Για άλλη μια φορά, χαζεύοντας στο facebook, βλέπω την εξής είδηση: «Άνοιξαν οι κάλπες στη Σαουδική Αραβία, στις πρώτες εκλογές που συμμετέχουν και γυναίκες». Ενθουσιάστηκα που λέτε κι ανοίγω να διαβάσω τι έγινε στην άλλη άκρη του πλανήτη. Παραθέτω λοιπόν.
Στις 12 Δεκέμβρη 2015, επετράπη για πρώτη φορά στη Σαουδική Αραβία η πρόσβαση των γυναικών στις κάλπες για τις δημοτικές εκλογές. Ο γυναικείος πληθυσμός απέκτησε και το δικαίωμα του «εκλέγειν» και του «εκλέγεσθαι». Αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσα στους 6.000 υποψήφιους, βρίσκονταν και 900 υποψήφιες. Κάτι ακόμα που μου τράβηξε την προσοχή, ήταν το γεγονός ότι η Σαουδική Αραβία ήταν η τελευταία χώρα παγκοσμίως που αρνούνταν τα εκλογικά δικαιώματα στις γυναίκες. Μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον.
Φαντάζεστε λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι το βήμα αυτό. Κι αν δε μπορείτε να καταλάβετε γιατί, να σας εξηγήσω εγώ. Αρχικά, μην ξεχνάμε πως στον κατά τ’ άλλα δυτικό πολιτισμό, τέτοια πράγματα θεωρούνται αυτονόητα. Φυσικά και οι γυναίκες ψηφίζουν στις εκλογές, φυσικά άνδρας και γυναίκα έχουν ίσα δικαιώματα.
Παρόλα αυτά, στα ισλαμικά κράτη, τα δύο φύλα δεν έχουν ίσα δικαιώματα, χωρίς αυτό να αποτελεί βέβαια θέσφατο. Λόγω πολιτισμού, λοιπόν, οι γυναίκες σε βαθμό πλειοψηφίας δεν αντιμετωπίζονται ως ίσες απέναντι στους άντρες. Επομένως, όλα αυτά που κανείς μπορεί να θεωρεί φυσικά, για κάποιον είναι αγώνας και στόχος ζωής. Κι αυτό μου θυμίζει μια φράση, που πήρε το αυτί μου λίγο καιρό πριν· «κοινή λογική δεν υπάρχει». Που σημαίνει, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ίδια μέτρα και ίδια σταθμά. Το ίδιο ισχύει και για τους πολιτισμούς.
Μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα αυτό, όπως καταλαβαίνετε. Η ισότητα των δύο φύλων σε όλο της το μεγαλείο. Πώς θα μπορούσε αυτό να μας κρατά ασυγκίνητους; Βάλτε τα γιορτινά σας κι ελάτε να το φωνάξουμε παρέα. Βέβαια, αν και θεωρητικά τα δύο φύλα αντιμετωπίζονται ως ίσα, προσωπική μου άποψη είναι πως απέχουμε πολύ ακόμα από το να το κάνουμε πραγματικότητα. Κανείς δεν αμφισβητεί πως ήδη έχουμε πετύχει πολλά. Μιλάμε για ισότητα δικαιωμάτων εν έτη 2015, όταν το ’50 και το ’60 αυτά αποτελούσαν όνειρο.
Μπορούμε, λοιπόν, να το θέσουμε στόχο. Έναν τεράστιο παγκόσμιο στόχο που όλοι οι πολιτισμοί παλεύουν για να το πετύχουν. Εξάλλου, δεν υπάρχουν και πολλά που να χωρίζουν εμάς τους ανθρώπους, αν το καλοσκεφτείτε. Γιατί, λοιπόν, να υπάρχουν πράγματα που μας καθιστούν άνισους; Άνδρες και γυναίκες μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα, το ίδιο καλά. Το ότι οι γυναίκες δεν έχουν θέση στην πολιτική ή το ότι οι άντρες δεν είναι για τα οικιακά μόνο σεξιστικά στερεότυπα είναι και καθόλου δε μας βοηθούν να πετύχουμε τον στόχο μας.
Καταλήγω επομένως. Μόνο περήφανη ένιωσα, όταν διάβασα αυτή την είδηση. Κι ας είναι στην άλλη του πλανήτη. Κι ας μη γνωρίσω ποτέ αυτές τις γυναίκες. Κι ας μη με επηρεάζει άμεσα η αλλαγή αυτή. Πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν γυναίκα, μόνο θετικά με επηρέασε το βήμα αυτό. Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθω ότι δεν έχουν χαθεί όλα εκεί έξω. Η ισότητα, που τόσο πολύ φωνάζουμε και παλεύουμε γι’ αυτή, σιγά-σιγά μεγαλώνει. Με πράξεις σαν αυτές, η ισότητα παίρνει υπόσταση, ρίχνει ένα upper cut στην ανισότητα και τη βγάζει knock out.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Καλή: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
