Νομίζω έχει έρθει η ώρα να μιλήσουμε για τους κρυφούς ήρωες σε κάθε οικογένεια. Γι’ αυτούς τους αφανείς πρωταγωνιστές που μένουν κριμένοι πίσω απ’ τις κάμερες και τα φώτα. Γι’ αυτούς που δεν επιτρέπεται να κλαίνε, γι’ αυτούς που οφείλουν να βάζουν πλάτες σε όλα. Να πούμε για όσους είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίζουν τη μαμά και να νουθετούν τα παιδιά. Για όσους οφείλουν να μεγαλώνουν πριγκίπισσες και άντρες σωστούς, μα πάνω απ’ όλα παιδιά με ήθος, φιλότιμο κι αρχές. Γι’ αυτούς που η μάνα φύση τους έκανε μπαμπάδες και προίκισε όλους εμάς με την τύχη να τους έχουμε στη ζωή μας.
Ο μπαμπάς λοιπόν παίρνει το χρίσμα από τη στιγμή που αποφασίζει να ενώσει τη ζωή του με μια μάνα. Γίνεται στήριγμα δικό της και σύμμαχός της για όσα μέλει να έρθουν. Είναι σύντροφος, αδελφός, εραστής κι όποια άλλη ιδιότητα χρειαστεί να πάρει. Σωστός χαμαιλέοντας. Βάζει στην άκρη τα νεύρα του, τις ανασφάλειές του, πολλές φορές και τις επιθυμίες του προκειμένου να σταθεί στον άνθρωπό του, να του δώσει αυτά που χρειάζεται.
Κι όταν φτάσει αυτή η ώρα που ένα μικρό μαραφέτι θα του ανακοινώσει ότι έγινε κι επίσημα μπαμπάς, τότε ξεκινούν όλου του κόσμου τα όμορφα. Ένας μπαμπάς τα βγάζει πέρα με ορμόνες που τρελαίνονται, με ανθρώπους που χάνουν την ψυχραιμία τους, με ανθρώπους λιγάκι υπερβολικούς κι όμως στα μάτια του τόσο μα τόσο αγαπημένους.
Ένας μπαμπάς είναι χέρι σταθερό και βράχος ν’ ακουμπήσει πάνω του όλη η οικογένεια. Είναι η φωνή της λογικής τις ώρες που όλοι οι υπόλοιποι τρελαίνονται. Είναι αυτός που θα μπει σ’ ένα δωμάτιο και θα το καταλάβεις χωρίς καν να γυρίσεις να τον κοιτάξεις. Είναι αυτός που θα σου πει τα πιο σκληρά λόγια με τον πιο όμορφο τρόπο. Είναι αυτός που θα κατευνάσει τα πνεύματα και θα μπει στη μέση να σταματήσει ένα τσακωμό.
Είναι αυτός που θα μαλώσει τη μαμά γλυκά να σ’ αφήσει ήσυχο που πάλι σου γκρινιάζει. Είναι αυτός που θα την πάρει αγκαλιά σε στιγμές που θα κλαίει από υπερηφάνεια κι εκείνος θα κρύψει το δάκρυ, θα σκουπίσει τα μάτια στα κλεφτά και θα την κοροϊδέψει λίγο που πάλι την πήραν τα ζουμιά. Είναι αυτός που θα σε πειράξει αντί να σου πει τα συγχαρίκια γιατί «θα πάρεις πολύ αέρα ξαφνικά». Είναι αυτός που θα κορδωθεί σαν παγόνι σε κάθε σου επιτυχία και μόνο ένα μικρό μειδίαμα στα χείλη θα προδώσει την περηφάνια του. Κρύβεται πίσω απ’ όλες τις φωτογραφίες κι είναι η φωνή που γελάει σαν μουσική υπόκρουση σε όλα τα βίντεο.
Είναι η πρώτη αγκαλιά που θα σκεφτείς όταν ψάχνεις ένα μέρος να ησυχάσεις. Ένα μέρος να κρυφτείς απ’ όλα τ’ άγχη του κόσμου. Είναι αυτός που δε θα ρωτήσει πολλά μόνο αν είσαι καλά και θα σ’ αφήσει να ξεδώσεις μ’ όποιο τρόπο θες. Θα σε συμβουλέψει χωρίς να το ζητήσεις και δε θα σου χαϊδέψει τ’ αυτιά, αλλά θα σε υπερασπιστεί μπροστά σε όλους κι ας διαφωνεί μαζί σου.
Είναι αυτός που δε θα φωνάξει για να επιβληθεί αλλά θα σε ταρακουνήσει με τα λόγια του περισσότερο απ’ τον καθένα. Είναι γαλήνη κι ήρεμη δύναμη για να μπορεί να φέρνει την ισορροπία σ’ ένα σπίτι. Είναι ο άνθρωπος που θαυμάζεις, όλα όσα ευελπιστείς να βρεις σ’ έναν άντρα κι όλα όσα επιδιώκεις να γίνεις. Είναι αυτός που θα θέλει περισσότερο μια αγκαλιά κι ας μην τη ζητήσει σχεδόν ποτέ. Είναι αυτός που θα σε κοροϊδέψει για τα καμώματά σου και θα γελάσει με την ψυχή του για το διάολο που δημιούργησε. Μα πάνω απ’ όλα είναι αυτός που σου χαρίζει κάθε βράδυ το πιο στοργικό βλέμμα κι ας μην το δει ποτέ κανείς για να τον παινέψει.
Για τους μπαμπάδες λοιπόν. Γι’ αυτούς που είναι ακόμα εδώ, για τους άλλους που έφυγαν νωρίς, για μερικούς που δε μοιράστηκαν το ίδιο αίμα με μας, αλλά ήταν περισσότερο πατεράδες από άλλους. Σας αγαπάμε πολύ.
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
