’ αυτή τη συμπεριφορά, όχι μόνο δε φέρνεις τον άνθρωπό σου πιο κοντά αλλά τον απομακρύνεις ανεπανόρθωτα.
Σκέψου λοιπόν καλά πριν το αφήσεις να συμβεί κι αναρωτήσου αν αυτό το αίσθημα προέρχεται από σένα, παρά από πατήματα που σου δίνει κάποιος άλλος.
Η απάντηση μπορεί να σε σοκάρει!
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
