Όχι, δεν τους συναντάς κάθε μέρα. Ίσως να βρίσκεται ένας σε μια παρέα. Πολύ τυχερή η παρέα παρεπιπτόντως. Είναι τόσο άνετοι με τον εαυτό τους και τους άλλους.
Δεν έχουν πρόβλημα με το πού θα πάνε, σε ποιο μαγαζί θα κάτσουν, ίσως τους νοιάζει με ποια άτομα συναναστρέφονται, αλλά και να μην τους γνωρίζουν καλά όλους, πάλι δεν τους απασχολεί πολύ.
Θα συμμετέχουν σε όλα τα είδη των συζητήσεων, θα εκφράσουν την άποψή τους κι ας είναι λάθος. Αν πουν κάτι που δεν ισχύει, τότε θα γελάσουν, θα πουν «γκάφα, ε;» , θα ακούσουν το σωστό και θα συνεχίσουν ακάθεκτοι την κουβέντα τους σαν να μην έγινε τίποτα.
Αυτοί οι τύποι απλώς δε μασάνε.
Είναι οι ακομπλεξάριστοι.
Δεν έχουν πρόβλημα με την εξωτερική τους εμφάνιση.
Στο σχολείο, ίσως είχαν δεχτεί bullying αλλά κανένα πρόβλημα δεν τους δημιούργησε. Ίσα – ίσα έμαθαν να τους ασκείται κριτική.
Οι φίλοι τους τρολάρουν συνέχεια κι εκείνοι το διασκεδάζουν.
Ας παμε όμως και στο σοβαρό. Βρίσκονται στο χώρο εργασίας, μια μέρα που επικρατεί πλήρης πανικός.
Οι συνάδελφοι αγχωμένοι τρέχουν δεξιά κι αριστερά, κάποια πόστα είναι άδεια, η μισή δουλειά δεν έχει γίνει και η ώρα περασμένες τέσσερις.
Το βάρος της ευθύνης πέφτει πάνω τους γιατί δεν οργάνωσαν κάτι σωστά ή το το δικό τους λάθος έπεσε πάνω στο μάτι του διευθυντή.
Οι παρατηρήσεις πέφτουν βροχή κι εκείνοι σκύβουν το κεφάλι.
«Δίκιο είχε» θα πουν στους υπόλοιπους συναδέλφους τους. Δεν ψάχνουν να δικαιολογηθούν. Θα βάλουν το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια τους, θα κάτσουν ήρεμοι στο γραφείο τους, θα σκεφτούν.
Θα στύψουν το μυαλό κυριολεκτικά και θα τη βρουν τη λύση. Ύστερα θα σηκωθούν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και θα τελειώσουν την καθυστερημένη δουλειά ως ότου να πεις «κύμινο»
Τους χαίρεσαι, βρε παιδί μου, είναι γεμάτοι αισιοδοξία και μια αστείρευτη δύναμη.
Μα γιατί να δράσουν διαφορετικά;
Παίζει μεγάλο ρόλο και η ανατροφή τους.
Δεν μεγάλωσαν σε μια οικογένεια που το μήνυμα ήταν «να γίνεις ο καλύτερος». Αντιθέτως, οι γονείς ήταν χαλαροί μαζί τους, τους άφηναν να κάνουν τις επιλογές τους, να πέφτουν και τους βοήθησαν να ξανασηκωθούν. Δεν τους απαγόρευαν με το τον τρόπο τους να κάνουν λάθη αλλά τους άφηναν να καταλάβουν πως μέσα από αυτά θα μάθουν και θα γίνουν καλύτεροι.
Εφόσον το οικογενειακό περιβάλλον εξυμνούσε την ελευθερία στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, η αυτοκριτική έγινε αυτοσκοπός για να μπορέσουν να πετύχουν τους στόχους τους. Οι γονείς τους , εξάλλου, τους παραχώρησαν μια πλούσια γκάμα επιλογών, τους γνώρισαν με ανθρώπους ικανούς να τους στηρίξουν, τους «άνοιξαν» τα μάτια με όσους τρόπους μπορούσαν. Τους έδωσαν ιδέες –τροφή για σκέψη.
Σαφώς, βέβαια, μόνοι τους τον έχτισαν αυτό τον «κουλ» εαυτό, μακριά από απόψεις στενόμυαλες και ποταπές.
Εδώ που τα λέμε, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται έτσι. Δεν θέλουν να φανούν προς τα έξω τα βαθιά τους ελαττώματα, δεν μπορούν να τους κρίνουν οι άλλοι αρνητικά. Θίγονται, θλίβονται και νιώθουν να καταστρέφεται η εικόνα που τόσο πασχίζουν να φτιάξουν προς τα έξω.
Μετράει γι αυτούς πολύ η γνώμη των άλλων και βαδίζουν πάνω σε αυτή.
Μα και για τους «ακομπλεξάριστους» μετράει η γνώμη, αλλά τη χρησιμοποιούν έτσι όπως τους συμφέρει.
Αν πραγματικά είναι για το καλό τους και προέρχεται από πρόσωπα σημαντικά της ζωής τους, θα την αντιμετωπίσουν θετικά και πιθανόν θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τα ελαττώματα εκείνα που ενοχλούν τους διπλανούς τους.
Δε θέλουν να γίνουν και μισητοί.
Δεν θα αλλάξουν,όμως, για τον πρώτο τυχόντα.
Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν θα θυμώσουν με τα αρνητικά σχόλια κάποιων. Δεν θα ασχοληθούν καν. Θα γελάσουν με την ψυχή τους κι αν απαντήσουν ίσως να πειράξουν αυτόν που τα έκανε ή να του «πουλήσουν» λίγο τρέλα.
«Εντάξει και τι έγινε, δε σκέφτονται όλοι το ίδιο. Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Σεβαστή η κάθε άποψη». Αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα τους λόγια.
Το σημαντικότερο: οι άνθρωποι αυτοί είναι γεμάτοι αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Δε φοβούνται να τσαλακώσουν την εικόνα τους, δε φοβούνται την αποτυχία. Έχουν μάθει να είναι δυνατοί και θα τα καταφέρουν πάση θυσία.
Πόσο αξιοθαύμαστοι είναι άρα αυτοί οι άνθρωποι. Αποτελούν πρότυπα ειρηνικής κοινωνικής συνύπαρξης. Επιπλέον, είναι έξυπνοι, δημιουργικοί και θέτουν υψηλούς στόχους. Είναι ιδεαλιστές, αλτρουιστές, ακτιβιστές πολλές φορές και ανοιχτόμυαλοι.
Μήπως να προσπαθήσουμε να τους μοιάσουμε; Θα χτίζαμε μια πολύ καλύτερη κοινωνία.
Συντάκτης: Κατερίνα Σκόνδρα
