Εσύ ποιον διάσημο καψουρεύτηκες;

Είναι περίεργο, άνθρωποι που κυνηγούν την αναγνώριση και τη φήμη, στο τέλος να κρύβονται πίσω από ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά. Ύστερα αρχίζουν τα μπάνια σε ιδιωτικές παραλίες, τα ινκόγκνιτο ταξίδια, οι μυστικοί γάμοι. Ίσως όλο αυτό να ‘ναι μέρος της γοητείας τους για να τραβούν κι άλλο τα βλέμματα, δημιουργώντας ένα μυστήριο γύρω απ’ το όνομά τους.

Όσο πιο καλά κρυμμένος ένας διάσημος, τόσο πιο πολύ εξιτάρει τη φαντασία των ακολούθων του. Έχει τύχει σε όλους μας να νιώσουμε μια τρομερή συμπάθεια για ένα ευρέως οικείο πρόσωπο ή ακόμα και να ταυτιστήκαμε μαζί του -κι ας μην το γνωρίζουμε προσωπικά. Ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να ‘ναι είδωλο για τους οπαδούς μιας ομάδας, μια ηθοποιός να λατρεύεται από τους θαυμαστές της, για έναν τραγουδιστή να λιποθυμάνε κορίτσια από συγκίνηση στις συναυλίες του.

Καλλιτέχνες κάθε είδους –ηθοποιοί, χορευτές, τραγουδιστές, συγγραφείς και ποιητές–, αθλητές –ποδοσφαιριστές, ολυμπιονίκες, τενίστες–, ακόμα και γιατροί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι ή παρουσιαστές εκπομπών, όλα αυτά τα διάσημα πρόσωπα απολαμβάνουν την αναγνώριση της ταυτότητάς τους και την εκτίμηση του έργου τους.

Πριν από κάποιες δεκαετίες ο θαυμασμός εκφραζόταν με αφίσες στους τοίχους, εξασφάλιση του δίσκου μόλις κυκλοφορούσε, ουρές στα ταμεία για την πρώτη προβολή της ταινίας ή για εισιτήρια για τη συναυλία μήνες πριν πραγματοποιηθεί. Τα γράμματα από τους θαυμαστές που ζητούσαν ένα αυτόγραφο από το είδωλό τους έφταναν σωρηδόν (ασχέτως αν ήταν υπογεγραμμένα από κάποια βοηθό, αυτό δεν είχε σημασία). Σε μια πιο τολμηρή εκδοχή, άρχιζαν οι ερωτικές επιστολές οι οποίες έμεναν συνήθως αναπάντητες, αφήνοντας νεαρά κορίτσια να ονειρεύονται τον σταρ του σινεμά.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα μέσα μαζικής δικτύωσης επιτρέπουν τις κρυφές ματιές απ’ την κλειδαρότρυπα στη ζωή ενός διάσημου προσώπου. Επιλέγει να μοιραστεί μαζί μας φωτογραφίες όταν παίρνει πρωινό, όταν πηγαίνει βόλτα τον σκύλο, όταν βγαίνει για ένα ποτό. Ξέρουμε τι κάνει και πώς περνά εκτός πίστας, εκτός γυρισμάτων, εκτός γηπέδου και μέσα απ’ όλα αυτά τα καθημερινά στιγμιότυπα, κι ας είναι συχνά υπερβολικά ή στημένα, σαν να γίνεται πιο ανθρώπινος, πιο προσιτός σε μας.

Χωρίς να το καταλάβεις τσεκάρεις τον συγκεκριμένο λογαριασμό συνέχεια. Ίσως και σε βαθμό που να ‘ναι το πρώτο πράγμα που κάνεις το πρωί και το τελευταίο πριν πας για ύπνο. Το μυαλό σου γεμίζει με τη δικιά του εικόνα λες κι αυτό το άτομο είναι δικός σου άνθρωπος, ένα κομμάτι της ρουτίνας σου. Άραγε, να έστελνες ένα μήνυμα; Σιγά, κακό είναι;

