Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ζούμε σε μια κοινωνία πολυφωνίας. Από τον τρόπο που ασκείται η εξουσία στην κυβέρνηση, μέχρι και το πώς πρέπει να λειτουργεί μια οικογένεια, υπάρχουν χιλιάδες γνώμες. Όσο εξελίσσεται, δε, η κοινωνία των ανθρώπων και ο τρόπος σκέψης-αντίληψης αλλάζει, τόσες διαφορετικές και πολυποίκιλες γνώμες κυκλοφορούν για όλους και για όλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ηθική.
Παλαιότερα υπήρχε μια πουριτανική ηθική και την ακολουθούσαν πιστά όλοι. Μάλιστα είχε επηρεάσει την εκκλησία, το κράτος, την οικογένεια, την παιδεία και γενικά σχεδόν όλους τους θεσμούς. Οι νόμοι και οι άγραφοι κανόνες είχαν απαραβίαστη και αυστηρή ισχύ και υφή. Σήμερα τα ήθη δεν είναι τόσο άκαμπτα. Αντιθέτως, θα λέγαμε τα διακρίνει μια χαλαρότητα. Υπάρχουν όμως πολλές απόψεις σε κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε κοινωνία για τη σωστή και πρέπουσα ηθική.
Οι αλλαγές αυτές έχουν επηρεάσει και τις σχέσεις.
Οι αλλαγές στα οικογενειακά πρότυπα, η εξίσωση των φύλων, η χειραφέτηση της γυναίκας, η μόδα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο, όλα αυτά τα καινούρια πράγματα έχουν σκάσει σαν μια βόμβα προκαλώντας σοκ στην κοινή γνώμη.
Το θέμα είναι ότι η κοινή γνώμη μας επηρεάζει κατά ένα αρκετά μεγάλο βαθμό στον τρόπο συμπεριφοράς μας μέσα στην κοινωνία.
Όταν όμως δεν μπορούμε να ορίσουμε την κοινή γνώμη τελικά δεν μπορούμε να βρούμε μια κοινή πορεία για το ποια είναι η πρέπουσα συμπεριφορά των νέων απέναντι στις σχέσεις τους , με ποιον τρόπο πρέπει να φέρονται απέναντι στο άλλο φύλο, αν οι gay είναι τελικά αποδεκτοί ή όχι, αν οι σχέσεις που δημιουργούνται από τα μέσα κοινωνικές δικτύωσης είναι αξιόπιστες και για τόσα άλλα σημαντικά θέματα.
Καθώς, λοιπόν, χτίζουμε την προσωπική μας ζωή κάποιοι από μας τείνουν να έχουν κοινωνικά ταμπού στις προσωπικές τους στιγμές, στον έρωτα.
Άλλοι έχουν μια πιο φιλελεύθερη στάση και συνήθως κατακρίνονται ως ανήθικοι από εκείνους που τα πιστεύω τους είναι πιο συντηρητικά.
Πολλές φορές επηρεαζόμαστε από την άποψη της οικογένειάς μας για το σωστό και το πρέπον, από τις αρχές που μας έχουν μεταδώσει αλλά και το πώς εκείνοι λειτουργούν στις σχέσεις τους αντίστοιχα.
Η δική μας προσωπικότητα όμως πιθανόν (κι αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές) να είναι αντίθετη και εκεί είναι που μπαίνουμε σε δισεπίλυτα διλήμματα και προβλήματα.
Κατά αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται καυγάδες μέσα στην οικογένεια για τις «κακές» μας επιλογές, σούσουρο και κουτσομπολιό από τους γύρω μας για τη συμπεριφορά μας. Δυσκολίες συναντάμε και μέσα στις ερωτικές μας σχέσεις, όταν αποδεχόμαστε και συμβιβαζόμαστε με ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μας ταιριάζουν, όμως η οικογένεια ή ο περίγυρος μάς έχει παροτρύνει να ακολουθήσουμε.
Προσπαθούμε να καταπιέσουμε τον εαυτό μας να συμπεριφερθούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο όπως για παράδειγμα ότι δεν επιτρέπεται ο παντρεμένος με παιδιά να χωρίσει και να ξαναρχίσει τη ζωή του επειδή έχει παιδιά κι αυτό δεν ειναι πρέπον.
Αν όλα αυτά σας ακούγονται απαρχαιωμένα και παλαιολιθικά, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά γύρω σας.
Παύουμε να ζούμε αληθινά, προσποιούμαστε τους ευτυχισμένους, κλεινόμαστε στο καβούκι μας, αποκτάμε ψυχολογικά προβλήματα και σύνδρομα. Φοράμε ένα προσωπείο ενώ δεν είμαστε αυτοί που δείχνουμε.
Χτίζουμε μια κοινωνία ψέματος, μια τιποτένια προσωπικότητα. Ποιον δρόμο συνεπώς να ακολουθήσουμε;
Το σημαντικότερο που πρέπει να σκεφτούμε σε αυτήν την περίπτωση είναι να αποφύγουμε το λάθος να ενστερνιστούμε τις απόψεις των άλλων.
Δεν σημαίνει πως δε θα λαμβάνουμε υπόψιν τις συμβουλές τους γιατί πολλές αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρήσιμες, όμως ο τρόπος που θα επιλέξουμε να πορευτούμε είναι καθαρά δική μας υπόθεση.
Είμαστε οι καθοδηγητές του εαυτού μας, είμαστε υπόλογοι των δικών μας επιλογών.
Εξάλλου τη ζωή μας θα τη ζήσουμε εμείς και μόνο, δε θα μπει άλλος στα παπούτσια μας, δε θα περπατήσει όπου περπατήσαμε, δεν θα νιώσει όσα νιώσαμε κι αυτό είναι που κάνει τον καθένα από μας ένα ξεχωριστό ον με μια μοναδική και τόσο ανθρώπινη προσωπικότητα.
Συντάκτης: Κατερίνα Σκόνδρα
