Φοιτητοπαρέα και η καθιερωμένη έξοδος δεν αναβάλλεται ποτέ. Είσαι ήδη στο γνωστό κλαμπάκι. Θαμώνας έχεις γίνει πια. Τα ντεσιμπέλ σου τρυπάνε το τύμπανο, αλλά εσύ συνηθισμένος τόσο που δεν ακούς καν τη μουσική. Γι άλλο λόγο έχετε βγει κι εσύ και οι φίλοι σου και το ξέρεις καλά.
Πουκαμισάκι ατσαλάκωτο, το μαλλί πένα, το ποτό στο χέρι και το μάτι γυρνάει γύρω γύρω σκανάροντας την κάθε λεπτομέρεια. Χασκογελάς που και που με κανένα αστείο των φίλων σου, σχολιάζεις κάποιο ντύσιμο, κάποια συμπεριφορά, στη μουσική αλλά όχι πολλά πολλά, γιατί εδώ ήρθες για σκοπό.
Εκεί που ρουφάς τη δεύτερη γουλιά του ποτού σου, σκάει μύτη αυτό που περίμενες. Μια οπτασία περνά από μπροστά σου και σε λούζει με το άρωμά της. Οι φίλοι σε σκουντάνε σε ένδειξη: «κοίτα, φίλε, τι περνάει!». Εσύ έχεις ήδη καθηλωθεί και αρχίζεις να καρφώνεις. Σε κοιτάει κι εκείνη. Είναι αυτό το γνωστό παιχνίδι με τα μάτια. Τα λεπτά κυλούν κι εσύ αναμένεις την κατάλληλη στιγμή για να πας να μιλήσεις. Θέλει και μια προεργασία μέσα σου, πώς να το κάνουμε;
Ξαφνικά σου σκάει ένα χαμόγελο. Παίρνεις λοιπόν το ποτάκι σου και πας. Αρχίζετε να μιλάτε και να μιλάτε και να μιλάτε. Της λες αστεία, σου λέει για τη φοιτητική ζωή της, που συχνάζει, περί ανέμων και υδάτων δηλαδή. Πού και πού της κάνεις και κανένα κομπλιμέντο, αλλά αυτή κυρία μη δείξει ότι σε γουστάρει από τώρα. Ύστερα μπορεί να πάτε και καμιά βόλτα τριγύρω γιατί η μουσική δε σας αφήνει να μιλήσετε άνετα. Η βραδιά κυλάει και τείνει προς το ξημέρωμα, ανταλλάσσετε τηλέφωνα και λέτε πως θα μιλήσετε.
Γυρνάς στους φίλους σου, γυρνάει στις φίλες της. Εδώ θα παιχτεί η προβλεπόμενη ερώτηση: «τι σου είπε, θα βρεθείτε;»
Έλα ντε; Αναρωτιέσαι. Μαγκωμένος, σκέφτεσαι διάφορα. Εντάξει το φλερτάκι το έκανες. Δεν ξέρεις τώρα αν θες κάτι παραπάνω. Μια ωραία κουβέντα ήταν, ήθελες να δεις αν μπορείς να τη ρίξεις κι άλλες τέτοιες ανούσιες σκέψεις. Εκείνη από την πλευρά της λέει στις φίλες της ότι εντάξει μωρέ δεν έγινε και τίποτα επειδή μίλησαν λίγο, εξάλλου δεν της πρότεινε να βγουν.
Περνάει μια μέρα, περνάνε δύο κι εσύ το σκέφτεσαι. Εκείνη το ίδιο. Μπορεί να στείλετε κανένα μήνυμα, να πιάσετε κουβεντούλα στο τηλέφωνο αλλά για ενδεχόμενο ραντεβού ούτε λόγος.
Πιο συχνά μπορούμε να το παρατηρήσουμε αυτό όταν γίνεται η γνωριμία μέσα σε κοινή παρέα. Θα βγαίνετε όλοι μαζί, θα μιλάτε ώρες ατελείωτες, οι φίλοι θα σας έχουν πάρει μυρωδιά από χιλιόμετρα. Η καψούρα δεν κρύβεται εξάλλου. Εσεις από την άλλη πέρα βρέχει, το επεξεργάζεστε.
Δεν ξέρεις αν θες να βγεις με αυτόν ή αυτήν ραντεβού ή αν θες απλώς να περάσετε μια νύχτα πάθους.
Καθ καθώς αυτά περνούν από το μυαλό, το παιχνιδάκι του φλερτ καταντά κωμωδία.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι χωρίς ανασφάλειες, δεν υπάρχουν στάνταρ, δεν υπάρχουν προσχεδιασμένες καταστάσεις. Τα πάντα είναι ένα ρίσκο. Ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να ζητάει ο άλλος από μας, ποτέ δεν μπορούμε να προκαταβάλουμε σκηνικά και να κατασκευάζουμε σενάρια. Αυτό είναι νοσηρό.
Φλερτάρεις γιατί γουστάρεις να φλερτάρεις και γιατί σου αρέσει αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Δεν το κάνεις ούτε για ικανοποίηση του «εγώ», ούτε γιατί βαριέσαι και δεν έχεις πώς να περάσεις την ώρα, ούτε βέβαια για να λύσεις τα ψυχολογικά σου.
Αν δεν έχεις τι να κάνεις βρες ένα χόμπι, κάτσε σπίτι, δες ταινία. Μην παιδεύεις άλλους ανθρώπους και τους βάζεις στη διαδικασία να αναρωτιούνται γιατί δεν στέλνεις ή γιατί δεν προτείνεις έξοδο.
Άμα πάλι γουστάρεις με τρέλα και κορδέλα, τόλμα. Κάνε την πρώτη κίνηση είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα δεν έχει σημασία, αφού θες τόσο πολύ. Ξέχνα ταμπού, ανασφάλειες, κοινωνικά στερεότυπα και ό,τι άλλο σκαλώνει το μυαλό σου και διεκδίκησε αυτό που σου άναψε το ενδιαφέρον. Δε μας προδιαγράφει κανείς το μέλλον, αλλά τουλάχιστον έκανες μια προσπάθεια, έζησες κάτι.
Γι’ αυτό πάρε τηλέφωνο ζήτα ένα ραντεβού και ό,τι ήθελε προκύψει. Τουλάχιστον θα σου φύγει η απορία.
Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Κεχαγιά
Συντάκτης: Κατερίνα Σκόνδρα
