Είναι εκείνες οι στιγμές που πονάς, αλλά ξέρεις ότι ο άλλος θα γυρίσει, το νιώθεις. Ο χρόνος από τότε που έφυγε μοιάζει σαν να σταμάτησε, αλλά όλα συνεχίζουν κανονικά. Και πρέπει να συνεχίζεις κι εσύ. Σαν να μην έγινε τίποτα. Να ξυπνάς, να πηγαίνεις στην δουλειά σου, να χαμογελάς, ενώ το μόνο που θες είναι να ουρλιάξεις. Νιώθεις σαν να μπήγει το μαχαίρι κάποιος στην καρδιά σου, αλλά δε βγαίνει αίμα. Έχει παγώσει πια. Ρίχνεσαι με μανία πάνω στη δουλειά για να ξεχάσεις. Αλλά είναι άτιμες οι σκέψεις. Τρυπώνουν ύπουλα μέσα στο μυαλό σου και δε σε αφήνουν σε ησυχία.
Μου λείπεις, είναι αλήθεια. Αλλά ξέρεις κάτι; Κουράστηκα. Ναι, το έχω πει πολλές φορές, αλλά τώρα το εννοώ. Αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Δε θα δεχθώ τους δικούς σου όρους. Δεν είναι θέμα εγωισμού αλλά πρέπει να σκεφτείς τι θέλω κι εγώ. Αν δεν ταιριάζουμε, ας το αφήσουμε επιτέλους.
Φύγε και μην ξαναγυρίσεις, αν δεν ξέρεις τι ζητάς. Αν το μόνο που σε νοιάζει είναι το πήδημα, γιατί δεν το λες; Φοβάσαι πως δε θα το αντέξω; Θα το αντέξω, αλλά δε σημαίνει ότι θα μείνω. Θα το άντεχα αυτό, αν ήταν όμως ξεκάθαρο από την αρχή. Και ίσως να το έκανα, αν ήμουν σε αυτή τη φάση. Ναι, υπάρχουν και στιγμές που μια γυναίκα μπορεί να θέλει μόνο σεξ. Κι εμείς έχουμε ανάγκες, ξέρεις.
Όταν έρθεις, θέλω να έχεις κάτι να μου πεις. Όχι άλλες συναντήσεις στα κρυφά, όχι άλλα λόγια που θα μείνουν σ’ ένα βράδυ, όχι άλλες αγάπες που δεν παλεύουν για να μείνουν μαζί. Να μου πεις τι θέλεις από μένα και τι είσαι διατεθειμένος να μου δώσεις. Ξεκάθαρα είναι τα πράγματα. Κι όσο κι αν υπάρχει κόσμος που λέει ότι οι σχέσεις δεν είναι «δούναι και λαβείν» εγώ διαφωνώ κάθετα. Οι σχέσεις είναι «δούναι και λαβείν» κι εγώ μπορώ να δώσω πολλά, αρκεί να ξέρω ότι κι εσύ θέλεις να δώσεις κάτι.
Θέλω πράγματα απλά, να μου πεις τι έχεις στο μυαλό σου για εμάς, αν θέλεις να είμαστε μαζί, αν κουράστηκες, αν δε γουστάρεις άλλο. Θέλω να ξέρω τι μου γίνεται, το απαιτώ βασικά. Πρότεινέ μου λύσεις ή δείξε μου προβλήματα. Δείξε μου ακόμη και την πόρτα, αλλά δείξε μου κάτι.
Εγώ σε θέλω και σε θέλω δικό μου. Δε μου αρκεί πλέον ένα μήνυμα μέσα στη μαύρη νύχτα -δε μου αρκεί ένα μήνυμα γενικώς. Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω για τρεις ώρες, δεν το καταλαβαίνεις; Ναι, θέλω να είμαστε μαζί. Να ξυπνάμε μαζί, να κοιμόμαστε μαζί, να τρώμε μαζί, όλα να τα κάνουμε μαζί -σαν σιαμαίοι. Να ξέρω ότι μπορώ να σε πάρω ότι ώρα θέλω τηλέφωνο και να σου μιλάω για τον πόνο μου, την χαρά μου, τις ανησυχίες μου και ότι άλλο μου κατέβει στο κεφάλι, βρε αδερφέ. Να μιλάμε μέχρι να πονέσουν τα αυτιά μας και στο τέλος να είμαστε χαρούμενοι, όχι απαραίτητα γιατί βρήκαμε λύση, αλλά γιατί είμαστε μαζί και ξέρουμε ότι έχουμε ο ένας τον άλλο.
Δε φαντάζεσαι πόσο με πονάει που κλείνεσαι στον εαυτό σου όταν δεν είσαι καλά και μου λες ότι δεν μπορώ να βοηθήσω. Μπορώ, αν με αφήσεις. Τι φοβάσαι δηλαδή; Ότι αν μου πεις τους φόβους θα σε θεωρώ λιγότερο άντρα; Δεν έχεις καταλάβει τόσο καιρό ότι τις αδυναμίες σου τις αγαπάω λίγο παραπάνω; Δεν είναι κακό να έχουν ευαισθησίες οι άνθρωποι ψυχή μου, ούτε πιστεύω ότι οι άντρες είναι φτιαγμένοι από σίδερο.
Είναι άδικο να μη μου δίνεις την ευκαιρία. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά θέλω να το προσπαθήσω. Μετά τουλάχιστον θα ξέρουμε πως δε γινόταν. Αυτό που κάνεις τώρα όμως είναι λιποταξία. Τι φοβάσαι στην τελική; Ότι θα πονέσεις; Κι αν πονέσεις, τι θα γίνει; Κάθε άνθρωπος σου δίνει κάτι. Αφήνει τα σημάδια του χαραγμένα πάνω σου και είναι αυτά τα γαμημένα σημάδια που σε διαμορφώνουν. Ακόμα κι αν είναι τόσο άσχημα, υπάρχει λόγος που τα άφησες να χαραχθούν πάνω σου.
Γι’ αυτό σου λέω. Αν δεν έχεις κάτι καινούριο να μου πεις, μην έρθεις. Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια, δε θέλω άλλα πλασματικά αδιέξοδα. Λύσεις υπάρχουν σε όλα, αν είσαι διατεθειμένος να τις βρεις. Πες μου ποιες είναι οι δικές σου δυνατότητες, κι έλα ν’ ανακαλύψουμε πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν μαζί με τις δικές μου.
Συντάκτης: Έρμα Γεωργίου
