Εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλο να σκέφτεται πιο αποτελεσματικά

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή μας είναι να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε τις αποτυχίες μας σε οποιοδήποτε τομέα, είτε είναι σε επίπεδο σχέσεων, είτε σε επίπεδο εργασίας, είτε αφορά προσωπικούς στόχους που δεν καταφέραμε -ακόμα και μια απόρριψη από μια σχολή- και πώς αυτές μπορούν να μας φανούν χρήσιμες στο μέλλον. Διότι το μέλλον διαμορφώνεται κατά έναν μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που μαθαίνουμε κι αντιδράμε στις συγκεκριμένες αποτυχίες μας κι εδώ που τα λέμε μεγάλο κομμάτι της ίδιας μας της ζωής καθορίζεται εν γένει από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που μας έρχονται κατά καιρούς.

Αρκετές φορές οι αποτυχίες μας είναι τόσο πολλές, αλλά και τόσο συχνές, που αρχίζουμε να διαμορφώνουμε την αίσθηση αλλά και την πεποίθηση πως ό,τι και να κάνουμε τα πράγματα δε θα γίνουν καλύτερα. Έτσι νομίζουμε ότι το μόνο σταθερό αποτέλεσμα θα είναι το να αποτύχουμε και παρατάμε τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Πολλοί από τους επιτυχημένους ανθρώπους στον κόσμο, σε συνεντεύξεις τους, αναφέρθηκαν στο ότι πέτυχαν στη ζωή τους γιατί παρά τα τεράστια προβλήματα που είχαν, δεν τα θεωρούσαν ποτέ μόνιμα, σε αντίθεση μ’ αυτούς που αποτυγχάνουν που θεωρούν ακόμα και το μικρότερο πρόβλημα ως σταθερά.

Αν αντιλαμβανόμαστε την αποτυχία ως δικό μας λάθος κι όχι ως μια πρόκληση στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε, οι επιστήμονες λένε ότι δε θα καταφέρουμε τίποτα. Σε αντίθεση με το παραπάνω, αν αλλάξουμε τις πράξεις μας στα πιο μικρά, που θεωρούμε πολλές φορές κι ανούσια, ίσως καταφέρουμε ν’ αλλάξουμε και τη ζωή μας . Για παράδειγμα, αν θελήσουμε να ξεκινήσουμε διατροφή αλλά δεν έχουμε τις γνώσεις ή δεν την ξεκινήσουμε σωστά και δεν έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, αυτό ίσως μας κάνει να τη σταματήσουμε και δημιουργούμε έτσι ένα δεδομένο μέσα μας, ότι δε θα τα καταφέρουμε ποτέ. Δε σκεφτήκαμε όμως ότι ίσως δεν κάνουμε εμείς κάτι σωστά και δεν απευθυνθήκαμε σε κάποιον ειδικό να μας καθοδηγήσει, οπότε ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στους εαυτούς μας και δημιουργούμε δεδικασμένο αποτυχίας.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η αποδοχή της αποτυχίας είναι το πρώτο και πιο βασικό βήμα, αντί να την αγνοούμε ή να την αρνιόμαστε, ενώ συμβουλεύουν να την αποδεχτούμε και να την αντιμετωπίσουμε. Άλλωστε, από μικρά παιδιά μας μάθαιναν ότι δεν υπάρχει το «δεν μπορώ», υπάρχει το «δε θέλω» και σ’ αυτή τη μικρή πρόταση κρύβεται όλο το μυστικό. Φυσικά και δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις που έχουμε πρόβλημα υγείας και δεν μπορούμε εκ των πραγμάτων να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Γιατροί, επιστήμονες, ψυχολόγοι, υποστηρίζουν ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι ένας προηγμένης τεχνολογίας υπολογιστής, με εκατομμύρια δεδομένα, όπου ζυγίζει περίπου 3 κιλά και περιέχει δισεκατομμύρια νευρώνες, αλλά χρησιμοποιούμε κάτι λιγότερο από το 10% αυτών. Οι περισσότεροι από εμάς, δεν μπορώ να διανοηθώ τι θα μπορούσαμε να καταφέρουμε αν αυτό το ποσοστό το είχαμε φτάσει στο 50%. Ο εγκέφαλος είναι ένα πολύπλοκο όργανο κι είναι υπεύθυνος για την επεξεργασία κι αποθήκευση των πληροφοριών στο σώμα μας. Χρησιμοποιούμε τον εγκέφαλό μας συνεχώς, καθώς είναι απαραίτητος για τη λειτουργία όλων των οργάνων και των λειτουργιών μας. Από τη χρήση του, η καθημερινή μας δραστηριότητα κι οι απαιτήσεις που έχουμε στη ζωή μας. Για παράδειγμα, η εκπαίδευση, η ανάγνωση, η συζήτηση κι η επίλυση προβλημάτων απαιτούν υψηλό επίπεδο εγκεφαλικής λειτουργίας και κατανάλωση ενέργειας.

Επίσης, η υγεία του εγκεφάλου μας εξαρτάται από τον τρόπο ζωής μας, όπως η διατροφή μας, η άσκηση κι η ύπαρξη κοινωνικών σχέσεων και δραστηριοτήτων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας κι έτσι να παίρνουμε καθημερινά περισσότερα δεδομένα. Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές αναφορές, μέχρι κι εφαρμογές για να γίνει κάτι τέτοιο. Μερικοί τρόποι είναι, ν’ ασκούμε σχεδόν καθημερινά το μυαλό μας, να διαβάζουμε (καλή ώρα τα άρθρα εδώ, στο pillowfights), διάφορα βιβλία, να προσέχουμε τη διατροφή μας -η σωστή διατροφή μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του εγκεφάλου μας- να μην παραλείπουμε τη σωματική άσκηση, η οποία βελτιώνει την ροή του αίματος, άρα και την καλύτερη λειτουργία του. Έτσι εκπαιδεύουμε τον εγκέφαλό μας και στα πιο δύσκολα, που σίγουρα θα έρθουν.

Οι αποτυχίες θα πρέπει να μας κάνουν σοφότερους. Θα πρέπει να τις αποδεχόμαστε, να τις αναλύουμε, χωρίς όμως να μας αποθαρρύνουν, αλλά να θεωρήσουμε ότι ανήκουν στο παρελθόν, κάτι το οποίο δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε. Μπορούμε όμως ν’ αλλάξουμε το μέλλον. Να αναλύσουμε την αποτυχία μας και να σκεφτούμε τι διαφορετικό μπορούμε να πράξουμε στο μέλλον, ώστε να μην οδηγηθούμε ξανά στην αποτυχία· τουλάχιστον όχι στην ίδια, μια τελείως διαφορετική ίσως και πάλι φανεί χρήσιμη. Να δούμε με ψύχραιμη ματιά πώς μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι και πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Ακόμη κι η συζήτηση με φίλους ή με συγγενείς που εκτιμάμε, μπορεί να μας βοηθήσει. Κι έτσι, κάθε αποτυχία να γίνει με τον καιρό μια ευκαιρία ανάπτυξης. Μια νέα σελίδα.