Ερωτεύεσαι. Τρέχεις πανικόβλητος δεξιά αριστερά και διαγωνίως με τη γλώσσα μονίμως φλαταρισμένη στο πηγούνι, να κερδίζεις έδαφος, να κερδίσεις παρουσία και βλέμματα μέχρι να έρθει το πολυπόθητο «ναι» της σχέσης.
Και μετά βασικά πέφτεις με τα μούτρα. Ή μήπως η σειρά πάει αλλιώς; Βέβαια, μπορεί από τον υπέρμετρο μαζοχισμό σου -σαδισμό θα έλεγα- να ρίξεις και λίγο φτύσιμο στην αρχή, να καθυστερήσεις οίγον τι την κατάσταση για να πέσεις πάλι με τα μούτρα. Γιατί με αυτά uα πέσεις.
Μέσα σε όλο αυτό το γαϊτανάκι, ξεχνάς οικογένεια, ξεχνάς φίλους -όλοι το κάναμε και αν υπάρχουν αντιρρησίες συνειδήσεως παρακαλώ να σηκώσουν το χέρι-, ξεχνάς γενικά. Τι έφαγες, αν έφαγες, ό,τι κυκλοφορεί σε κλειδί υπό την κατοχή σου, ποιος είσαι, που πας, to be or not be κ.τ.λ.
Kαι οι φίλοι; Εδώ stop. Γιατί αυτοί -δεν μιλάμε για λυκοφιλίες να ξεκαθαρίσουμε- θα υποφέρουνε τα μάλα. Γιατί σε αγαπάνε βρε και ας κάνουν διαολεμένη υπομονή και ας προσπαθούν να μπουν στη θέση σου -μιας και αυτοί εκεί υπήρξαν- και ας αναρωτιούνται αν χάθηκες στο λαβύρινθο του μικρού ζαβολιάρη με τα βελάκια.
Να ξέρετε, δε θα χωθούνε όλοι μέσα για να σε σώσουν όταν εσύ πνιγείς ή ξαφνικά θυμηθείς ότι υπάρχει κόσμος εκτός της λαβυρινθόφουσκας σου. Και καλά θα κάνουν αν με ρωτάτε.
Αυτό το «οι αληθινοί φίλοι φαίνονται στα δύσκολα» στο εγκληματολογικό παρακαλώ, γιατί έχει λαβώσει πολύ κόσμο.
Όχι και πάλι όχι. Στη χαρά σου που τους βάζεις; Σε κανένα πυθάρι να αγναντεύουν τα σύμπαντα και να περιμένουν την αιώνια ζωή μετά το τέλος της φιλίας σας; Ή μήπως θεωρείτε ότι όσο τα αστέρια περιστρέφονται γύρω από την κάμαρά σας, θα περιστρέφονται και αυτοί μέχρι το Big Bang της δικής σας συνείδησης;
Σχωρνάτε με, αλλά στη φιλία δεν κάνεις σκόντο. Δεν μπορείς να τη βάλεις σε δεύτερη μοίρα, επειδή αποφάσισες 24/7 να αναπνέεις μόνο με τον καλό σου. Ισορροπία ερωτευνενάκια μου. Οκ, πέρασες το μήνα σου, άντε και το δίμηνο παστωμένος μέλια, κρέμες καραμελέ, σαντιγύ και τριακόσιες selfies σε γέφυρες, κάστρα, θάλασσες και ποτάμια, καιρός να επιστρέψεις στη βάση σου.
Γιατί αυτό είναι οι φίλοι. Δε σου ζητάνε να κλαψομουνιάζεις ολημερίς, ούτε να μοιράζεσαι κάθε είδους δράμα που γεννάει το ερωτοχτυπημένο γκλαβάκι σου, να είσαι εκεί και στις χαρές, αυτό σου ζητάνε. Όχι για το φάινεσθαι, να βρήκα και εγώ ένα γκομενάκι και από εδώ πάν και οι άλλοι. Ούτε, να ξημεροβραδιάζεσαι στα τηλέφωνα για το χαμόγελό του, την ανάσα του, το τραχύ του στέρνο, τα λαμπερά της μάτια, τα σφριγγιλά οπίσθια και δεν ξέρω τι άλλο.
Αυτήν την ισορροπία θα μου πεις πώς την πετυχαίνεις; Την πετυχαίνεις αν προσπαθήσεις, θα σου πω. Τι είναι, μέτρηση τροχιάς δορυφόρου ή το τελευταιό θεώρημα του Fermat; Κι εντάξει, είμαστε στην εφηβεία, ακόμα όλα φιλτράρονται, πες εκεί, το παιχνίδι της ζωής φέρνει λίγο σε μπαλαρίνα άρρυθμη. Λογικό και αναμενόμενο.
Έλα μου ντε, που μεγαλώνουμε και ακόμα αυτήν κυνηγάμε για να ανέβουμε. Ποιο μάθημα να μάθεις και ποια εμπειρία να σε σώσει; Κάποιοι -και συνήθως είναι αυτοί έμαθαν στην κακομαθεσιά- το χαβά τους. Ότι θυμούνται, χαίρονται.
Αν μιλάμε για οικογένεια, τα πράγματα αλλάζουν, μιας και η σύνθεση η ίδια αλλάζει. Όποιος έχει κάνει παιδιά το γνωρίζει καλύτερα και από μένα και από όλους όσους είναι απλοί παρατηρητές. Εκεί παίζουν άλλες προτεραιότητες και καλό είναι να ακονίζουμε την υπομονή μας λίγο περισσότερο.
Γιατί λένε ότι δοκιμάζονται οι φιλίες όταν τα μέλη της ξεκινήσουν μια σχέση; Αλλάζουν οι ουσίες, πολλαπλασιάζονται οι σκέψεις, μικραίνει ο χρόνος – ή τον μικραίνουμε;-, μεταμορφώνονται οι ανάγκες μας. Όλα θεμιτά και αγαπητά.
Δε σου ζητάει να κανείς να παραμελήσεις τη σχέση σου. Όχι. Αλλά είναι πιο εύκολο ίσως να παραμελήσεις τους φίλους σου, ακριβώς γιατί τους θεωρείς παλούκια χωμένα στο κήπο σου. Μα και αυτά μπορεί να σαπίσουν από την βροχή. Μπορεί το έδαφος να διαβρωθεί και εσύ να μη πάρεις χαμπάρι.
Και μετά, πάει, μούχλα θα μείνει και σκουριά.
Συντήρηση. Μη την φοβάστε την λέξη. Δε θα σας κάνει λιγότερο επαναστάτες. Συντήρηση θέλουν όλα, ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ, μια συγγνώμη, ένα μοίρασμα αληθινό και τίμιο, όχι απέραντες λίστες από φεϊσμπουκικά emoticons. Δεν τα βαρεθείτε πια;
Ισορροπία καλοί μου, γιατί χανόμαστε. Μικρά βηματάκια, δεν σας είπε κανείς να διαλογίζεστε ολημερίς περιμένοντας να σας έρθει ουρανοκατέβατη γιατί το τρίτο μάτι θα κάνει τις παρακλήσεις σου στο σύμπαν. Ούτε να εκβιάζετε το χρόνο σας για να τους ικανοποιήσετε όλους. Κάντε και κανένα μπάνιο με bubbles μοναχοί να χαλαρώσετε λιγάκι με τις σκέψεις σας.
Φίλοι. Σχέση. Αγάπη.
Όπου και αν υπάρχει, δεν μπορεί παρά να κρατιέται ζωντανή.
Συντάκτης: Ξένια Μπολομύτη
