Θάλασσα, έμπνευση και συγκέντρωση 

Ο Αριστοτέλης κάποτε έγραψε: «Εν πάσι γαρ τοις φυσικοίς ενεστί τι θαυμαστόν.» Κι αν το καλοσκεφτούμε, δεν έχουμε να προσάψουμε ούτε ένα αρνητικό χαρακτηριστικό για τη φύση που μας περιβάλλει. Ίσως γιατί όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί της, ερχόμαστε σε επαφή με τους πραγματικούς μας εαυτούς. Οτιδήποτε φυσικό κι απείραχτο από ανθρώπινα χέρια μας δίνει την αίσθηση της αναζωογόνησης, είτε αυτό είναι μία βόλτα στο βουνό, για να γεμίσουμε οξυγόνο τα πνευμόνια μας, είτε είναι μία βουτιά στη θάλασσα το πρωί, στην απόλυτη ησυχία, για να ξεκινήσει σωστά η μέρα μας.

Και ποιος δε θα λάτρευε να είχε την επιλογή να ξυπνάει δίπλα στη θάλασσα και να ξεκινάει τη μέρα του μαζί της; Ό,τι και να είχε να επιφέρει εκείνη μετά. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η θάλασσα περιγράφεται με μέγιστη λεπτομέρεια σε μυθιστορήματα. Διότι είναι δύσκολο να καταφέρεις να περιγράψεις με ακρίβεια το τι αισθήματα σου ξυπνάει και το πώς αντιλαμβάνεσαι το χρώμα της, τη μυρωδιά της και την αύρα της. Γι’ αυτό, τι πιο ιδανικό απ’ το να περνάς μία ολόκληρη μέρα σου σε μία ήσυχη παραλία, έχοντας πάρει τα απαραίτητα εφόδια, ούτως ώστε να ‘σαι και παραγωγικός;

Η θάλασσα, εκτός των άλλων, αναβλύζει και μία παράξενη δημιουργικότητα. Λίγο η αλμύρα, λίγο ο ανάλαφρος ήχος των κυμάτων, λίγο το οξυγόνο κι η μυρωδιά του ιωδίου που σε γεμίζει (και σου ανοίγει την όρεξη ταυτόχρονα) σε κάνουν να θες να δημιουργήσεις. Επίσης δεν είναι τυχαίο το ότι καλλιτέχνες εμπνέονται ιδιαίτερα και, τελικά, δημιουργούν στα έργα τους τοπία φύσης. Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να αποτυπώσει στον καμβά αυτό που ενδεχομένως απλώνεται μπροστά του και το τοπίο που τον εμπνέει. Προσπαθεί να αποτυπώσει σωστά τα χρώματα, τις διαστάσεις, ούτως ώστε να περάσει στον θεατή τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν με το σκηνικό που αντικρίζει και τον συγκινεί.

Εκτός απ’ το καλλιτεχνικό πνεύμα, ξυπνάει και το παραγωγικό όμως. Σίγουρα όλοι μας κάποια στιγμή έχει τύχει, είτε από επιλογή είτε από έλλειψη εναλλακτικών, να δουλέψουμε, να γράψουμε ή και να διαβάσουμε στην παραλία. Έχοντας φτιάξει τις κατάλληλες συνθήκες γύρω μας, μας είναι εύκολο να αφεθούμε στη δημιουργικότητα του μυαλού μας και να μπορέσουμε πιο εύκολα να διαβάσουμε και να γράψουμε. Οι συνθήκες θα ‘ναι σίγουρα καλή παρέα για βουτιά στα διαλείμματά μας, καλό φαΐ για όταν πεινάσουμε απ’ τις βουτιές κι ησυχία σε μία λιγότερο θορυβώδη παραλία. Και για το απόγευμα, που σιγά-σιγά πέφτει ο ήλιος κι επικρατεί ησυχία, αποτελειώνεις αυτό στο οποίο δούλευες όλη μέρα με το δέλεαρ μίας ωραίας βουτιάς με το που ολοκληρώσεις. Κι έπειτα, τι καλύτερο από ένα μεζεδάκι στην παραλία συνοδευόμενο από ένα δροσιστικό κοκτέιλ, κάτω απ’ το φεγγάρι;

Επομένως, καταλήγουμε εκεί που εμπνεόμαστε περισσότερο. Μήπως θα ‘πρεπε να σκεφτούμε σοβαρά να καθιερώσουμε μία εργάσιμη μέρα για να δουλεύουμε δίπλα στη θάλασσα; Μέχρι τότε, ας παίρνουμε μαζί μας στην παραλία τα βιβλία μας για να ταξιδεύουμε μέσα απ’ τις γραμμές αλλά και τον παφλασμό των κυμάτων.