Όπα, απάντησε! Πολύ ευγενικά, πολύ φιλικά. Είναι αγένεια να μην απαντήσεις πίσω. Σκέψου κάτι έξυπνο, είναι ένα πρόσωπο που το ξέρει τόσος κόσμος κι αυτή τη στιγμή μιλάει σε ‘σένα. Είναι τρελό, αλλά σ’ αρέσει αυτή η κουβέντα και θες να τη συνεχίσεις· ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τύχει και να συναντηθείτε κάποτε. Ένα μήνυμα, μια απάντηση, μετά να κι η καλημέρα και ξαφνικά βρίσκεσαι να μιλάς μ’ ένα διάσημο πρόσωπο που το βλέπεις στην τηλεόραση και διαβάζεις γι’ αυτό στα περιοδικά. Υπάρχει περίπτωση να το ερωτευθείς; Και αν ναι, τι θα γίνει μετά;

Μάλλον οι εκδοχές της ιστορίας είναι τρεις. Η πιο ρομαντική –αλλά και πιο απίθανη– είναι να συναντηθείτε (πλέον είναι εύκολο να βρεθούν δύο άνθρωποι σ’ όποια γωνιά του πλανήτη κι αν μένουν ) κι εκεί να ξεκινήσει μία όμορφη φιλία ή και κάτι παραπάνω, όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Η δεύτερη εκδοχή είναι ζήσεις ένα διαδικτυακό φλερτ και να τελειώσει εκεί το παραμύθι. Θα ‘χεις κάτι να φέρνεις στο μυαλό που θα σε κάνει να χαμογελάς.

Η τρίτη εκδοχή είναι μάλλον η πιο σκοτεινή. Η πιο έντονα συναισθηματική που μπορεί να βγει κι εκτός ελέγχου. Τι θα συμβεί αν αυτό το πρόσωπο σου γίνει έμμονη ιδέα; Αν μια μέρα τα μηνύματα αρχίσουν να αραιώνουν ή γενικά αν δεν απαντηθούν ποτέ; Αν έστω έρθει απάντηση αλλά είναι μονάχα από ευγένεια κι η πίεσή σου δώσει τη σκυτάλη σε βαριεστημένες και κοφτές ατάκες πριν την πλήρη σιγή; Αυτός ο θαυμασμός που φλερτάρει άσχημα μα τον μονόπλευρο πλατωνικό έρωτα, και που φαίνεται να έχει την ίδια ένταση όπως κάθε άλλος, μπορεί εξελιχθεί στην πιο μεγάλη εμμονή.

Οκ, ας καθαρίσουμε λίγο τη σκέψη πριν γίνει επικίνδυνη. Μιλάς μ’ ένα διάσημο πρόσωπο στο διαδίκτυο. Σε ελκύει η φήμη του ή αισθάνεσαι πως ήδη γνωρίζεις αυτό το άτομο μέσα από το έργο του; Ή μήπως σε κάνει να νιώθεις ότι θα γίνεις κι εσύ μία διασημότητα;

Είναι ωραίος ο θαυμασμός προς τους ανθρώπους που παιδεύουν το μυαλό τους ή έχουν ένα ταλέντο κι έτσι ανεβαίνουν παραστάσεις που θα μας μείνουν αξέχαστες, γεννιούνται τραγούδια που θα ντύσουν τις αναμνήσεις μας και μουσική που θα εκφράσει τα συναισθήματά μας. Πραγματοποιούνται αθλητικοί αγώνες  που θα μας γεμίσουν συγκίνηση και γράφονται ποιήματα και πεζά που θα διαβάσουμε ξανά και ξανά για να βρούμε λιμάνι. Αλλά μέχρι εκεί.

Ακόμα κι αν τύχει να ζήσεις αυτό το διαδικτυακό φλερτ μ’ ένα διάσημο πρόσωπο, να ξέρεις πως είναι για λίγο. Τίποτα περισσότερο από μια πλασματική πραγματικότητα ακριβώς όπως τη βιώνεις στις ταινίες, όπως την ονειρεύεσαι στα βιβλία κι όπως τη χαίρεσαι σαν θαμώνας στη μουσική σκηνή. Όταν πέσουν οι τίτλοι του τέλους, όταν γυρίσεις την τελευταία σελίδα κι όταν σβήσουν τα φώτα, το διάσημο πρόσωπο θα φορέσει τα μαύρα του γυαλιά και θα γυρίσει πίσω· εκεί όπου ανήκει.