Οι μεγαλύτερες καψούρες αυτοκαταστράφηκαν

Νιώθεις πως ο έρωτας σου χτύπησε την πόρτα ξαφνικά κι έχεις χάσει το μυαλό σου; Ή απλά ήθελες τόσο πολύ να ερωτευτείς κάποιον και να βρίσκεσαι σε σχέση που θεωρείς πως είναι ο έρωτας της ζωής σου, παραβλέποντας ό,τι δε σου αρέσει;

Ας υποθέσουμε ότι η πολυπόθητη στιγμή του κεραυνοβόλου έρωτα μας έχει, επιτέλους, βρει. Όπως είναι φυσικό, δρούμε απερίσκεπτα, αρκετά αυθόρμητα κι εντελώς παρορμητικά. Δεν υπολογίζουμε κανέναν, τείνουμε να ακυρώνουμε τελευταία στιγμή με φίλους ή οικογένεια λόγω δήθεν ανειλημμένων υποχρεώσεων, ξεχνιόμαστε με τις ώρες και δεν απαντάμε σε κινητά, γενικώς μπαίνουμε σε κατάσταση off για ό,τι δεν περιλαμβάνει εκείνο το πρόσωπο.

Αυτή η καψούρα είναι ένα κοινό φαινόμενο και συμβαίνει στην αρχή μιας σχέσης, που για λίγο διάστημα ξεχνάμε τις υποχρεώσεις και τα προβλήματά μας για να αφοσιωθούμε πλήρως σε έναν άλλο άνθρωπο. Θέλουμε να μάθουμε τα πάντα γι’ αυτόν, τις συνήθειές του, τις παιδικές του αναμνήσεις, τις παρέες του, τα συναισθήματά του. Προσπαθούμε να ρουφήξουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε από ‘κείνη τη νέα παρουσία στη ζωή μας. Δικαιωματικά, λοιπόν, αυτή η περίοδος χάριτος μας ανήκει κι οφείλουμε να την τιμήσουμε δεόντως, ζώντας τη στο έπακρο.

Βέβαια, όπως όλα τα πράγματα κι οι καταστάσεις στη ζωή, έτσι κι η περίοδος της μεγάλης καψούρας κάποτε τελειώνει. Όταν προσγειώνεσαι –ομαλά– μετά από λίγο καιρό στην πραγματικότητά σου και στον κόσμο σου, τότε ναι μεν φεύγει ο μεγάλος ενθουσιασμός, όμως έρχεται κάτι εξίσου ωραίο. Έρχεται η εδραίωση των συναισθημάτων στη σχέση κι η εμπιστοσύνη, η έξη κι ίσως, σε μετέπειτα στάδιο, η αγάπη. Όση τρέλα και να κουβαλάς στην καψούρα, έχει κι η επόμενη φάση τη γλύκα της.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που ζουν αυτήν την περίοδο της τρελού πάθους κι έρωτα για περισσότερο χρονικό διάστημα. Σαν παρατεταμένη εφηβεία. Αρνούνται την ύπαρξη άλλων υποχρεώσεων και δίνονται ολοκληρωτικά στη μαγεία της στιγμής. Ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο με τον άνθρωπο που θεωρούν πως είναι το άλλο τους μισό και ξεχνάνε τους πάντες. Βρίσκονται σε τέτοια έκσταση που νομίζουν ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα κι έχουν βάλει πέμπτη ταχύτητα κατ’ ευθείαν σε μία σχέση που ίσως έπρεπε να είχε ξεκινήσει με δευτέρα. Το ερώτημα είναι, νιώθουν στα αλήθεια πράγματα για τον άλλον ή προσποιούνται, γιατί έχουν πάρει φόρα και δε σκέφτονται τις συνέπειες των πράξεών τους;

Η αλήθεια κι η πείρα μας μαθαίνει πως όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Είναι φυσικό κι επιθυμητό να υπάρξει μία, έστω κι εκτεταμένη, περίοδος καψούρας, όπου ξεχνιόμαστε για λίγο απ’ την καθημερινότητα και τη ρουτίνα, παραδινόμαστε στο συναίσθημα και ρίχνουμε άμυνες, όμως καλό είναι σε σχέσεις βολίδες να βάζουμε ένα φρένο καμιά φορά. Σχέσεις που ξεκινάνε δυναμικά και καταφέρνουν να ζήσουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αυτά που άλλες σχέσεις ζουν σε διάρκεια ενός χρόνου, είναι καταδικασμένες να λήξουν πρόωρα, αν κανένας απ’ τους δύο δεν αντιληφθεί εγκαίρως την ταχύτητα με την οποία τρέχουν.

Η ταχύτητα αυτή, ασφαλώς, προκαλεί έκρηξη αδρεναλίνης, όμως άπαξ και φτάσεις στον τερματισμό πολύ γρήγορα, τι άλλο σου μένει να κάνεις;