Είναι πολύ ενοχλητικό να συναντάς στη ζωή σου ανθρώπους που δε σέβονται τίποτα. Εσένα, τις αποφάσεις σου, τις σκέψεις σου ή τις πράξεις σου. Άνθρωποι που η αγένειά τους δεν έχει όρια και το μόνο που κατορθώνουν είναι να σε βγάζουν έξω απ’ τα ρούχα σου με αποτέλεσμα να θες να γίνεις ο επόμενος Μπιν Λάντεν και να τους πυρπολήσεις όλους μπας και ηρεμήσει το κεφάλι σου.
Ακόμα χειρότερο γίνεται όταν παρακολουθείς άλλους να φλερτάρουν τον άνθρωπό σου. Σου ανάβουν τα λαμπάκια, μεταμορφώνεσαι σε καρτούν και βγάζεις κυριολεκτικά καπνούς από τ’ αυτιά. Μόνο κόρνα δε βαράει. Παίρνεις το βλέμμα δολοφόνου, αναρωτιέσαι άραγε πόσα χρόνια μπορείς να φας για φόνο εκ προ μελέτης – 25 με ισόβια παρεμπιπτόντως – και πώς θα ξεφορτωθείς το πτώμα. Ξέρεις τώρα δε χρειάζεται να στα περιγράψω άλλο.
Βγαίνεις έξω λοιπόν και κοιτάζουν τον άνθρωπό σου. Αν είσαι λίγο υπεράνω, το προσπερνάς, κάνεις πως δε συνέβη ποτέ κι ίσως λίγο κολακευτείς για το μανάρι που ξέρεις πως κυκλοφορείς. Εξάλλου λες, ένα αθώο βλέμμα είναι, τι να κάνεις; Κι εγώ μαζί σου. Αλλά η ανωτερότητα έχει και τα όριά της. Δεν έχουμε γεννηθεί όμως όλοι για να το παίζουμε ανωτερότητα. Μας ανάβουν τα λαμπάκια εύκολα.
Επίσης υπάρχουν και πολλοί που δεν αρκούνται μόνο σε μερικά βλέμματα αλλά προσπαθούν να φλερτάρουν απροκάλυπτα. Και σκέφτεσαι από μέσα σου. Κάτσε ρε φίλε, τσίπα δεν έχεις; Αφού βλέπεις ότι ο άνθρωπος συνοδεύεται γιατί κάνεις καραγκιοζιλίκια; Σε πιάνουν μετά τα κτητικά σου και δεν αφήνεις και τον άλλο να πάρει ανάσα για να δείξεις σ’ όλους όσοι δυσκολεύονται να πάρουν το μήνυμα πως ο άνθρωπος αυτός είναι δικός σου και μόνο «σου» χωρίς καμιά πιθανότητα αυτό να αλλάξει.
Και καλά αν είστε έξω, κάτι μπορείς να σώσεις, κάπως να γλυτώσεις το φονικό. Όταν όμως η απόπειρα του φλερτ γίνεται διαδικτυακά, εκεί παθαίνεις πανικό κι ο Ταζ μπροστά σου είναι ένα αξιαγάπητο ζωάκι. Βλέπεις στα μέσα δικτύωσης ξαφνικά να πετάγονται απ’ το πουθενά σχόλια με γλυκόλογα, λόγια θαυμασμού και σούξου-μούξου. Μετά δεν ξέρεις από πού να κρατηθείς για να μη βρεθείς στη στενή χωρίς να φταις κιόλας. Και καλά αυτά που βλέπεις, τα φίδια σε ζώνουν γι’ αυτά που δε βλέπεις.
Και κάπως έτσι, προσπαθώντας να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου, ρίχνεις δολοφονικά βλέμματα παντού μήπως και συνετιστούν οι αθεόφοβοι και ηρεμήσει κι εσένα το κεφαλάκι σου απ’ τις μαλακίες που βλέπεις.
Η αλήθεια είναι ότι όσα κι αν νιώθεις και να θες να πεις, δεν εξαρτώνται όλα από σένα, αλλά απ’ τη θέληση του άλλου. Αν εκείνος είναι όντως ερωτευμένος μαζί σου, δε θα σου δώσει δικαίωμα να ζηλέψεις και θα προσπαθήσει να σε καθησυχάσει. Άλλωστε για εκείνον οι απλές κολακείες δεν είναι τίποτα μπροστά στο πάθος που νιώθει για σένα.
Αν όμως είναι στη φύση του άλλου το παιχνίδι και φλερτάρει κι αυτός ασυναίσθητα μεν, του αρέσει όλο αυτό δε, εκεί είναι που ανάβεις. Σου είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την τάση για φλερτ απ’ το αληθινό ενδιαφέρον και να σου πω και κάτι, με το δίκιο σου. Αλλά ό,τι και να σκέφτεσαι για το σύντροφό σου, πάντα θα επιρρίπτεις μεγαλύτερες ευθύνες στην άλλη πλευρά που δε σέβεται το δεσμό σου.
Γιατί στην τελική κρατιέσαι να μη ρωτήσεις δυνατά «Σας παρακαλώ, μπορείτε να μη φλερτάρετε με τον δικό μου μη σας πυρπολήσω;».
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
