Χτυπάει ξυπνητήρι, η ώρα 7.00 το πρωί. Πονάς που ξυπνάς, αλλά σηκώνεσαι, τι να κάνεις; Πας στο μπάνιο, πλένεις μούρη, δόντια κι ανάβεις θερμοσίφωνο για μπάνιο μπας και ξυπνήσεις. Πας στην κουζίνα, βάζεις καφέ να γίνεται, φτιάχνεις πρωινό και διαβάζεις τα emails σου. Μπαίνεις για μπάνιο, συνειδητοποιείς ότι έχεις αργήσει οικτρά. Βγαίνεις τρέχοντας απ’ το μπάνιο, νερά παντού και συμπληρώνεις το check list να σφουγγαρίσεις πριν φύγεις. Ντύνεσαι, φτάνεις εξώπορτα, τσεκάρεις κινητό, κλειδιά, αρχεία, φορτιστές, πορτοφόλια. Δεν προλαβαίνεις να γυρίσεις πίσω, αν έχεις ξεχάσει κάτι, το ξέρεις.
Τρέχεις να προλάβεις λεωφορείο, μετρό, τρόλεϊ, μπας και να προλάβεις να πας στην ώρα σου στη δουλειά. Στριμώχνεσαι, δεν ξέρεις πώς να κρατήσεις όλα τα πράγματα που κουβαλάς μαζί σου και ξαναρίχνεις μια ματιά το check list σου να δεις μην έπρεπε να κάνεις κάτι ήδη που το ξέχασες. Κάπου εκεί θυμάσαι και τα νερά στο πάτωμα κι αναθεματίζεις Θεούς και δαίμονες για τα πατώματα που θα φουσκώσουν.
Φτάνεις στη δουλειά με τα χίλια ζόρια. Ξανακοιτάς τα emails σου, κάνεις το ξεσκαρτάρισμά σου, απαντάς στα σημαντικά, μιλάς με τους συνεργάτες σου. Κάνεις ένα meeting, παρουσιάζεις τη δουλειά σου, αγχώνεσαι μήπως δεν καταλάβουν τίποτα και μείνεις έξω από το πλάνο σου. Βγαίνεις, συνεχίζεις τη δουλειά, σου έρχονται κι άλλα τόσα απρόοπτα μέσα στη μέρα, που κάπως προσπαθείς να τα προσαρμόσεις στο πλάνο σου.
Σκέφτεσαι, βέβαια, παράλληλα κι άλλα πράγματα. Τι να κάνει άραγε ο άνθρωπός σου; Πρέπει να πληρώσεις τη ΔΕΗ και το νερό. Μάλλον ήρθε κι ο ΕΝΦΙΑ. Καλά, αυτό θα πάει τον άλλο μήνα. Δε γίνονται όλα ταυτόχρονα. Πρέπει να πάρεις και τη μάνα σου κάποια στιγμή που δεν έχει σταματήσει να παίρνει τηλέφωνα. Εντάξει, ας είμαστε ρεαλιστές όμως, παίρνει κι αυτή η καημένη 10 φορές τη μέρα και ποτέ δεν έχεις χρόνο να της μιλήσεις. Μπαίνει κι αυτό στο check list.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, είσαι 4 ώρες μετά από την ώρα που υπολόγιζες να γυρίσεις σπίτι σου. Κάπου εκεί, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να φας κιόλας. Και σκέφτεσαι μετά πώς είναι δυνατόν να ξεχνάς να φας, που είναι η μεγάλη σου αγάπη και παντοτινή. Πρέπει να επανορθώσεις. Θα κεράσεις τον εαυτό σου κάτι. Ναι, αυτό είναι! Την πάστα που λιγουρεύσαι κάθε πρωί που περιμένεις στη στάση.
Γυρνάς σπίτι. Κάνεις μπάνιο, τρως. Μιλάς με τους δικούς σου. Κανονίζεις ποτάκι να δεις τον άνθρωπό σου. Ετοιμάζεσαι, βγαίνεις και κάνεις και δουλίτσα απ’ το κινητό σου για την επόμενη μέρα. Φυσικά δεν έχεις τελειώσει μέχρι να φτάσεις στο ραντεβού σου και συνεχίζεις λίγο ακόμα. Έτσι υπόσχεσαι τουλάχιστον.
Προσπαθείς να κάνεις μια κουβέντα ανθρώπινη. Αλλά δε θες να αφήσεις κάποια άλλα πράγματα πίσω. Ξέχασες να απαντήσεις και στο μήνυμα του φίλου σου. Εντάξει, θα απαντήσεις την επόμενη μέρα, δε χάθηκε ο κόσμος. Γυρνάς σπίτι. Πέφτεις στο κρεβάτι, σκέφτεσαι ότι επιτέλους θα ξεκουραστείς κι υπόσχεσαι στον εαυτό σου πως αύριο θα βρεις χρόνο και για ‘σένα. Βάζεις ξυπνητήρι. Αφύπνιση ορίστηκε σε 5 ώρες και 14 λεπτά.
Πώς ήταν η μέρα σου σήμερα;
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Καλή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
