Δε μ’ αρέσει ν’ αγχώνομαι. Κάνει κακό στα τσάκρα μου. Ούτε εσένα σ’ αρέσει. Κάνει κακό και στα δικά σου. Αναζητούμε λιγοστά λεπτά μέσα στο χάος των υποχρεώσεων και των «πρέπει να τα προλάβω όλα» για να πάρουμε μια βαθιά εισπνοή καθαρού αέρα και μια αντίστοιχη τεράστια εκπνοή, λες και θέλουμε να φυσήξουμε μακριά στην ευχή του Χριστού και της Παναγίας, τα πιο φορτισμένα μας κύτταρα. Αν δεν έχεις φυσήξει -ξεφυσήσει σήμερα, σταμάτα ό,τι κάνεις και πάρε μια γερή ρουφηξιά ευθύς αμέσως. Φύσηξες; Δε φυσήξατε όλοι παιδιά, σας βλέπω!
Θυμάστε τότε που ήμασταν μικρά παιδιά; Φυσούσαμε το ίδιο δυνατά για να κάνουμε φούσκες γυαλιστερές κι ύστερα τις καμαρώναμε τόσο όμορφες και τόσο λαμπερές που αιωρούνταν στον αέρα.
Θυμάσαι πότε ξεφυσούσες το ίδιο δυνατά; Όταν ήθελες να σβήσεις μονομιάς όλα τα κεράκια της τούρτας γενεθλίων σου χωρίς τη βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά, και να πιάσει η σιωπηλή κι αθώα σου ευχούλα. Ζεν. Όλα τότε, ήταν ζεν.
Μεγάλωσες όμως, καλώς ή κακώς, κι έχεις μπει για τα καλά στον κόσμο του «no money, no honey», εκτός κι αν είσαι απόγονος του Ωνάση ή απλώς εξακολουθείς να είσαι ζεν από άποψη. Αν πάλι, εργάζεσαι και κοπιάζεις, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, της κρίσης και της ανάκρισης, καθημερινά σε κατακλύζει ο φόβος της απόλυσης, της επιχειρηματικής αποτυχίας, του κόπου, του μόχθου και κυρίως του άγχους.
Να σας πω όμως κάτι; Γιατί θα πρέπει ο κόπος μας να είναι αρνητικό στοιχείο; Μετά απ’ τον κόπο δεν έρχεται κι η επιτυχία ή η ανταμοιβή; Όσο για το άγχος, δε χρειάζεται απαραίτητα να είναι αρνητικό χαρακτηριστικό. Υπάρχουν περιπτώσεις, κυρίως στο εργασιακό μας περιβάλλον, στις οποίες το άγχος μας αποδίδει, φέρνει αποτέλεσμα, ανταμοιβή κι επιτυχία στους στόχους μας.
Να συστηθούμε; Ονομάζεται «παραγωγικό άγχος» κι έρχεται στη ζωή σου για καλό σκοπό! Σε βοηθάει να βρίσκεσαι σε εγρήγορση, να είσαι απόλυτα επικεντρωμένος στον εκάστοτε στόχο σου, αλλά κυριότερα, έχεις περισσότερες πιθανότητες να επιτύχεις και να λάβεις αυτή την υπέροχη ικανοποίηση που τα κατάφερες τελικά.
Αν όλα μας τα άγχη είχαν την ιδιότητα του παραγωγικού, πολύ εύκολα θα κατηγοριοποιούσες τη λέξη «άγχος» στα προτερήματά σου. Φαντάσου να πήγαινες σε συνέντευξη για δουλειά και μέσα στα προτερήματα που θα τους αράδιαζες, τους πετούσες κι ένα «Με χαρακτηρίζει το παραγωγικό άγχος». Κούφανέ τους, λέμε. Μπορείς. Θα κλέψεις εντυπώσεις, πίστεψέ με. Αρκεί αυτό να είναι αλήθεια και στην περίπτωση που σε προσλάβουν, να μπορείς να το εφαρμόσεις κιόλας.
Ρε, η ζωή είναι ωραία. Βρείτε το σημείο G του άγχους σας κι εκπλήξτε ακόμη και τον ίδιο σας τον εαυτό. Είναι απαραίτητο συστατικό για τη μελλοντική σας επιτυχία. Να είστε τσαχπίνικα και νόστιμα παιδιά που δε φοβούνται να κοπιάσουν για να καταφέρουν τα όνειρά τους. Η μιζέρια κι οι μίζεροι, να πάρουν τα κουβαδάκια τους και να πάρουν τα βουνά, σκασίλες μας. Εσύ έχεις τους στόχους σου, τα ανεκπλήρωτα ακόμη όνειρά σου κι έμαθες στη ζωή σου, να έχεις προσωπική ευθύνη. Βρες και την προσωπική σου ελευθερία κι είμαστε κομπλέ.
Για να βλέπω δοντάκια να ξεπροβάλλουν και χαμογέλα να σκάνε διάπλατα. Μη μασάτε ρε, η προσωπική ευθύνη είναι ό,τι πιο ατόφιο κι αληθινό μας έχει απομείνει.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Αστυρακάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Αστυρακάκη
