Ξέρεις ποιο είναι το μεγαλύτερο τρυπάκι σε μια σχέση; Να επαναπαύεσαι στο ότι έδεσες το γάιδαρό σου. Δεν έχει σημασία αν είστε μαζί δέκα χρόνια ή δέκα ώρες. Από τη στιγμή που θα θεωρήσεις τον άνθρωπό σου δεδομένο, τον έχεις χάσει. Γι’ αυτό κι εγώ γουστάρω να με φλερτάρεις. Λίγο μετράει το ότι με κέρδισες αν δε θες να μπεις στον κόπο να διεκδικήσεις τα κεκτημένα σου συνεχώς.
Γι’ αυτό και μου αρέσουν όλα όσα κάνεις για να συνεχίσεις να με διεκδικείς. Κι ας ξέρεις κάπου μέσα σου πως με έχεις ήδη. Το καταλαβαίνεις απ’ τα μάτια μου, από τον τρόπο που σε κοιτάω όσο κι αν προσπαθώ να σου κρυφτώ. Παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν το εκμεταλλεύεσαι, αλλά κάνεις και τα αδύνατα δυνατά για να με κερδίζεις περισσότερο μέρα με τη μέρα.
Μου αρέσει, λοιπόν, να πιάνω τη ματιά σου πάνω μου. Να σε καταλαβαίνω όταν με κοιτάς από πάνω μέχρι κάτω, χωρίς ίχνος δισταγμού. Να έρχομαι προς το μέρος σου και να μην μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω μου. Να μη σε νοιάζει εάν θα σε δει κάποιος να με κοιτάς έτσι. Δε σε νοιάζει ακόμα κι αν εγώ το καταλάβω. Κοιτάς αχόρταγα και ίσως ούτε καν φαντάζεσαι τι αφροδισιακό είναι αυτό στο μυαλό μου.
Τρελαίνομαι να μου λες πόσο σου αρέσω. Να σ’ ακούω να μου ψιθυρίζεις στο αυτί όλα όσα σου αρέσουν πάνω μου. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Από πράγματα που αγαπώ εγώ πάνω μου μέχρι άλλα που ούτε καν φανταζόμουν πως μπορεί να βρίσκει κανείς όμορφα. Κι ειδικά αυτά τα τελευταία είναι που μ’ αρέσουν περισσότερο. Αυτά που ανακαλύπτεις εσύ πάνω μου και θαυμάζεις χωρίς κανένα φραγμό.
Όχι, δε θα σου κάνω χαζούς θεατρινισμούς για να το αρνηθώ με την ελπίδα ή την προσμονή να μου πεις κάτι παραπάνω, κάτι πιο κολακευτικό. Ούτε όμως θα κορδωθώ σαν παγόνι στο άκουσμα των όσων λες. Θα σου χαμογελάσω και θα απολαύσω για μια στιγμή παραπάνω τη νίκη μου απέναντι σε οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να σε ελκύει αισθητικά. Για μερικές στιγμές, εγώ κέρδισα τις εντυπώσεις σου και δε βρίσκω το λόγο να μη χαρώ μ’ αυτό.
Κι αν κανείς πει πως είναι θέμα επιβεβαίωσης, ναι είναι. Και πού είναι το κακό; Φυσικά και θέλω να με επιβεβαιώνει ο άνθρωπός μου. Θέλω να συνεχίσω να σου αρέσω όπως την πρώτη φορά που με είδες. Τη στιγμή που με κοίταξες από μακριά και σάστισες, αν μπορώ θέλω να την παίζω σε λούπα. Για όσο αντέξουμε. Κι αν σου πει κανείς πως δε χρειάζεται επιβεβαίωση –είτε έχει σχέση είτε όχι –, κοίτα αν έχει βγει ο ήλιος κάθε που σου λέει καλημέρα.
Γουστάρω να μου δείχνεις, λοιπόν, πόσο με θες. Να μου δείχνουν τα πάντα πάνω σου ότι θες μόνο εμένα. Από το βλέμμα σου μέχρι τα λόγια σου και τις κινήσεις σου. Θέλω να βλέπω τον ίδιο θαυμασμό στα μάτια σου που αναγνωρίζω στα δικά μου κάθε φορά που σε κοιτάω ή μιλάω για σένα. Κι αν αυτό είναι κακό, λυπάμαι που στο χαλάω, μα το απολαμβάνω παραπάνω απ’ όσο φαντάζεσαι.
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
