Θέλω το «εμείς» και το «μαζί»

Σε κάθε σχέση υπάρχουν κάποιες συντεταγμένες, κάποια σημεία που φύτρωσαν για να ορίζουν και να οριοθετούν. Όταν βάλεις γερά σύνορα ακόμα και μέσα στη σχέση, τότε έχεις ελπίδες η πορεία να είναι ομαλή και χωρίς αναταράξεις. Απόψε, λοιπόν, αγάπη μου, θα μπουν τα δικά μου απαραβίαστα όρια, σύνορα, σημεία,φράχτες, όπως θες πες το, λίγη σημασία έχει το όνομα. Αυτό που έχει σημασία είναι να τα τηρήσεις πιστά για να σ’ακολουθώ κι εγώ.

Βασικός όρος, χωρίς κανένα περιθώριο, είναι το «εμείς» και το «μαζί», το έκανε σουξέ και η Καιτούλα πρόσφατα. Δεν εννοώ φυσικά να με κάνεις αυτοκόλλητο, ούτε να χτυπήσεις τατουάζ το όνομα μου στο μπράτσο σου. Έχω ωραίο όνομα κι εσύ ακόμα πιο ωραία μπράτσα, αλλά δεν είμαι αγελάδα, ούτε θέλω να διαλαλήσεις στο υπόλοιπο κοπάδι πότε με αγόρασες. Θέλω να κάνουμε όσο γίνεται περισσότερα μαζί. Για σένα. Και για μένα. Οι τρίτοι είναι παρείσακτοι, ας το πάρουν όπως τους βολεύει.

Θέλω να μου το πεις ότι δε θα βγεις έξω με φίλους για να δεις ταινία μαζί μου. Όχι πάντα, μα τις στιγμές εκείνες που φαίνονται σωστές. Ότι προτιμάς να αρχίσουμε εκείνη τη γαμάτη σειρά που έχουν παθιαστεί όλοι οι φίλοι σου και είναι ήδη στον τρίτο κύκλο, αλλά εσύ θες να τη σχολιάζεις μαζί μου. Το βράδυ που δε θα κοιμηθούμε μαζί, να μου μιλάς μέχρι να με πάρει ο ύπνος, να με νανουρίζεις με τις πρωινές μαλακίες που έμαθες στο γραφείο. Να μιλάμε με βιντεοκλήση για να βλέπεις ποιο κακοπαθημένο φανελάκι φοράω πάλι για ύπνο και να σου λέω ότι δε θα κοιμηθώ ήσυχα γιατί μου ήρθε περίοδος μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, δεν έχω παυσίπονο και μήπως να μου έφερνες εσύ ένα κουτί;

Και τα βράδια που θα κοιμηθούμε αγκαλιά, να ξέρω ότι θα είναι ακόμα πιο αξιοζήλευτα. Να σε βλέπω να καταβροχθίζεις μπροστά μου πίτσες και σουβλάκια, ενώ ξέρεις ότι κάνω δίαιτα και προσπαθώ να χορτάσω βοσκώντας κάτι που μου υποσχέθηκε να είναι γευστική σαλάτα, αλλά μοιάζει περισσότερο με πράσινη σαλάτα, άνοστη και βαρετή.

Κι αν δεν το περάσουμε τα δυο μας και καλέσουμε φίλους στο σπίτι, να είναι από εκείνους τους καλούς τους φίλους, τους παλιούς. Εκείνους που ξέρουν πότε γνωριστήκαμε, πώς και πόσο καιρό το ψήναμε μέχρι να γίνουμε ζευγάρι. Να κάνουμε κοιλιακούς από τα γέλια που είσαι κλούβιο αυγό στη Μονόπολη κι εγώ σκράπας στα ποδοσφαιρικά. Να με κοιτάς και να μου υπόσχεσαι ότι όταν μείνουμε δυο μας, θα συνεχίσουμε να κάνουμε κοιλιακούς με άλλου είδους γυμναστική, κλειστού στίβου, κλειστού δωματίου.

Εύχομαι να συμφωνείς με όλα τα παραπάνω, γιατί πολύ απλά δεν προτίθεμαι να δεχθώ κανένα στοιχείο εσωκομματικής αντιπολίτευσης.  Αν διαφωνείς λοιπόν, καλύτερα να το ξεκαθαρίσουμε τώρα που είναι νωρίς και είμαστε ακόμα νωποί.

Στο ξαναλέω. Να είμαστε μαζί. Να είμαστε κοντά, να είμαστε ο ένας μέσα στον άλλο ακόμα κι όταν κοιταζόμαστε μέσα από μια ψυχρή, επίπεδη οθόνη. Αυτό σημαίνει μαζί, αυτό είναι έκφραση του τι μπορεί να νιώσει κάποιος για σένα. Ό,τι τον αφήσεις να νιώσει.  Αν σβήσεις την οθόνη, αν δεν απαντάς στα μηνύματα, αν αγνοείς κλήσεις, τότε του επιτρέπεις να νιώσει άλλα πράγματα.

Ευθύνη σου και μαγκιά του, εσύ διαλέγεις.