Το κρυφό, μοναδικό ταλέντο όσων δουλεύουμε σε super market!

Είναι κάποιες δουλειές που μοιάζουν να μη σταματούν ποτέ να κινούνται. Ακόμα και την περίοδο της καραντίνας, κάποιοι άνθρωποι και κάποιες δουλειές ήταν σαν να μην τους άγγιζε η πανδημία, ήταν όλοι οι άλλοι κι αυτοί. Σε μια τέτοια κατηγορία δουλειάς κι ανθρώπων, ανήκουμε όσοι δουλεύουμε σε σούπερ μάρκετ, ως υπάλληλοι· ένας συνεχής καθημερινός αγώνας, παντός καιρού και συνθηκών, γιατί ό,τι κι αν γίνει πρέπει να πας μάρκετ. Μόνο οι Κυριακές μένουν αλώβητες, αν κι αυτό βέβαια τα τελευταία χρόνια το έχουν καταργήσει οι αγαπητοί μας υπουργοί.

Το να δουλεύεις στο μάρκετ, ενδεχομένως να μην απαιτεί φοβερές γνώσεις, τουλάχιστον σε μια θέση ως υπάλληλος, ως ταμίας, αποθηκάριος, στην τακτοποίηση και το γέμισμα ραφιών. Ωστόσο είναι μια δουλειά 8ωρη -κατά βάση- με κυλιόμενο ωράριο, ορθοστασία, κουβάλημα κι εξυπηρέτηση πελατών. Είναι από τις εργασίες της non stop δουλειάς και συνεχούς ροής κόσμου. Ιδίως δε σε γιορτές όπως Πάσχα, Χριστούγεννα, Καθαρά Δευτέρα, εθνικές εορτές και πολλά ακόμη. Οι ρυθμοί της δουλειάς είναι ανεβασμένοι πάντα, καθώς οι απαιτήσεις κι οι ανάγκες ενός μαγαζιού είναι πολλές μαζί με τον καθημερινό κόσμο που επισκέπτεται το μάρκετ. Τα ράφια κι οι καταψύκτες θέλουν συνεχή ανεφοδιασμό- πολλές φορές και μέσα στην ίδια μέρα. Τα χέρια πρέπει να πηγαίνουν γρήγορα για εξοικονόμηση χρόνου και για περισσότερη παραγωγικότητα. Τα περισσότερα πόστα έχουν ορθοστασία που αυτό εντείνει την κούραση. Όλα μαζί και με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πως έχεις να αντιμετωπίσεις τον κάθε πελάτη, που μερικές φορές νομίζει πως είσαι δούλος του, κάνει τη δουλειά στο σούπερ κομματάκι μανίκι.

Ακούγοντας επανειλημμένα τις ίδιες ερωτήσεις για κάποια προϊόντα, τυχόν παράπονα που δεν υπάρχει κάποιο προϊόν που το είχαμε πριν τέσσερα χρόνια, βρίσκοντας διαρκώς πράγματα που αφήνουν οι πελάτες όπου βρουν, μαζεύοντας το βάζο που έσπασε και γέμισε μέλι ο διάδρομος τρία, ζυγίζοντας μισό καρότο γιατί τόσο θέλει ο πελάτης να πάρει, κάποια στιγμή κλατάρεις. Το άλλο δε, που πολλοί πραγματικά δεν έχουν τι να κάνουν και πάνε βόλτα στα σούπερ μάρκετ από μοναξιά, κυρίως παππούδια, σου δημιουργεί και μια αίσθηση υποχρέωσης πως πρέπει να τους ψυχαγωγήσεις. Κι εκεί ξεκινάει κι αυτό το κρυφό, μοναδικό ταλέντο.

Γιατί κατά βάση, το σούπερ μάρκετ είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας κι έχει απ’ όλα ο μπαξές, από τον protein freak που θα πάρει 3 ντουζίνες αυγά και 16 γιαούρτια, μέχρι τον 17χρονο που κάνει πάρτι και προσπαθεί να σε πείσει πως δικαιούται να αγοράσει 3 ουίσκια. Γι’ αυτό λοιπόν, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ γνωρίζουν την κοινωνία καλύτερα από τον καθένα, μιας κι υπάρχει καθημερινή τριβή με πολύ κόσμο και με διαφορετικό κόσμο, με διαφορετική οικονομική δυνατότητα κι υπόβαθρο κι άλλες ανάγκες. Αφουγκράζονται τον κόσμο που έρχονται σε επαφή, συνομιλώντας με πολλούς που βλέπουν για καιρό, ίσως και για χρόνια, και λένε και μια κουβέντα. Γίνονται πολλές φορές άνθρωποι εμπιστοσύνης κι αυτό φαίνεται όταν πολλοί δεν αλλάζουν το κατάστημα για τα ψώνια του σπιτιού τους και ξέρουν τους ταμείες με το μικρό τους. Τις περισσότερες φορές αυτό οφείλεται στους ανθρώπους του καταστήματος, που γνωρίζουν τις περισσότερες φορές πώς να εξυπηρετήσουν σωστά και πώς να σε φροντίσουν.

Εν κατακλείδι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πηγαίνει σούπερ μάρκετ και γι’ αυτό είναι ένας μπουφές παρατήρησης συμπεριφορών. Φανταστείτε πόσες χιλιάδες κόσμου έχουν εξυπηρετηθεί και συνεχίζουν να εξυπηρετούνται καθημερινά, μέσα από λίγα άτομα σε σύγκριση πάντα με αυτά που επισκέπτονται το μάρκετ, και θα καταλάβετε!