Αυτοί που φεύγουν πάντα πρώτοι

Εντάξει, λοιπόν, η τελευταία σελίδα γράφτηκε και φέρει τον πηχυαίο τίτλο: «Χωρισμός.» Βόμβα. Πάνω κάτω όλοι και όλες έχουμε χωρίσει και μας έχουν χωρίσει με κοινότοπα λόγια και κινήσεις. Εξάλλου, σε κάποια πράγματα η φαντασία στερεύει νωρίς και οι πρωτοτυπίες έχουν ρόλο κομπάρσου.

Άλλοι χωρίζουν με μήνυμα- ψυχρό και τόσο πολυφορεμένο τώρα πια-, άλλοι με face-to-face επαφή και κάτι άλλοι, ξέμπαρκοι, εξαφανίζονται και μένεις εσύ να αναρωτιέσαι αν ο καπνός είναι από την ψησταριά του γείτονα -μην είναι Τσικνοπέμπτη βρε παιδιά- ή από χωματερή σκουπιδιών. Κάποια ρημαδοστιγμή, όμως, όλοι το παίρνουμε απόφαση, το καταπίνουμε το χαπάκι και πρέπει να διαλέξουμε αν θα είμαστε το θύμα ή ο θύτης.

Δεν έχει να κάνει ούτε με δύναμη ούτε με αυτοσεβασμό. Είναι απλή πάγια τακτική, είναι το ένστικτο της επιβίωσης, φίλοι μου. Αυτό που είναι ανώτερο όλων, που καθιστά ποιο ανθρώπινο ον είναι κυρίαρχο στη φυλή του, καθώς υπάρχουν πλάσματα που είναι αποφασισμένα να αναπνέουν μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Όχι απλά αποφασισμένοι -λάθος χαρακτηρισμός- είναι ταγμένοι στον εαυτό τους όποιον κι αν βρουν απέναντι. Μπορεί να είναι κάποιος που αγαπούν, κάποιος που φοβούνται, κάποιος που έχουν ξαναπολεμήσει. Η λύση τους όμως είναι πάντα μια. Πάντα θα είναι νικητές, πάντα θα βγουν ζωντανοί και πάντα θα ριχτούν φρέσκοι στις νέες μάχες που τους περιμένουν.

Οι αρχαίοι Συγκλητικοί είχαν κάνει κλόπι- paste την τέχνη του Μιθριδατισμού από έναν βασιλιά του Πόντου, και μυήθηκαν κι αυτοί στην τέχνη της συνήθειας. Όχι μια τυχαίας συνήθειας, δίδαξαν αυστηρά στον οργανισμό τους να συνηθίσει κάθε λογής δηλητήριο με στόχο την θωράκιση, την αυτοπροστασία και ανοσία παντός συναισθήματος. Τέτοιου είδους αλχημιστές ζουν ακόμα και σήμερα ανάμεσα μας και χρησιμοποιούν πλέον για καμουφλάζ το καλύτερο μέσο, το απόλυτο δόσιμο.

Θα ζήσουν τον έρωτα μέχρι να τους στραγγίξει όλο το αίμα και τα δάκρυα, αλλά θα κάνουν τον πόνο λίπασμα και θα προλάβουν να τιναχτούν σαν κάρβουνα αναμμένα από τις στάχτες τους. Ξέρουν τι δίνουν, ξέρουν τι πρέπει να πάρουν κι αν κάνεις το λάθος και τους πουλήσεις σε τιμή χαμηλότερη της αξίας τους, τότε έκανες μπίνγκο. Δε χωράνε αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις, είναι αδιαπραγμάτευτο ότι θα σε καταστρέψουν πριν καταλάβεις ότι κι εσύ αυτό σχεδίαζες τόσο καιρό, μόνο που αυτοί ξέρουν και να βάζουν στόχους και να τους πετυχαίνουν.

Σύγχρονοι μάγοι για κάποιους, πρακτικοί δολοφόνοι, μοιάζουν ετοιμοπόλεμοι όποιο κι αν είναι το κόστος. Το δηλητήριο μπορεί να είναι βρώσιμο, πόσιμο ή ενέσιμο, λίγο τους νοιάζει, μόνο να σαρώσουν τον αντίπαλο και να βγουν αλώβητοι από το βυθό που τους οδήγησε κάποτε μια κατρακύλα. Μοιάζουν ρωμαλέοι από το μικροί ακόμα κι όλοι αναρωτιούνται από που αντλούν σθένος και συνεχίζουν. Δε διανοούνται να πισωπατήσουν, δεν υποκύπτουν ούτε για αστείο και κάτσε εσύ σε μια γωνίτσα και μέτρα ήττες κι άκυρα.

Είναι ευλογημένοι να θυμούνται τελευταίοι και να πηγαίνουν πρώτοι παραπέρα, η ικανότητα επαναφοράς τους είναι πολύτιμη κι εξαρτάται από την ταχύτητα εκκαθάρισης μνήμης. Λένε ό,τι θέλουν, νιώθουν ό,τι ζουν, ξεχνάνε όμως, ξεχνάνε σίγουρα, σταθερά και δυνατά. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους κρατάς, δεν τους διώχνεις, γιατί διαλέγουν πρώτοι αυτοί.

Ο Κουτούζωφ μπροστά τους δεν πιάνει χαρτωσιά. Αυτοί θ’ αφήσουν πίσω τους καμένη γη, καμένη ζωή και μια καημένη ψυχή.