Η τελειότητα του να μένεις μόνος σου

Ο άνθρωπος θεωρείται φύσει κοινωνικό ον σύμφωνα με τον Αριστοτέλη κι όποιος μπορεί μόνος του, είναι ή θηρίο ή Θεός. Ο Τζον Ντον από την άλλη θεωρεί πως κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αύταρκες. Καλά κάνουν κι έχουν διατυπώσει αυτές τις απόψεις, υπάρχει, όμως, κόσμος που έχει καλλιεργήσει αρκετά τόσο τις θεϊκές όσο και τις θηριώδεις πλευρές του.

Αν ήθελες άτομο για τις δουλειές του σπιτιού, θα έμενες στο πατρικό σου, έτσι για να δώσεις άλλο νόημα στη ζωή της μάνας σου. Αν ήθελες ζουζουνιάρικα βράδια, θα συγκατοικούσες με τον γκόμενο. Αν ήθελες ξέφρενα ξενύχτια, θα έμενες σε απόσταση αναπνοής από τα κολλητάρια. Και η σωστή απάντηση στο κουίζ της εβδομάδας είναι το: δ) Τίποτα από τα παραπάνω.

Ανακοινώνεις, λοιπόν, ορθά κοφτά ότι μετακομίζεις, αλλάζεις συνήθειες και δρομολόγια γιατί αποφάσισες ότι θες να περνάς κάθε μέρα τσίλικα κι όχι μόνο σε γιορτές κι αργίες. Μαγκιά σου και καλό ξεκαθάρισμα. Δεν έχει σημασία η γειτονιά, αρκεί να είσαι μακριά από γνώριμα, οικεία πρόσωπα. Αυτά τα πρόσωπα -κάποιες φορές- σου θυμίζουν άσχημα περιστατικά, όπως εκείνος ο γάμος της ξαδέρφης σου που φορούσες ίδιο φόρεμα με την κουμπάρα και ήθελες να γίνεις η Ακέφαλη Καλεσμένη, αλλά δε σου ‘κάτσε η φάση. Άλλες φορές σε κάνουν να χαίρεσαι, δεν ξεχνιέται με τίποτα το τρικούβερτο ξενύχτι με τους κολλητούς όταν επιτέλους πήρες προαγωγή. Και πάλι, κάτι νιώθεις μέσα σου να στέκεται όρθιο, δε λέει να καθίσει.

Αποφεύγεις λοιπόν ανεπιθύμητα συναπαντήματα, αδιάκριτες ερωτήσεις κι ένα σωρό άλλα μικροατυχήματα. Δε θα έχεις σκασίλα να γυρίσεις νωρίς για να μην ανησυχεί η μανούλα. Είσαι πλέον αυτός που βγαίνει προς αναζήτηση τροφής τις μεγάλες ώρες. Μιλάς στο τηλέφωνο για ό,τι πιο άκυρο συμβαίνει γύρω σου και κλείνεις επαγγελματικά ραντεβού, κι όλα αυτά ξαπλωμένος ανάποδα στην αγαπημένη σου πολυθρόνα ενώ φοράς το πιο ξεχειλωμένο σου βρακί. Και το καλύτερο; Δε σου λέει κανείς τίποτα!

Καλά η καθημερινότητα σου έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, εκεί να δεις κέφια. Κάνεις φασίνα μόνο όταν η σκόνη δημιουργεί στρώμα 2 δάχτυλα, το λες κι ανασκαφή με επιστημονικούς όρους. Οι κατσαρίδες στο μπάνιο είναι τα νέα σου κατοικίδια, αν και ζορίστηκες να τις βαφτίσεις όλες. Το ψυγείο από μόνο του δε σερβίρει τίποτα, άλλα πρέπει να πας σούπερ μάρκετ και να το γεμίσεις, δε θα φυτρώσουν σαν μανιτάρια το γάλα και τα αυγά.

Αυτή η απομόνωση ήταν λαχταριστή επιλογή σου με ό,τι κι αν ονομάζει συνείδηση ο καθένας. Μπορεί να γυρνάς σε άδειο σπίτι, μπορεί να σου φαίνεται βουνό να συντονίσεις το νοικοκυριό σου, αλλά έτσι μπορείς κι απολαμβάνεις καλύτερα. Κλέβεις τον ίδιο σου τον εαυτό, αφού ορίζεις εσύ πότε θα είσαι διαθέσιμος και για πόσο.

Δεν κόβεις επαφή, δεν απομακρύνεις κανέναν, απλά κάνεις μερικά χιλιόμετρα για να συναντηθείτε. Δε φεύγεις από εκείνους, έρχεσαι πιο κοντά σε σένα. Βρίσκεις ισορροπία εαυτού, σε μαθαίνεις, γίνεσαι ολόκληρος και σ’ αρέσει τρελά. Εξάλλου για να είναι δίπλα σου ένας άνθρωπος δε χρειάζεται να είναι κοντά σου, όταν είναι δικός σου, αρκεί που είναι μέσα σου.

Όπως θα έχεις καταλάβει, αυτή η μετακόμιση είναι καθημερινές διακοπές επ’ αόριστον. Με ευθύνες. Και υποχρεώσεις. Και πλεονεκτήματα. Όλα δικά σου.

Καλή διαχείριση!