Χημείες. Αλχημείες. Ανώτερες δυνάμεις που υπερνικούν το νου. Ελκτικές θύελλες κι ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή σου με το «έτσι θέλω» και δεν πρόλαβες να καταλάβεις πότε, πώς και γιατί τους ερωτεύτηκες. Μυστικά που σου κράτησαν, μυστικά συμπαντικά που σε λύγισαν, ενώ είχες ήδη πουλήσει την ψυχή σου στο διάολο για έναν έρωτα χωρίς αναστολές.
Όμως πριν προλάβεις να ξυπνήσεις απ’ το λήθαργό σου, σε θόλωσε η αλήθεια κι εκείνα τα συμπαντικά μυστικά βγήκαν στη φόρα άθελά τους ή κι ηθελημένα. Το πρόσωπο που αγάπησες ήταν αλλού δοσμένο, αλλά πού να φανταστείς ότι ο δικός σου έρωτας θα σε κορόιδευε έτσι. «Αυτά συμβαίνουν στους άλλους κι όχι σ’ εμένα», είπες. Εσύ δεύτερο πρόσωπο; Ποτέ. Εσύ θα το καταλάβαινες, εσύ ήσουν πιο έξυπνος απ’ τους άλλους. Δε θα συνέβαινε ποτέ αυτό σ’ εσένα. Κι άντε ν’ αποδεχτείς με μισή καρδιά την κοροϊδία. Τον έρωτά σου πού να τον πας και τι να τον κάνεις τώρα;
Κατά λάθος κομπάρσος, χωρίς να ξέρεις το σενάριο και την πλοκή που θ΄ακολουθήσει, κοιτάς απορημένος, μοιρολατρείς κι αναρωτιέσαι: «Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό;».
Το πρώτο στάδιο κλασικά είναι το σοκ, το δεύτερο ο θυμός και το τρίτο η στεναχώρια. Κάπου εκεί ανάμεσα στο θυμό, ζητάς αποκλειστικότητα ή αποδέχεσαι απλώς τη δύναμη των συναισθημάτων σου πλέον για ‘κείνον κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις, σ’ εσένα πρώτα και μετά σ’ εσάς. Σε σπάνιες περιπτώσεις, θα τα παρατήσει όλα για σένα, αλλά δε θα ‘σαι στ’ αλήθεια εσύ η αιτία, μονάχα η αφορμή για κάτι που ήδη δεν πήγαινε.
Αν πάλι ανήκεις στην κατηγορία που εν γνώσει σου κι εξαρχής γνωρίζεις ότι είσαι δεύτερη κι όμως δε σε νοιάζει, τότε λυπάμαι που θα στο πω, αλλά δεν έχεις κατανοήσει ακόμη ότι όλα είναι κύκλος κι ο τροχός αργά ή γρήγορα γυρίζει. Ό,τι δε μας αρέσει να μας συμβαίνει δεν το προκαλούμε στους γύρω μας. Δύσκολο; Πόσο δύσκολο ν’ αντιληφθείς πως αυτές οι εγωκεντρικές αντιλήψεις μας έχουν φτάσει σήμερα εδώ; Μας έχει πάρει, μας έχει σηκώσει κι εσύ ακόμα πετάς χαρταετό. Κι όλα αυτά γιατί; Για μια επιθυμία σου που προλαβαίνεις ν’ αναθεωρήσεις, αξιολογώντας τα δεδομένα που υπήρχαν μπροστά στα μάτια σου απ’ την αρχή;
Εσύ, μάτια μου, που ‘πεσες στη λούπα αλλά δεν έχασες την πίστη σου για τη μοναδικότητά σου, εσύ που προσπαθείς ν’ αναδυθείς απ’ τα σπασμένα σου κομμάτια κι ακόμη επιθυμείς να ‘σαι ένας κι άλλος κανένας στη ζωή κάποιου, μη μασάς. Θυμήσου μόνο κάθε πότε εμφανίζεται το ουράνιο τόξο και βγες στο μπαλκόνι να το δεις. Σε λίγο θα βγει κι ο ήλιος σου. Μπορείς να τον δεις;
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Αστυρακάκη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Στέλλα Αστυρακάκη
