Ψοφάμε για ρομάντζα διασήμων

Περνώντας απ’ το περίπτερο της γειτονιάς σου, αναπόφευκτα θα ρίξεις μια κλεφτή ματιά στα περιοδικά της εβδομάδας. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που είναι τοποθετημένα σε χαμηλό σημείο, εμφανές σε όποιον περπατάει ακόμα και με το κεφάλι σκυμμένο, κι όχι στα ψηλά ράφια. Γιατί όλοι, λίγο-πολύ, ακόμα και να μη μας πολύ ενδιαφέρει, μπορεί να θελήσουμε να ενημερωθούμε για τα νέα ειδύλλια μεταξύ διασήμων. Οι περισσότεροι θα μείνουμε στο εξώφυλλο, στην πιασάρικη λεζάντα και στο «Διαβάστε περισσότερα στη σελ. 22».

Υπάρχουν, βέβαια, κι αυτοί που θα περιμένουν εναγωνίως το επόμενο τεύχος να μάθουν τι έγινε το σαββατοκύριακο στα κοσμικά στέκια της πόλης. Και μετά, με τη σειρά τους, να το σχολιάσουν στην παρέα τους. Έχουμε σκεφτεί, όμως, τι πραγματικά συμβαίνει πίσω απ’ τις κάμερες; Ζούμε στην εποχή της μέγιστης παραπληροφόρησης, της παραποίησης της αλήθειας, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να το αγνοούμε.

Αρχικά, το να ‘σαι δημόσιο πρόσωπο για οποιονδήποτε λόγο δε σου στερεί την προσωπική ελευθερία σου. Σίγουρα τη μειώνει, καθότι έχεις επιλέξει να μοιραστείς μέρη της με τον κόσμο, όμως δε δίνει το δικαίωμα στον τύπο να δημοσιεύει φωτογραφικά στιγμιότυπα συνοδευόμενα από άτοπα σχόλια κι ολόκληρες σελίδες ανάλυσης για κάτι που μπορεί (α) να μην έγινε ποτέ και (β) να μη θέλει το δημόσιο πρόσωπο να αποκαλύψει.

Το πιο κοινό παράδειγμα είναι αυτό της προσωπικής ζωής των διασήμων. Βλέπουμε δύο ηθοποιούς, τραγουδιστές ή ό,τι άλλο να κάνουν μια βόλτα ή να τρώνε μαζί και να φαίνεται ότι περνάνε καλά κι αμέσως συνάγουμε το συμπέρασμα πως οι δύο είναι ζευγάρι κι αδημονούμε να διαβάσουμε άρθρα για το πόσο ευτυχισμένοι είναι, ότι αποτελούν το νέο ειδύλλιο της showbiz, το πώς γνωρίστηκαν, το γιατί έχουν βγει μαζί, το ότι το συγκεκριμένο μέρος, που επέλεξαν να φάνε ή να κάνουν βόλτα είναι άκρως ρομαντικό, άρα το ότι πήγαν εκεί σημαίνει πως είναι σίγουρα ερωτευμένοι. Μπορεί να θέλουν να παντρευτούν κιόλας.

Όταν δεν είσαι διάσημος ή δεν τραβάς την προσοχή του κοινού και των φωτογράφων, πολύ εύκολα πας βόλτα κρατώντας τον άλλο απ’ το χέρι, χαμογελώντας, πας για δείπνο σε ένα ωραίο μέρος που κανείς δε θα σας δώσει σημασία. Εξίσου εύκολα μπορεί το άτομο με το οποίο μοιράστηκες το βράδυ σου να μην το ξαναδείς ποτέ, να ‘ναι κάτι χαλαρό και περιστασιακό που δε χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Γιατί, λοιπόν δεν μπορούν κι οι διάσημοι να έχουν τις ίδιες στιγμές ή το δικαίωμα να κάνουν κάτι περιστασιακό χωρίς να ακολουθούν σενάρια για γάμους και τα συναφή;

Το πρόβλημα έγκειται στην εργαλειοποίηση της ζωής των διασήμων. Είναι στο συμφέρον των δημοσιογράφων και των περιοδικών να συνάγουμε εύκολα και βιαστικά συμπεράσματα, γιατί αυτά θέλει να δει και να διαβάσει ο κόσμος. Μας αρέσει να βλέπουμε ιστορίες αγάπης και τρομερού έρωτα μεταξύ επωνύμων, γιατί ίσως λείπει κάτι στη δική μας ιστορία και θέλουμε να επαναπαυτούμε λέγοντας «να, δες τι ωραία ιστορία ή ζευγάρι».

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που έχει γίνει τετριμμένη η έκφραση «έρωτας όπως στις ταινίες».

Διότι μας αρέσει το θέαμα και δε θα κάτσουμε να το αναζητήσουμε στους καθημερινούς ανθρώπους, που ίσως έχουν πολύ πιο συγκλονιστικές ιστορίες να μας προσφέρουν, παρά το ψάχνουμε σε ιστορίες που φτιάχνονται μέσα από φωτογραφίες που ίσως τραβήχτηκαν σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, μίας βραδιάς που μπορεί και να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά.