«Πώς ένιωσα όταν έμαθα ότι θα γίνω πατέρας»

«Είμαι έγκυος», «περιμένουμε παιδί», «συγχαρητήρια, θα γίνεις πατέρας». Τόσο μικρές προτάσεις που όμως κρύβουν πολύ μεγάλα συναισθήματα. Η απόκτηση ενός παιδιού φέρνει μεγάλη αλλαγή στη ζωή κάθε ζευγαριού. Και μπορεί σε εμάς τους άντρες να μη φουσκώνει μέρα με τη μέρα η κοιλίτσα, να μη νιώθουμε την ανάγκη να κλάψουμε χωρίς λόγο, αλλά όσο να πεις έχουμε κι εμείς τα άγχη μας.

Η στιγμή που σου ανακοινώνουν ότι θα γίνεις μπαμπάς είναι ασύλληπτη. Δεν νομίζω να υπάρχει πιο δυνατή στιγμή για εμάς τους άντρες -τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ. Ό,τι και να μου είχαν πει, όσο και να με είχαν προετοιμάσει, δεν περιγράφεται η ώρα που συνειδητοποιείς ότι θα γίνεις γονιός. Είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, που εύχομαι να το νιώσει όποιος πραγματικά θέλει να κάνει οικογένεια.

Προσπαθούσαμε πολύ καιρό με την πρώην σύζυγό μου, ώσπου μετά από παροτρύνσεις φίλων είπαμε να δοκιμάσουμε και τα μέσα που διαθέτει η επιστήμη. Μετά από αρκετές προσπάθειες -δεν το βάλαμε κάτω είναι η αλήθεια- ήρθε η στιγμή που ο γιατρός μού είπε τη μαγική πρόταση: «Συγχαρητήρια, θα γίνετε πατέρας». Δε σας κρύβω ότι ήθελα να ουρλιάξω από χαρά. Ήθελα να βγω στο μπαλκόνι του ιατρείου και με όση δύναμη έχω να φωνάξω πως θα γίνω μπαμπάς. Τελικά αυτό που κατάφερα ήταν να αγκαλιάσω τη σύζυγό μου και να της πω «τα καταφέραμε». Ειλικρινά δε θυμάμαι αν γελούσαμε ή κλαίγαμε εκείνη τη στιγμή -μάλλον και τα δύο. Ο γιατρός συνέχιζε να μιλάει, αλλά δεν του έδινα πια καμία προσοχή, ήμουν σε έναν άλλον κόσμο. Στον δρόμο της επιστροφής, η διαδρομή είχε κάτι από γέλια, χαρά, δάκρυα, αναστεναγμούς, με μπερδεμένη σειρά. Δεν έλειπαν και οι συνηθισμένες σε τέτοιες περιπτώσεις συζητήσεις μεταξύ ζευγαριών, του τύπου «Θα το πούμε; Σε ποιους; Πότε πρέπει; Είμαστε σίγουροι;».

Δεν πέρασε πολύς καιρός και τα συναισθήματα της χαράς και της ευτυχίας έδωσαν τη θέση τους στον φόβο και το άγχος. Φόβος του αν θα καταφέρεις να είσαι άξιος πατέρας και να δώσεις τα απαραίτητα εφόδια στο παιδί σου, ώστε να μην του λείψει τίποτα. Το άγχος συνήθως ακολουθούν και χαζές ερωτήσεις προς τον εαυτό σου, όπως αν το παιδί θα σε αγαπήσει κι αν θα φανείς αντάξιος στον νέο σου ρόλο. Όσο και να προσπαθούν οι κοντινοί σου άνθρωποι να σου δώσουν κουράγιο και δύναμη, όταν μένεις μόνος με τις σκέψεις σου, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εγώ τις πρώτες ημέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ και ακόμα και στη δουλειά μου έπιανα τον εαυτό μου συχνά να μην είναι συγκεντρωμένος. Οι σκέψεις πολλές, από το ότι έπρεπε να ετοιμάσουμε το παιδικό δωμάτιο μέχρι το πώς θα αλλάζω πάνα. Πραγματικός τρόμος, το τελευταίο ειδικά ο μεγαλύτερος.

