Μισούμε όσους πηγαίνουν σε εξωτικά μέρη μέσα στο καταχείμωνο

Άλλη μια καθημερινή σου μέρα ξημερώνει, σέρνεσαι απ’ το μπάνιο στην κουζίνα και πάλι πίσω κρεβατοκάμαρα να ετοιμαστείς για τη δουλειά. Κι όσο εσύ διαγράφεις κυκλικές τροχιές μέσα στο σπίτι για να καταφέρεις να φτάσεις συναρμολογημένος στο γραφείο, κάποιος άλλος έχει διαγράψει ρουτίνα και πεζή καθημερινότητα και διακοπάρει μεσούσης της χειμερινής περιόδου. Σ’ άλλο Θεό πιστεύει αυτός τελικά…

Κλικ! Πρώτη ειδοποίηση της ημέρας, πρώτη εξωτική ανάρτηση. Ομοιόμορφο μαύρισμα, άραγμα, χαλαρά κοκτέιλ, τι ζητάς, ρε φίλε, τέλος πάντων; Άνθρωποι άνετοι, χαμογελαστοί σαν να βγήκαν από διαφήμιση μόνο για να σου μπλοκάρουν λίγο τα «τσάκρα» πριν επιστρέψουν στη χλιδάτη πραγματικότητά τους. Είναι σίγουρα «τους» και απέχει έτη φωτός απ’ τη δική σου.

Εσύ μια απ’ τα ίδια, κι αυτοί στα ταξίδια. Εσύ στη δουλειά, με συναδέλφους και αφεντικό, αυτοί σε παραλία με μοχίτο και μαγιό. Καλά, ποιος αποδίδει κοινωνική δικαιοσύνη τελικά και γιατί το σύμπαν ποιεί τη νήσσαν; Καμία πατρίδα για σένα που σου περισσεύει μήνας στο τέλος του μισθού, ο κόσμος φτιάχτηκε για τους ταξιδιώτες. Αναρωτιέσαι από πού αντλούν χρήματα. Έχουν χορηγό, βρε! Δεν είναι οι αποταμιεύσεις της χρονιάς, ούτε τους έκατσε το τζόκερ, κάποιον αρμέγουν.

Και όχι μόνο αυτό, είναι και ύπουλοι! Έχουν σχεδιάσει προσεκτικά κάθε στιγμή που θα μοστράρουν στα ανελέητα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ εσύ ψήνεσαι και κατεβάζεις καντήλια για το μαλάκα που σε τρολάρει στο καταχείμωνο. Σχέδιο εξόντωσης δεν μπορείς να καταστρώσεις, ν’ αναιρέσεις το παρόν ούτε, άρα τι σου μένει; Υποκρισία, μ’ ένα βουνό υποχρεώσεις να σε πλακώνουν, λίγο πριν φτάσεις στο φονικό.

Αναρωτιέσαι πόσα like υποκρίθηκες, ενώ μούτζωνες την οθόνη. Πόσα ψεύτικα χαμόγελα μασκαρεύτηκες για να το παίξεις υπεράνω; Μην ανησυχείς, σ’ έχει καταλάβει ότι δεν είσαι.

Επιτέλους, ήρθε η ώρα της επιστροφής. Τέλος η άδεια, λοιπόν, τα κεφάλια μέσα. Κλικ! Άλμπουμ με 50 φωτογραφίες «Εξωτικός Χειμώνας με το μωρουλίνι», έτσι για να δει αν μας πάει το πράσινο της χολής. Το μήνυμα που εκπέμπει αυτή η άτιμη φάρα είναι σαφές και λακωνικό: «Χάσατε, αγαπητοί κοινοί θνητοί, είστε οι μαλακοφερμένοι του Milky Way!» Αξιοθέατα, μέρη που θα ήθελες να επισκεφτείς, αλλά ο βασικός μισθός δε φτάνει ούτε για τα βασικά.

Κάθεσαι και κατασκοπεύεις, λοιπόν, την ξένη πολυτέλεια και υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι σύντομα θα κάνεις κι εσύ τη μεγάλη έξοδο. Ξέρεις πικρά ότι το «σύντομα» έχει την ικανότητα ν’ απομακρυνθεί, αλλά είναι ακόμη δυσκολότερο να πείσεις τον εαυτό σου ότι τρέφεις φρούδες ελπίδες. Λογικά, αυτό το μαρτύριο θα το υποστείς πολλές φορές μέχρι να καταφέρεις να το ζήσεις από πρώτο χέρι και όταν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα, τίποτα δε θα είναι το ίδιο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είσαι εσύ ίδιος μ’ αυτούς.

Δε θα διαφημίσεις την εξόρμηση με το «μωρουλίνι», δε θα υπενθυμίζεις συνεχώς πόσο κοσμογυρισμένος είσαι και πόσο γεμάτος ενέργεια να εξερευνήσεις άλλον έναν κοσμοπολίτικο παράδεισο. Θα κάνεις απλώς τον προγραμματισμό σου, θα οργανώσεις άφιξη, αναχώρηση, παρέα, διαμονή, όλα για σένα. Δε θα διαλαλείς παντού στη γειτονιά και στη δουλειά σου ότι πετάς την τάδε ημερομηνία και ότι ευτυχώς βρήκες εισιτήρια και το ξενοδοχείο ήταν τέλειο και απήλαυσες τη διαδρομή εξίσου με τον προορισμό.

Θα ταξιδέψεις όπου κι όποτε θέλεις εσύ και οι φωτογραφίες που θα βγάλεις θ’ αξίζουν, γι’ αυτό και θα μείνουν κρυφές.