Περί εκδίκησης ο λόγος

Εν αρχή ήν ο λόγος και μετά, ο άνθρωπος. Πλάσμα μυστήριο, περίεργο και όμως, παράλληλα, τόσο απλό. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, με μερικές παραλήψεις. Ή μήπως καλύτερα, με εκπλήξεις;

Δεν έχει καταγραφεί ακόμα περιστατικό στην παγκόσμια ιστορία ανθρώπου που συγχώρεσε χωρίς να πληγωθεί, που πήγε παρακάτω χωρίς δεύτερες σκέψεις και διλήμματα. Δεν είναι εύκολο να αποκατασταθεί η αλήθεια, ούτε να κερδίσεις ό,τι διεκδικείς, μπορεί να μην το δικαιούσαι. Πρέπει όμως, επιβάλλεται βασικά, κάποια στιγμή να πεις αυτό που θες, σ’ αυτόν που του αξίζει και με τον τρόπο που το κέρδισε. Δεν έχει σημασία το μέσο που διάλεξες για να ανταποδώσεις, κοίτα προσεκτικά ποιος το ξεκίνησε, ποιος φύτεψε τη ρίζα.

Μην περιμένεις σωτήρες και μην ποντάρεις στα θαύματα. Όλη η κοινωνία, πιο εαυτούληδες από ποτέ, καριερίστες παρτάκιδες, πασχίζουν να κλέψουν, να ανέβουν ψηλότερα, γρηγορότερα, δυνατότερα. Μην τους αδικείς, περίμενέ τους. Στη γωνία, ναι, ξέρεις εσύ. Θα μάθουν κι αυτοί. Ποιο σύμπαν και ποιος Θεός; Άλλοι θα κάνουν τη δουλειά για σένα; Ξέχνα το! Ακόμα κι αν πιστεύεις στη δικαιοσύνη σε κάθε επίπεδο, μπορείς να σπρώξεις κι εσύ λίγο τον τροχό.

Δεν υπάρχει συγχώρεση, δεν υπάρχει μετάνοια, δεν υπάρχει επιστροφή. Όταν σε κλάδευαν, ήξεραν πολύ καλά πού θα καταλήξεις και δεν τους ένοιαξε διόλου. Φρόντισε να πάθεις κι εσύ το ίδιο. Οι περισσότεροι είναι βουτηγμένοι στις απαιτήσεις τους, γεννήθηκαν και γαλουχήθηκαν με την άποψη ότι η ζωή τους χρωστάει. Μπορεί να έχουν δίκιο. Η ζωή τους χρωστάει ό,τι θέλουν, εσύ τίποτα.

Μην ετοιμάζεσαι να βρεις δικαιολογίες, ή ακόμα χειρότερα, μην ετοιμάζεσαι να τις πιστέψεις. Ούτε μάγουλο να γυρίσεις, δεν το θέλει ούτε ο Θεός ο ίδιος. Η απογοήτευση θα είναι το σαράκι σου για καιρό ακόμα, το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. Μα, δεν είναι δικό σου το φταίξιμο.  Ψάχνεις ευκαιρίες να φανείς ανώτερος; Ουδείς λόγος! Έπρεπε να σκεφτούν, να υπολογίσουν, να εκτιμήσουν.

Δε φταις εσύ που είναι αγνώμονες, έπεσαν μικροί στη χύτρα της αχαριστίας, σαν τον Οβελίξ. Έχουν νοτίσει μέχρι το μεδούλι σ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης, που σε κάνουν να μη χωράς πουθενά, ούτε στον ίδιο σου τον κόπο. Δεν τους φτάνει ο ιδρώτας που χύνεις, ο χρόνος που ξοδεύεις, ούτε οι ιδέες που τους προτείνεις. Καλύτερα, τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς, αλλά μην ξεχάσεις ότι ακόμα κι αν ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου ο στόχος θα είναι να τους πετύχεις.

Βάλε σε εφαρμογή το σχέδιό σου νωρίς, πριν προλάβουν να καταστρώσουν την αντίδραση. Μη φοβηθείς την αντεκδίκηση, αν το παίξεις έξυπνα, δε θα υπάρξει χρόνος ούτε για να βλεφαρίσουν. Μη μου πεις ότι τους λυπάσαι! Ακόμα και ο οίκτος σου είναι ακριβό συναίσθημα, δεν μπορείς να το χαραμίσεις στον οποιονδήποτε. Σκέψου πόσο σε νοιάζει η ζωή σου, σκέψου από πού ξεκίνησες και πού θες να καταλήξεις. Όλα τα υπόλοιπα θα σου βγουν αβίαστα και θα κουμπώσουν τόσο δημοκρατικά, που θα θες να ξεχυθείς στους δρόμους να πανηγυρίσεις.

Ο μέγας Καζαντζάκης είπε ότι ο άνθρωπος είναι σαν το κτήνος, αν του κάνεις καλό σου βγάζει τα μάτια. Αν του κάνεις κακό, σε φοβάται και σε σέβεται. Αυτή είναι η φυλή μας, λοιπόν. Να φερθείς ανάλογα. Και όποιος δεν ξέρει, να του βρεις τρόπο να μάθει.