Πέμπτη, η πιο βαρετή μέρα

Σύμφωνα με κάποια τραγούδια καριέρας η βουρκωμένη Δευτέρα είναι η χειρότερη μέρα κι η συννεφιασμένη Κυριακή απεικονίζει τις καιρικές συνθήκες της καρδιάς μας. Επειδή, όμως, όλοι έχουμε αδυναμία ακόμα και στα μισητά πράγματα κάποιος έφτιαξε και την Πέμπτη, μήπως για να την ανακηρύξει μέρα διεθνούς βαρεμάρας και να πετύχει παγκόσμια αναγνώριση;

Απ’ την αρχή, λοιπόν, υπάρχουν μέρες και μέρες. Μέρες γιορτινές, μέρες στρυφνές, μέρες αδιάφορες και μέρες που έβαλαν μέσο για να καταφέρουν να μπουν στην εβδομάδα. Κάπως έτσι έγινε και με την παλιοΠέμπτη· άχαρη μέρα, με μοναδικό λόγο ύπαρξης να μας εμποδίζει απ’ τον τερματισμό για ένα ακόμα εικοσιτετράωρο.

Από μικρό παιδάκι ακόμα δεν την συμπάθησες, αλλά ούτε κι αυτή σου φέρθηκε εντάξει. Το σχολείο σας κάθε Πέμπτη απόγευμα είχε ενημέρωση γονέων, ένα ατέλειωτο δίωρο 5-7 όπου η δασκάλα της τάξης εξιστορούσε στη μάνα σου κάθε μαθητική μαλακία που νόμιζες πως είχες κρύψει όλη την εβδομάδα, πώς να μη σου μουτζουρώσουν το Σαββατοκύριακο λοιπόν;

Σε λυκειακές τάξεις, την Πέμπτη είχες το χειρότερο πρόγραμμα όλων, θανάσιμο 6ωρο ασορτί με ατελείωτες ώρες φροντιστηρίου, με αποτέλεσμα να σε βλέπει το σπίτι σου μετά τις 7 το απόγευμα. Κανένα πρόβλημα εν μέρει γιατί γλύτωσες πολύωρη σπιτική γκρίνια,  φτιαγμένη στοργικά απ’ τα χεράκια της μανούλας μόνο για σένα. Στο μεταξύ, όμως, δεν πρόλαβες να παρακολουθήσεις κάτι γαμάτες τηλεοπτικές σειρές που είχες βάλει στο μάτι και το διάβασμα για αύριο παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Ακόμα και τώρα που ενηλικιώθηκες το όνομά της σου προκαλεί ρίγη κι ανατριχίλες. Ανυπομονείς για αύριο χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, είναι νόμος του κράτους ότι αυτή η μέρα είναι απλά ένα εμπόδιο. Μια μέρα κενή, ανιαρή, μόνο για να σου υπενθυμίζει πόσο λαχταράς να έρθει η Παρασκευή και το ακριβοθώρητο Σαββατοκύριακο.

Βουβά ξυπνάς, είσαι στη δουλειά, ψιλοβαριέσαι με τους συναδέλφους, σκυλοβαριέστε όλοι μαζί ρυθμικά και μετράτε αντίστροφα για το «φτου ξελευτερία!». Αυτή τη μέρα διάλεξέ την για να της κάνεις ακριβώς ό,τι κάνει κι αυτή σε σένα. Να βγάλεις τα σπασμένα σου. Μην το σκέφτεσαι καθόλου, οργανώσου λέμε!

Ψάξε βρες τι είναι αυτό που δεν προλαβαίνεις να κάνεις την υπόλοιπη εβδομάδα και σου χαλάει το σερί της ανεμελιάς. Τσέκαρε ποια αγγαρεία σε χωράει να αναλάβεις για Πέμπτη απόγευμα, εκείνος ο οδοντίατρος, ας πούμε, είναι ένας πρώτης τάξεως σετάρισμα γι’ αυτή τη μέρα, τους μισείς και τους δυο άρα ταιριάζουν.

Ξέθαψε φίλους που αποφεύγεις με μεγάλη μαεστρία τον τελευταίο καιρό, αλλά πλέον έφτασε ο κόμπος στο χτένι και πρέπει να το κάνεις το ρημαδοτηλέφωνο. Αν σου προτείνουν καφέ, είσαι μέσα, γιατί είναι Πέμπτη κι αυτό από μόνο του τα κάνει όλα χειρότερα. Εξάλλου, είπαμε, είναι η μέρα να στριμώξεις τα πιο άτσαλα και σπαστικά πράγματα, αυτά που δεν έχουν κέρδος κι είναι μόνο φύρα για τη βολεμένη ζωούλα σου.

Όλα τα νιώθεις πιο βαριά, όλα τα ζεις χειρότερα κι ας μην είναι, φταίει η Πέμπτη από μόνη της. Πιο ξενέρωτη από απογεύματα Κυριακής, πιο θανατηφόρα από πρωινά Δευτέρας, δεν έχει αρχή, μέση ούτε τέλος. Μόνη της ξεφύτρωσε, ακόμα και τα Στρουμφάκια δεν την αντέχουν και κάθε εβδομάδα που περνάει το σύνθημα είναι ενιαίο κι ενωτικό: «Κάθε Πέμπτη και χειρότερα!».