Ο πρώτος σου μισθός αξίζει μια περιουσία

Όλοι περιμένουμε πώς και πώς τη στιγμή πλήρους ενηλικίωσης, ανεξαρτησίας κι απογαλακτισμού από την οικογενειακή στέγη. Θεωρητικά, κάτι τέτοιο γίνεται άτυπα και με την απομάκρυνση από το σπίτι για σπουδές εκτός πόλης ή χώρας. Στα χαρτιά όμως και με τη βούλα, θεωρούμε πως η πλήρης ανεξαρτησία μας επέρχεται μόλις αποκτήσουμε τον πρώτο μας επίσημο μισθό. Όταν δούμε στο όνομά μας και στην τράπεζα να μπαίνουν χρήματα στα οποία ξέρουμε πως έχουμε λόγο μόνο εμείς και δεν έχουν βάλει το χεράκι τους οι γονείς μας. Τότε είναι που νιώθουμε να αναβλύζει από μέσα μας μια ανυπέρβλητη δύναμη, μια αίσθηση ελευθερίας από κανόνες και το πώς πρέπει να ξοδεύουμε τα χρήματά μας και τελικά μια αίσθηση καθήκοντος του να κάνεις ό,τι εσύ θέλεις με χρήματα που βγάζεις μόνος σου.

Τι τα κάνεις λοιπόν; Υπερ-ενθουσιάζεσαι, βγαίνεις και κερνάς τους φίλους ή πράττεις με μέτρο ούτως ώστε να μετριάσεις τον ενθουσιασμό σου και να μπορείς να χαρείς μετά διπλά όταν δεις πως καταφέρνεις να κάνεις έστω μια μικρή αποταμίευση; Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απόφαση στην ερώτηση αυτή. Ο καθένας αποφασίζει ανάλογα με τις ανάγκες του. Άλλωστε, είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να νιώθεις κύριος του εαυτού σου χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Να ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις τη στιγμή που το θελήσεις (με κράτη φυσικά) όμως τουλάχιστον να μη νιώθεις άσχημα πως ξοδεύεις χρήματα άλλων.

Και παρ’ όλο που η νόμιμη ενηλικίωσή μας έχει προηγηθεί χρόνια πριν, η απόκτηση δικού μας μισθού είναι σαν να ενηλικιωνόμαστε από την αρχή! Και τώρα τι κάνεις; Ίσως θα αγοράσεις κάτι που σκόπευες να πάρεις από καιρό, ίσως να θέλεις να πάρεις κάτι που έχεις ανάγκη ή ως δείγμα ευγνωμοσύνης να χαρίσεις ένα δώρο στους μέχρι πρότινος σπόνσορές σου! Ίσως να θες να βγάλεις τους φίλους σου έξω να το γιορτάσετε. Είναι πολλές οι επιλογές και το τέλειο είναι πως είναι όλες δικές σου!

Βέβαια, μαζί με τις ελευθερίες όπως λένε, έρχονται και οι υποχρεώσεις. Δεν οφείλεις μόνο να γιορτάσεις τις νέες σου επιτυχίες αλλά και να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Δε θα πληρώσεις μόνο το δώρο που θα αγοράσεις στους γονείς ή τον εαυτό σου, αλλά είναι ώρα να πληρώσεις και το νοίκι του σπιτιού σου και τα έξοδα αυτού. Τώρα πλέον αν δεν το κάνεις εσύ, δεν έχει back-up plan με δράση έκτακτης ανάγκης. Είσαι πλέον μόνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Παρ’ολ’ αυτά, ακόμα κι αυτά τα όχι τόσο ευχάριστα έξοδα έχουν τη χάρη τους γιατί νιώθεις ότι τα φέρνεις εις πέρας μόνος σου και καταφέρνεις να είσαι αυτόνομος. Επιπροσθέτως, νιώθεις ότι προχωράς κάνοντας σταθερά και σημαντικά βήματα στη ζωή σου, ότι κάνεις υπερήφανους γονείς, οικογένεια και φίλους και ότι προετοιμάζεσαι κατάλληλα για ό,τι ακολουθεί. Σίγουρα δε θα λείψουν οι στιγμές που θα νοσταλγήσεις την παλιά σου κατάσταση, το να βρίσκεσαι λίγο και υπό την αιγίδα των γονιών δεν είναι και το χειρότερο πράγμα γιατί εκτός του ότι σε συντηρούν, προνοούν και για σένα. Είναι καλό να γνωρίζεις ότι κάποιος βρίσκεται στα μετόπισθεν και φροντίζει.

Επομένως, υπάρχουν φορές που θα νοσταλγήσεις τέτοιες στιγμές, αλλά και ποιος δεν το κάνει; Νοσταλγείς όταν δεν έχεις κάτι που είχες παλιά και το οποίο σου έχει αφήσει μια γλυκιά γεύση να το θυμάσαι. Ακόμα και οι άσχημες στιγμές και καταστάσεις, μπορούν να είναι γλυκές όταν τις φέρνουμε στο μυαλό μας. Η κύρια πηγή της νοσταλγίας είναι κυρίως το ότι ξέρουμε πως δε θα ξαναβρεθούμε σε αυτό το μέρος υπό τις ίδιες συνθήκες με παλιά. Κι όσο ωραίο κι αν είναι το να προχωράμε μπροστά στη ζωή μας, είναι δύσκολο κι επίπονο καμιά φορά να αφήνουμε πίσω μας τα παλιά γιατί όσο να’ ναι μας προσέφεραν μέχρι πρότινος μια σιγουριά.