Πολλοί άντρες τουλάχιστον το πρώτο παιδί θέλουν να είναι αγόρι. Η σκέψη και η εικόνα ότι θα μπορούν να παίζουν μαζί του μπάλα είναι αρκετή. Έτσι κι εγώ -δεν το κρύβω- δεν ήμουν η εξαίρεση. Στην ανακοίνωση του γιατρού ότι είναι κορίτσι, ειλικρινά σας μιλάω, ένας διακόπτης γύρισε μέσα μου. Ένιωσα απίστευτη ικανοποίηση, που ακόμη και τώρα, μετά από αρκετά χρόνια, δεν μπορώ να εξηγήσω. Ίσως ήταν τα λόγια κάποιου παππού, που όταν με ρώτησε τι θέλω του είπα φυσικά αγόρι και γύρισε και μου είπε ότι τα αγόρια φεύγουν, ενώ τα κορίτσια μένουν. Αυτό ήθελα, να είναι μαζί μου, για πάντα, μέχρι να κλείσω τα μάτια μου και μετά ας κάνει ό,τι θέλει. Εγωιστικό πολύ, το ξέρω, αλλά τότε δε με ενδιέφερε αν ήταν ή όχι.

Όσο έβλεπα τη σύζυγό μου να φουσκώνει, τόσο πιο πολύ φούσκωνα κι εγώ από περηφάνια ότι θα φέρναμε ζωή έναν άνθρωπο. Σαν χαζός μελλοντικός πατέρας, δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι αστείες στιγμές, όπως για παράδειγμα να σκύβω στην κοιλιά της μελλοντικής μαμάς και να τραγουδάω χαμηλόφωνα τον ύμνο της αγαπημένης μου ομάδας. Να της μιλάω και να της λέω ότι μόνο εμένα θα αγαπάει και κανέναν άλλον άντρα. Η πρώην μου με αποκαλούσε τρελό, αλλά πιστέψτε με τα ένιωθα και τα εννοούσα εκείνη τη στιγμή.

Με το πέρασμα των ημερών και των μηνών, οι ανησυχίες και τα άγχη μεγάλωναν. «Άραγε θα είναι ένα υγιές μωρό;». «Θα είναι αρτιμελές;». Ερωτήσεις που μπορεί να σας φανούν χαζές, αλλά εμένα δε με άφηναν να κοιμηθώ. Δε θα παραλείψω να πω ότι σκέψεις του τύπου «θα ασχολείται άραγε κανείς μαζί μου» ήταν σχεδόν καθημερινές. Κόντρα σε όσα πίστευα μέχρι τότε, ερχόταν συνέχεια στο μυαλό μου η ατάκα της μάνας μου, «όταν γίνεις γονιός θα καταλάβεις». Και όλα αυτά πριν καλά καλά έρθει στη ζωή η κόρη μου. «Φαντάσου τι θα γίνει μετά», έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου.

Για το τέλος, άφησα το κομμάτι του ερωτικού. Στις μελλοντικές μανούλες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης οι ορμόνες φτάνουν αρκετές φορές σε τρομακτικά υψηλό επίπεδο. Έτσι, η επιθυμία για σ@ξ γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Ψυχολόγοι αναφέρουν ότι πέρα από το ορμονικό κομμάτι, αυτό συμβαίνει και επειδή φοβούνται ότι πλέον δε θα είναι ποθητές και ότι οι σύζυγοι δε θα τις βλέπουν σαν γυναίκες, αλλά σαν μαμάδες. Οι περισσότεροι άντρες η αλήθεια είναι πως έχουμε έναν φόβο όσον αφορά στην ερωτική επαφή στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Δε θα έλειπα κι εγώ από αυτόν τον κανόνα. Σκεφτόμουν συνέχεια ότι θα τραυματίσω το παιδί μου -μη γελάτε, σας παρακαλώ. Μετά από πολλές επισκέψεις σε γιατρούς -δοκίμασα τρεις-τέσσερεις διαφορετικούς για να συγκεντρώσω όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούσα- διαπίστωσα ότι όλοι έλεγαν το ίδιο, ότι δε συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας και τότε αποφάσισα να ενδώσω. Η πρώτη φορά ήταν πολύ άβολη, ήταν σαν να προσπαθούσαμε και οι δύο να βρούμε τα πατήματά μας. Με τον καιρό όμως φτάσαμε σε φυσιολογικά επίπεδα. Όχι φυσικά όπως πριν, αλλά σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό.

Κλείνοντας, θα πω ότι τίποτα δε συγκρίνεται με την ευλογία του να περιμένεις -και εντέλει να υποδέχεσαι- τον άνθρωπο για τον οποίο σίγουρα θα έδινες την ίδια σου τη ζωή.