Πρωινό ξύπνημα, αυτή η μάστιγα

Δύο βάρδιες, δύο στρατόπεδα, δύο επιλογές. Κάποιοι δουλεύουν πρωί, κάποιοι δουλεύουν απόγευμα. Κάποιοι ξημερώνουν για δουλειά, κάποιοι ξημερώνουν στη δουλειά. Σε όποια πλευρά κι αν καταλήξεις, μπορείς να μετατρέψεις την αρχή του εικοσιτετράωρου σε αγαπημένη συνήθεια ή σε μαύρη κατάρα. Δε θα τα χαλάσουμε στα βαφτίσια, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Τα Στρουμφάκια έκαναν σύνθημα το «μη με ξυπνάς απ’ τις έξι» και μας έβαλαν όλους να λοξοκοιτάμε το πρωινό ξύπνημα. Από λίγους θα ακούσεις και την άποψη ότι αν ξυπνάς νωρίς βλέπεις την αυγή να ξετυλίγεται μπροστά σου, ότι μπορείς να ξεχειλώσεις τη μέρα και να κάνεις περισσότερα κι απ’αυτά που μπορείς και διάφορα άλλα placebo, ειδικά φτιαγμένα για να παρατείνουν το ντομπάρισμα.

Ακόμα κι αν σηκώνεσαι νωρίς από γούστο, γιατί κάνεις κέφι να βλέπεις το χάραμα ή γιατί είσαι ρομαντικός, δεν μπορεί, θα έρθει η ώρα και η στιγμή που θα εγκαταλείψεις το κρεβάτι σου σιχτιρίζοντας. Λίγο το ατσούμπαλο μαλλί, λίγο οι τσίμπλες, λίγο οι μαύροι κύκλοι, θα σε κάνουν να αναρωτηθείς πότε επιτέλους κατοχυρώνεις δικαίωμα στο χουζούρι; Αν πάλι σηκώνεσαι νωρίς για να πας για δουλειά, τότε τα πράγματα έχουν μάλλον το μαύρο χρώμα, αυτό το σκούρο του κάρβουνου.

Φυσικά επέλεξες να κάνεις αυτό που αγαπάς, επέλεξες να κυνηγήσεις μια πολλά υποσχόμενη καριέρα και τώρα ζεις μ’ αυτή την επιλογή. Από τη μια, για να είσαι κυνηγός πρέπει να στήνεις καρτέρι στο θήραμα νωρίς, από την άλλη το πρωινό πουλί τρώει το σκουλήκι, σου λένε, και μένεις μετέωρος να αναρωτιέσαι τι είσαι τελικά από τα δύο, γιατί ούτε να κυνηγάς σ’ αρέσει ούτε να τρως σκουλήκια.

Η αντίπερα όχθη, εν τω μεταξύ, είναι ακόμα παραδομένη στην αγκαλιά του Μορφέα. Γι’ αυτούς το «ξυπνητήρι τρελό σε μισώ, σε μισώ» είναι μια ακόμα ανάμνηση των παιδικών χρόνων. Δεν τους αντιπροσωπεύει πια, αφού πιάνουν δουλειά μετά το μεσημέρι ή έχουν την πολυτέλεια να μην την πιάνουν καθόλου. Αυτοί ακούνε το κρακτης αυγής αχνά, θολά μέσα από τη ζεστασιά του παπλώματος.

Ξυπνάνε τις μεγάλες ώρες και κατευθύνονται με αγουροξυπνημένα βήματα προς το χαλαρό πρόγραμμά τους. Μην ανησυχείς, έχουν κι αυτοί φόρτο και υποχρεώσεις, απλά τα βγάζουν με χρονοκαθυστέρηση. Λογικά, ο χρόνος τους πιέζει λιγότερο αλλά μπορεί να τους δεις να χάνουν λεωφορεία ή να βιάζονται να κόψουν δρόμο. Λογικά, έχουν οργανώσει το πλάνο της ζωής τους αφού ο ήλιος βαρύνει, αλλά μπορεί να τους ακούσεις να προβάλλουν κομψές δικαιολογίες για αργοπορημένες κινήσεις.

Χάνουν λίγες ώρες νωρίς, αλλά κερδίζουν στα after. Κάποιες φορές μπορεί να ξεχάσουν όχι μόνο να ρυθμίσουν το ξυπνητήρι αλλά και το ξυπνητήρι το ίδιο. Πατάνε αναβολή αφύπνισης τουλάχιστον 3 φορές και χρειάζονται πάντα λίγο ύπνο ακόμα. Στο τέλος καταλήγουν να ξεδιπλώσουν το κορμί τους νωχελικά και να αναρωτηθούν απορημένοι για την ώρα που πέρασε τόσο γρήγορα και πρέπει να μπουν σε ρυθμό ανάπτυξης κι αυτοί, επιτέλους.

Όποια κι αν είναι η ώρα που ξυπνάει κάποιος, είναι κι αυτή μέρος του εαυτού του. Είναι στοιχείο του χαρακτήρα και αναπόσπαστο κομμάτι του. Για μερικούς, το πρωινό ξύπνημα είναι Ολυμπιακό άθλημα ή υπερδύναμη, οι υπόλοιποι έκαναν την ανάγκη τους επιθυμία.