Πάντα πίστευα ότι πιο ο δυνατός άνθρωπος είναι αυτός που πιστεύει στον εαυτό του. Αυτός που πατάει στα πόδια του κι είναι αυτάρκης. Μην μπερδεύεστε όμως. Δε μιλάω για έναν άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη τίποτα και κανέναν. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές. Πιστεύω εξάλλου ότι τέτοιοι τύποι δεν υπάρχουν. Κι αν όντως προσπαθούν μερικοί να δείξουν κάτι τέτοιο, αυτό είναι εντελώς προσποιητό. Μιλάω, λοιπόν, γι’ ανθρώπους που συνειδητά αποφάσισαν ότι η καλύτερη δυνατή λύση είναι να βοηθάς πρώτα εσύ τον εαυτό σου στα προβλήματά σου κι ύστερα να περιμένεις βοήθεια απ’ τους άλλους.
Κι αυτό δυστυχώς –ή ευτυχώς– επιτυγχάνεται μόνο με την τριβή, όπως και τα περισσότερα πράγματα άλλωστε. Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις, λένε. Ακούγεται τόσο χαζό μερικές φορές. Ίσως και λίγο εκδικητικό, δε βρίσκεις; Τι σημαίνει να πάθω για να μάθω; Πρέπει ντε και καλά να συμβεί κάτι κακό, ή έστω κάτι ζημιογόνο, προκειμένου να βγεις εσύ πιο δυνατός; Και καλά, πες ότι βρέθηκες σε μια κατάσταση που σε έβγαλε απ’ τα νερά σου, δεν ήξερες πώς να τη διαχειριστείς κι έφαγες τα μούτρα σου. Συμβαίνει σε όλους μας συχνά-πυκνά. Και κανείς δεν ντρέπεται γι’ αυτό.
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί οι δύσκολες καταστάσεις σε κάνουν πιο δυνατό; Ίσως γιατί είναι καταστάσεις που σε λυγίζουν, που σε γονατίζουν σε φέρνουν αντιμέτωπο με τα όριά σου. Όρια που δεν ήξερες μέχρι πού είχαν σχεδιαστεί. Και σίγουρα, όρια που δε φανταζόσουν ποτέ πώς μπορούσες να ξεπεράσεις. Κι όμως, μπόρεσες. Ό,τι έχει βρεθεί μέχρι τώρα στο δρόμο σου, δεν έχει καταφέρει να σε ρίξει κάτω. Ή έστω να σε κρατήσει κάτω. Γιατί, λοιπόν, να απελπιστείς;
«Θέλω να μ’ αγαπάω τις χειρότερες μέρες μου», μου είχαν πει κάποτε και δεν του είχα δώσει την απαραίτητη σημασία. Κι όμως, είναι κάτι τόσο σπουδαίο. Να μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου τις στιγμές που νιώθεις ότι το αξίζεις λιγότερο. Να βρίσκεις τη δύναμη να σηκώνεσαι και να βρίσκεις συνεχώς τα κότσια για να ξαναπέσεις. Με μεγαλύτερη δύναμη αυτή τη φορά. Απλά και μόνο για να δεις ότι δεν υπάρχουν όρια κι αν το θες, μπορείς να το ξεπεράσεις. Ό,τι κι αν είναι αυτό.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένεις την απάντηση στους προβληματισμούς σου από άλλους. Δε θα πέσει σαν μάννα εξ ουρανού. Θα παιδευτείς, θα τριφτείς με το πρόβλημα. Θα το πας από ‘δω, θα το φέρεις από ‘κει, θα το κάνεις και δέκα τούμπες αν είναι ανάγκη. Αλλά θα το ξεπεράσεις. Με τις δικές σου δυνάμεις. Θα χτυπήσεις με δύναμη στον τοίχο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Εν τέλει, όμως, ο τοίχος θα σπάσει. Θα τον κάνεις εσύ να σπάσει. Κι όταν γίνει αυτό, θα γίνεις ο δικός σου σούπερ ήρωας.
Γιατί, στο τέλος της μέρας, αυτό μετράει. Πόσες φορές κατόρθωσες να σηκωθείς μόνος σου. Κι αν είχες και βοήθεια, ακόμα καλύτερα. Ξέρεις ότι υπάρχουν άτομα στη ζωή σου που έχουν κερδίσει τη θέση τους επάξια και με τη βούλα. Όμως τα πρώτα και μεγαλύτερα γαλόνια τα έχεις κερδίσει εσύ. Και με την αξία σου μάλιστα. Να ξέρεις, λοιπόν, ότι μπορείς να βασίζεσαι σε σένα. Αξία ανεκτίμητη.
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
