Η πραγματική ιστορία του ομόφυλου ζευγαριού που ανέφερε ο Κ. Μητσοτάκης

Δέκα χρόνια συντροφικής σχέσης, ένα σύμφωνο συμβίωσης, η απόκτηση ενός παιδιού 4 χρονών σήμερα, μια διάγνωση επιθετικής μορφής καρκίνου και το αβέβαιο μέλλον για την οικογένειά τους. Κατερίνα και Νικολέττα, το ζευγάρι που με την ιστορία τους μας προβληματίζει πάνω στη νομοθεσία για την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών και που αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στη χθεσινή του συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ. Μιλώντας για το νομοσχέδιο γάμου και τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια που πρόκειται να τεθεί προς ψήφιση στη Βουλή, παραδέχτηκε την ανάγκη νομικής κάλυψης των παιδιών αυτών των οικογενειών.

Αναφερόμενος στην τεκνοθεσία, μίλησε για «προστασία των παιδιών ομόφυλων ζευγαριών» και μάλιστα αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Κατερίνας και της Νικολέττας. Οι δύο γυναίκες μετρούν μαζί δέκα χρόνια συντροφικής σχέσης. Αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια και η Κατερίνα κυοφορεί τη μικρή τους κόρη. Νομικά, φαίνεται πως είναι και η μοναδική γονέας. Όταν όμως νοσεί από καρκίνο, βλέπει πως ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο σενάριο γι’ αυτήν και την οικογένειά της.

Το ζευγάρι, όπως ανέφερε σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 2023, είχε αποφασίσει συνειδητά να κάνει οικογένεια και η Κατερίνα να κυοφορήσει το παιδί τους. Κατά τη διάρκεια της κύησης, οι δύο γυναίκες, πραγματοποίησαν σύμφωνο συμβίωσης. Ο νόμος όμως, ήταν και παραμένει περιοριστικός κι έτσι, ο δεύτερος γονέας, ο μη βιολογικός, δεν έχει κάποιο κατοχυρωμένο νομικό δικαίωμα απέναντι στο παιδί, καθιστώντας τον «αόρατο». Η οικογένεια σε αυτήν την περίπτωση είναι νομικά ανυπεράσπιστη, καθώς στην Ελλάδα, η από κοινού κηδεμονία μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν αναγνωρίζεται.

Οι ίδιες, μίλησαν ανοιχτά κόρη τους για τις διάφορες μορφές οικογένειας και ανέφεραν ότι η τεσσάρων χρονών σήμερα, Ιόλη, δεν έχει αναρωτηθεί ως στιγμής γιατί δεν έχει πατέρα. Από μικρή ηλικία της έχουν εξηγήσει ότι άλλες οικογένειες είναι μονογονεϊκές, άλλες έχουν μαμά και μπαμπά, άλλες δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες. Προβληματίστηκαν και συνεχίζουν, όμως, για το bullying που μπορεί να υποστεί το παιδί τους αργότερα, καθώς αυτή η διάκριση έρχεται από τον ίδιο τον νόμο που αρνείται να μιλήσει ανοιχτά και να αναγνωρίσει τις οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, άλλωστε, συμφώνησε πως το bullying είναι πιο πιθανόν να συμβεί όταν οι οικογένειες αυτές μένουν κρυφές κι όταν αρνείται η κοινωνία να συζητήσει ανοιχτά για τα ζητήματα αυτά.

Η Νικολέττα, ως σήμερα, είναι ανυπεράσπιστη απέναντι στον νόμο. Παρ’ όλο που πρακτικά η κόρη τους έχει δύο γονείς, η άνευ όρων κι ανιδιοτελής αγάπη που δίνουν στο παιδί δεν αρκεί ώστε νομικά η ίδια να αναγνωρίζεται ως γονέας, ως μητέρα. Δεν μπορεί να παραλάβει την κόρη της από το σχολείο, δεν μπορεί να τη συνοδεύσει στο νοσοκομείο και δεν μπορεί να έχει την επιμέλειά της εάν ο αναγνωρισμένος γονέας φύγει από τη ζωή.

Αυτό το τρομαχτικό σενάριο ζωντάνεψε, όταν η σύντροφος και νομικά η μητέρα του παιδιού, Κατερίνα αρρώστησε. «Να εύχεσαι, αν είναι να πεθάνει ο ένας γονιός, να είναι αυτός που δεν έχει νομική υπόσταση.» Πόσο προβληματική είναι αυτή η συνθήκη στην κοινωνία μας, όταν, όπως ανέφερε και ο Κος Μητσοτάκης, «αυτό το παιδί, σε περίπτωση που πεθάνει η – νομικά αναγνωρισμένη- μητέρα του, θα πάει σε ίδρυμα»;

Η Κατερίνα νοσεί από μια μορφή επιθετικού καρκίνου και η οικογένεια, δίνει ενωμένη μάχη απέναντι στην ασθένεια. Η ζωή της κινδυνεύει και καλείται να αποδεχθεί το γεγονός ότι μπορεί να πεθάνει. Οι ίδιες μίλησαν ανοιχτά στην κόρη τους και για τη μάχη με το καρκίνο. Δε φοβούνται την ασθένεια κι αντιμετωπίζουν κατάματα τον θάνατο. Φοβούνται, όμως, για το αβέβαιο μέλλον της οικογένειάς τους και με το παράδειγμά τους μας καλούν να επανεξετάσουμε άμεσα τα δικαιώματα για τις οικογένειες του ίδιου φύλου. «Για εμένα είναι εντάξει να πεθάνω, για τους δικούς μου, όμως; Για τη μικρή μου, για τη μικρή μας;», είπε κάποια στιγμή στη συνέντευξη που έδωσε.

Απέναντι στον φόβο βρίσκεται για εκείνες η ελπίδα. Το ζευγάρι, παρ’ όλο που βιώνει την αβεβαιότητα, δηλώνουν αισιόδοξες για το μέλλον. Οι ίδιες μας μεταφέρουν την ελπίδα τους ότι θα αντιμετωπίσουν τον θάνατο αλλά και ότι σύντομα θα καλυτερέψουν τα πράγματα. Άραγε, θα μεριμνήσει η κοινωνία άμεσα για την προστασία των παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια; Θα ακολουθήσει η Ελλάδα τον δρόμο που ακολούθησαν τόσες άλλες χώρες σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Λατινική Αμερική; Το νομοσχέδιο για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών θα προστατεύσει αυτές τις οικογένειες κι αν ναι, θα γίνει σε σύντομα χρονικά πλαίσια ώστε να προλάβει η οικογένεια της Κατερίνας και της Νικολέττας να το ζήσει;