Η Μεγάλη Βρετανία γιορτάζει τη νομιμότητα του γάμου ομοφυλοφιλικών ζευγαριών με συντριπτική πλειοψηφία 366 ψήφων υπέρ και 161 κατά του κοινοβουλίου.
Η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μιας ακόμα και το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης αρνήθηκε να θεσπίσει.
Και μένουμε όλοι μετέωροι ανάμεσα στη σιωπή, τα μορφώματα ρατσισμού, την καφρίλα και τον αγώνα εκείνων που με την γενναιότητα -γιατί πλέον έτσι μόνο την χαρακτηρίζεις σε μία χώρα που ακόμα δαχτυλοδείχνει απαξιωτικά τα gay ζευγάρια- της επωνυμίας τους πολεμούν για μία χώρα που γέννησε, κατά τα άλλα, την δημοκρατία.
Και εμείς τα είπαμε όλα, δώσαμε τις συμβουλές μας περί εύρεσης κατάλληλου αρσενικού και θηλυκού με πολλαπλά και μπουρδουκλωμένα ενίοτε tips για τη λαμπρότητα μιας σχέσης που δύναται να κρατήσει στο χρόνο.
Και ποιος είναι λοιπόν ο «ιδανικός» άντρας για έναν άντρα;
Τι «πρέπει» να συγκεντρώνει μια γυναίκα για να προσελκύσει μια γυναίκα;
Αυτά μας φάγανε.
Αυτά τα «πρέπει» του πουριτανισμού και των ανθρωποφαγικών οδοστρωτήρων, που περιφέρουν την θρασυδειλία τους ανεμπόδιστα στα social media και δηλητηριάζουν ψυχές, όχι τα φύλα αυτών.
Ξεσπάει μια μπόρα, τα χώνουμε -και καλά- και μετά επιστροφή στους καφενέδες του υποσυνειδήτου.
Ένας μήνας πέρασε από το ομοφοβικό ντελίριο γνωστού δημοσιογράφου.
Ένας μήνας με πυρετό αρθρογραφιών, ανώνυμα και επώνυμα σχόλια, μια ξεφτίλα που δεν σηκώνει άλλο ανοχή.
ΌΧΙ δήμιοι της αξιοπρέπειας του ζείν.
Καμία ανοχή στην ρέουσα διανόηση των ανθρωποειδών.
Όσο ένα χάσμα γενεών βεβηλώνει τον άνθρωπο ως μονάδα, την κοινωνία ως δύναμη και το αναφαίρετο δικαίωμα στην ελευθερία, άλλο τόσο κατακερματίζει και την προσπάθεια γεφύρωσής του.
Και δεν αρκεί μια δυό βδομάδες προάσπισης της αλήθειας, δεν θα είναι ποτέ αρκετή.
Είδες, ήλθες, απήλθες;
Ξέσπασες, το ‘παιξες ήρωας και σύντροφος στον αγώνα για κανά διήμερο και μετά;
Πάμε παρακάτω. Αυτό το παρακάτω που στιβάζει ενοχικές συνειδήσεις και όλα τα μυθολογικά τέρατα που είναι γατζωμένα στο γύρισμα της πλάτης και των κλειστών οφθαλμών.
Δεν ταιριάζουν στον άνθρωπο οι καταδίκες, που πλέκονται με το νήμα μιας επιμελώς ατημέλητης προπαγάνδας, που υποβόσκει υπό την προστασία της ελευθερίας του λόγου.
Ναι και εγώ είμαι παιδί γενιάς, που το ράντισμα του «καθωσπρεπισμού» ακόμα ξεπλένεται.
Μεγάλωσα με τα ακούσματα περί τοιούτων και με βλέμματα κατηφή σε ότι δεν ταίριαζε σε καλούπια χιλιοφορεμένων παπουτσιών.
Αυτό δε θα σταθεί ποτέ αιτία να δικαιολογεί το φόβο, την άγνοια και την υπεράσπιση του συν- ανθρώπου μου.
Ξέρω τι θα σκεφτούν πολλοί, «εσύ πήγες στα εξωτερικά και στας Αγγλίας» και το παίζεις φιλελεύθερη.
Χα! Και ξανά χα!
Η μισανθρωπιά αγαπητοί μου δεν ανήκει σε σύνορα, είτε την κουβαλάς είτε όχι.
Είτε ανοίγεις κανά βιβλίο να ξεστραβωθείς είτε το χασμουρητό πάει σύννεφο.
Είτε τολμάς να μάθεις, να μιλήσεις, να ακούσεις – πάνω απ’όλα- είτε σε τρώει το σαράκι της «φυτευμένης ψυχικής εκ- παίδευσης», που υπέστεις.
Πριν τέσσερα χρόνια στο ανατολικό Λονδίνο ένα ομοφυλοφιλικό φιλικό μου ζευγάρι περπατούσε στο δρόμο και έφαγε πετριά. Ναι πετριά. Για ένα φιλί. Και ένα πιάσιμο χεριού.
Μάλιστα ο φέρων την πέτραν τσίριξε «να πάτε αλλού να φέρετε το AIDS».
Είχαμε μια συζήτηση τριών ωρών με το φιλαράκι μου και αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι μια φράση που με έκανε να θυμηθώ τον Όργουελ και τη Φάρμα του «φεύγεις από τη χώρα σου για να κρυφτείς και πια ο φόβος έχει γίνει ένα με τη σάρκα σου».
Αυτό με τη «σάρκα», προσπάθησε εκείνο το βράδυ να ξορκίσει παρέα με τρία μπουκάλια κρασί.
Η ομοφοβία είναι συνώνυμη της ανθρωποφοβίας.
Μπορεί να είναι εσωτερικευμένη και στα σκληροπυρηνικά της να εξωτερικεύεται με ενέργειες που στοχεύουν στην τρομοκρατία της μάζας και στην απομόνωση των ομοφυλοφίλων, με αποτέλεσμα γκετοποιήσεις και αποκλεισμό.
Αν δεν καταφέρουμε να δούμε τον άνθρωπο στην ολότητα του θα αποτυγχάνουμε με αλλεπάλληλο ψυχικό υποσιτισμό.
Υποθέτω ότι προϋποτίθεται o σεβασμός σ’εαυτόν.
Και αυτόν επιλογή σου είναι να τον διαχειριστείς με τιμιότητα, (αυτο) θυσία αν χρειαστεί και αγάπη.
Και αυτή δεν καταγράφεται σε κανένα ψηφοδέλτιο για τη νομιμοποίησή της.
Αν το «αγαπάτε αλλήλους» είναι ομπρέλα της θρησκοληπτικής υπακοής και μόνο, τότε χάσατε το παιχνίδι του άνω- θρώσκω και σέρνεστε, όπως τα γουρούνια του Όργουελ.
Αυτά, που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις.
Συντάκτης: Ξένια Μπολομύτη
