Θα έχεις παρατηρήσει κι εσύ, πως τα σημερινά παιδιά είναι πολύ πιο ετοιμόλογα με μπόλικη οξυδέρκεια και αναπτυσσόμενη σκέψη. Όταν εμείς στην ηλικία τους προσπαθούσαμε να πούμε «Λόλα να ένα μήλο», εκείνα σου εξηγούν επακριβώς και με ευφράδεια λόγου τι ακριβώς αισθάνονται και γιατί.
Προβληματισμένοι αλλά κυρίως ενθουσιασμένοι για την πρωτόγνωρη εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους, μιας και έχουμε συνηθίσει ν απογοητευόμαστε από την «εξέλιξη» των ωριμότερων εγκεφάλων που συνοδεύουν μεγαλύτερες ηλικίες, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στη νέα γενιά αδιαμφισβήτητα.
Από τη μία, η καλπάζουσα εξέλιξη της τεχνολογίας σε προβληματίζει γιατί μεταλλασσόμαστε σε ρομποτάκια, αλλά από την άλλη αναρωτιέσαι κι έχεις βάσιμες υποψίες, πως ίσως αυτή η οξυδέρκεια που αναγνωρίζεται στα μικρά μπομπιράκια οφείλεται αρκετά στο ότι ασχολούνται από μωρά με ένα πολυμορφικό εργαλείο που λέγεται «κινητό» ή «υπολογιστής».
Βέβαια δεn μπορείς να αγνοήσεις το γεγονός της διαφορετικής ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού. Εσύ στα νιάτα σου έπαιζες «κλέφτες κι αστυνόμους», κρυφτό και κυνηγητό και τώρα τα περισσότερα πιτσιρίκια λιώνουν με τις ώρες σε διαδικτυακά παιχνίδια και ό,τι άλλο τεχνολογικό και ηλεκτρονικό παιχνίδι μπορεί ή δεν μπορεί να βάλει ο νους σου.
Απ’ όπου και να το πιάσεις οι εποχές άλλαξαν, αλλάζουν και θα εξακολουθούν ν’αλλάζουν αγαπητοί μου.Τα σημερινά παιδιά ακολουθούν κι εκείνα με τη σειρά τους τη μετεξέλιξη των καιρών και της γρηγοράδας που τους διακατέχει. Κι αυτή η γρηγοράδα, έχει συνέπειες και επιπτώσεις, όπως το κάθε τι άλλωστε. Ίσως να σας στεναχωρεί ή καλύτερα να σας ανησυχεί που η δική σας ανεμελιά των παιδικών σας χρόνων ήταν πιο ζωντανή και διαδραστική με παιδιά της ηλικίας σας, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αρνητικό γεγονός.
Ως μεγάλοι κι ενήλικες έχουμε την τάση να θετικοποιούμε καταστάσεις και δεδομένα που έχουμε βιώσει εμείς οι ίδιοι από ασφάλεια και σιγουριά της έκβασης των πραγμάτων κι αυτό είναι ένας σημαντικός λόγος του γνωστού και διαχρονικού χάσματος των γενεών.
Σημαντικό και μεγαλειώδες να μεταφέρεις και να μεταλαμπαδεύεις τη γνώση από την εμπειρία σου στα παιδιά σου δε λέω, αλλά πόσο υπέροχο απ’την άλλη, να περιγράφεις τα δικά σου βιώματα σαν παραμύθι ή περιπετειώδη ιστοριούλα στα παιδιά σου και ν’αφήνεις το μυαλό τους ν αφομοιώνει τα λάθη σου και τα σωστά σου;
Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε, την αθωότητα και την ταυτόχρονη αντικειμενική διαύγεια που διαθέτει το μυαλό ενός μικρού παιδιού. Θέλω να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να σε φανταστείς, πόσο φιλόδοξος, ονειροπόλος και διψασμένος για νέα και καινούργια πράγματα υπήρξες. Πρόσθεσε και λίγο παραπάνω οξυδέρκεια και εξέλιξη εγκεφαλική που διαθέτουν τα σημερινά παιδιά σε πολύ νεότερη ηλικία και λύσε την εξίσωση. Έχουν τα πινελάκια τους έτοιμα χρωματισμένα για να φτιάξουν τον παράδεισό τους και να μπουν μέσα. Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να καθίσεις πλάι τους να τους εξηγείς το κάθε τους γιατί και να τους κρατάς το χέρι σε κάθε λάθος εκτίμηση ή παρορμητικό λάθος εμπεριέχει η ηλικία τους. Κι αν τα καράβια τους θα πέσουν έξω, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι χωρίς να τους εκφράζετε το άγχος σας αλλά ούτε και την υπέρμετρη σιγουριά σας.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, το χαμόγελό σας και η αγάπη σας θα είναι πάντοτε τα πιο ισχυρά τους πολεμοφόδια για τον πιο ηλιόλουστο και χρωματιστό παράδεισο του κόσμου.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Αστυρακάκη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Στέλλα Αστυρακάκη
