Όταν φτάσεις πάτο μόνο να σηκωθείς μπορείς

Σχεδόν όλοι μας, πιστεύω, περάσαμε ή νιώσαμε μία φάση της ζωής μας, που μας διακατείχε το «Έχασα τα πάντα» και μιλώντας πιο ρεαλιστικά κάποιοι το βίωσαν πραγματικά και κάποιοι νομίζουν ότι το έζησαν.

Κάπου εκεί, λοιπόν, που ξεκινάς να ζεις με αυτή την ιδέα ως κυρίαρχη, τότε αρχίζουν να καταφθάνουν κι οι οποιασδήποτε μορφής σκέψεις. Στήνεις, δηλαδή, τον εαυτό σου στον τοίχο κι αρχίζεις να βαράς, ή ακόμη χειρότερα απενοχοποιείς το «εγώ» σου και ψάχνεις δεξιά κι αριστερά να επιρρίψεις ευθύνες, παρ’ όλο που κατά βάθος γνωρίζεις ότι ο μεγαλύτερος υπαίτιος είσαι εσύ.

Αφού, λοιπόν, βρίσκεσαι στο σημείο που τα έχεις χάσεις όλα, έφτασες στον πάτο, πρέπει να κάνεις το δικό σου restart. Κάνε έναν απολογισμό, μια ανασκόπηση της κατάστασης, ούτως ώστε να μετρήσεις δυνάμεις, να αρχίσεις να εντοπίζεις τα λάθη και τα σωστά και να σταματήσεις να εθελοτυφλείς.

Και το restart  επιβάλλεται να γίνει και μάλιστα όσο το συντομότερο γίνεται, σε όποια πτυχή της ζωής σου κι αν έχεις χάσεις την μπάλα, επειδή στην τελική ο μεγαλύτερος χαμένος μάλλον είσαι εσύ. Βρίσκεσαι, λοιπόν, στον πάτο κι έχεις χάσεις τα πάντα, άρα αυτόματα συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει πιο κάτω να φτάσεις κι ότι δεν έχεις κάτι άλλο να χάσεις. Το μόνο που υπάρχει είναι ό,τι βλέπεις πιο πάνω κι από εδώ και πέρα μόνο να ξεκινήσεις να κερδίζεις μπορείς.

Πρέπει να ζεις με το «εγώ δε χάνω, είτε κερδίζω είτε μαθαίνω» κι όταν περάσουν, τελειώσουν όλα αυτά, το μεγαλύτερο κέρδος που θα έχεις απ’ αυτήν την εμπειρία –επειδή περί εμπειρίας πρόκειται– είναι ότι σίγουρα κάτι θα έχεις μάθεις.

Παράλληλα όταν θα έχεις μάθει, θα μπορείς και να αντιληφθείς καλύτερα ότι κάτι έχει αλλάξει, τόσο στον εαυτό σου όσο κι ευρύτερα, στο πώς βλέπεις τα πράγματα, στο πώς βλέπεις τη ζωή, στο πώς αντιμετωπίζεις διάφορες καταστάσεις. Και στο κάτω-κάτω, μην το πολυψάχνεις, έκανες λάθος, τώρα τα σωστά είναι πια μονόδρομος.

Γενικολογώντας ακόμη περισσότερο, μπορείς να το δεις κι απ’ τη σκοπιά ότι το παρελθόν έγινε, γράφτηκε και δεν ξεγράφεται. Το παρόν είναι τώρα και μπορείς να δράσεις, να ενεργήσεις ώστε να αλλάξεις, να γράψεις απ’ την αρχή το μέλλον.

Το μόνο άτομο που χρειάζεσαι για να το πετύχεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, αφότου αντιληφθείς κι εμπεδώσεις τα λάθη σου και πάψεις να εθελοτυφλείς. Άλλωστε, μην ξεχνάς πως μιλάμε για μια πολύ τρανταχτή αλλαγή στη ζωή σου κι όλες οι αλλαγές χρειάζονται χρόνο προσαρμογής, καθώς κι αρκετές θυσίες.

Πείσμα, πίστη κι επιμονή είναι –πιστεύω– το τρίπτυχο της επιτυχίας ώστε να καταφέρεις το restart. Να έχεις επίσης κατά νου πως κανένας δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο σε μία μέρα, όλα γίνονται με σωστά βήματα, με σωστό προγραμματισμό και σωστό πλάνο. Αλλά να γνωρίζεις ότι ο χειρότερος εχθρός που έχεις να αντιμετωπίσεις, μέχρι να υλοποιήσεις τον στόχο σου, είναι η αναβλητικότητα.

Με το να λες συνεχώς πως τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή κι «ας το αφήσω για αύριο, και τη Δευτέρα ξεκινάμε» είναι φθηνές δικαιολογίες. Μάλλον δε θέλεις να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου, ή είσαι τόσο δειλός που φοβάσαι να ανατρέψεις την κατάσταση. Φοβάσαι να σηκώσεις κεφάλι και το μεγαλύτερο αντίκτυπο της αναβλητικότητάς σου είναι ότι συνεχίζεις να ζεις στο λήθαργό σου. Με δυο λόγια, η μεγαλύτερη και σοφότερη απόφαση που έχεις να πάρεις είναι απλά να το πάρεις απόφαση.