Δεν είχα ποτέ σχέση με συνομήλικό μου, εκτός από τότε στα σχολικά μου χρόνια.
Λίγο μεγαλύτεροι ή λίγο μικρότεροι.
Δε μπαίνω στη διαδικασία ν’αναλύσω τι σημαίνει αυτό, μιας και από τη φύση είμαι άνθρωπος που ζεί έντονα το παρόν.
Ομολογώ όμως ότι στα νιάτα μου είχα ένα κόλλημα με διάφορες μελέτες ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών σχετικά με τις ερμηνείες περί προτύπων. Βιβλιοφάγος γαρ.
Ποτέ ωστόσο, δεν επεδίωξα να τις καλουπώσω στις σχέσεις μου γιατί έτσι θα μετέφερα -με παταγώδη αποτυχία-, την ζώσα εμπειρία σε πείραμα για μελλοντική έρευνα.
Το αφήνω λοιπόν αυτό σε μελετητές και ειδικούς, χωρίς να μηδενίζω την αξία της δουλειάς τους. Γενικά, δεν κολλάω με τίποτα με μηδενιστές κάθε είδους, έχω ταχυκαρδία δίπλα τους και τιμώ πιστά την ορθή λειτουργία της αναπνοής.
Οι μύθοι περί προβληματικών σχέσεων, με ανθρώπους μεγαλύτερης ή μικρότερης ηλικίας αρχίζουν να καταρρίπτονται και όταν διαβάζω σχετικά αρθρογραφοδρακάκια τύπου «Τι πρέπει να προσέχετε ή δέκα tips για μια αρμονική σχέση» και μάλιστα όταν αυτά δεν καταγράφουν, είτε εμπειρικά είτε ερευνητικά, αποδεικτικά στοιχεία, νιώθω τρελό συνειδησιακό βιασμό.
Και που τοποθετείτε γλυκέ μου αρθρογραφίσκε τη «διαφορά» ;
Είκοσι με τριάντα; Τριάντα με σαράντα; Τριάντα με πενήντα; Σαράντα με εβδομήντα;
Δε μπορώ να υπερασπιστώ τις σχέσεις με διαφορά, ας πούμε, τριάντα χρόνων, πρώτον γιατί δεν γνωρίζω κάποιο φιλικό πρόσωπο που την έζησε και δεύτερον, γιατί θεωρώ ότι μια τέτοια διαφορά ενδεχομένως να εμπεριέχει προσδοκίες ή εμμονές που συγκρούονται με το κομμάτι της αυτογνωσίας.
Και όταν λέω αυτογνωσία, εννοώ αυτήν που κατακτάς βιώνοντας τις εμπειρίες, αναγνωρίζοντας τη θέση σου στο κόσμο και τον μικρόκοσμό σου.
Αλλά χέρι στο Eυαγγέλιο δε βάζω γιατί ο έρωτας είναι και μια διαδικασία βιοχημική, όχι ηλεκτρομαγνητική με μαγνήτες σε διάταξη έλξης.
Μιλώντας για προσδοκίες, καλό είναι μα μη ξεχνάμε ότι αυτές διαμορφώνονται και απο τις εκάστοτε κοινωνίες, χρονικά και με όλο το συρφετό των θρησκευτικοπολιτισμικών επιταγών.
Αυτές τις σχέσεις να τις βγάλουμε έξω για τώρα, γιατί τις αξίζει ένα άρθρο χιλίων λέξεων με υλικό, έρευνα και αλήθειες που θα μας κάνουν να αισθανθούμε πολύ τυχεροί που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε μία Δύση -ή ορθότερα μια δυτικίζουσα Ανατολή- και σε μια γενιά, που κανένας δε μας φόρτωσε το σύντροφο της ζωής μας με το έτσι θέλω στα δεκάξι, τα δεκατέσσερα ή τα δώδεκα. Συνεχίζω.
Δεδομένου λοιπόν της εξέλιξης της κοινωνίας, η ενοχοποίηση των ανθρώπων για τις επιλογές τους μάλλον αμβλύνεται.
Ή καλό είναι να βάζουμε και εμείς το χεράκι μας και το μυαλουδάκι μας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Όλοι μας έχουμε ακούσει κατά καιρούς περί συμπλεγμάτων, περί γοητείας ενός νεότερου άντρα ή μιας ώριμης γυναίκας και τούμπαλιν, περί συναισθηματικής ασφάλειας, εμπειρίας, καταξίωσης, κύρους και όλα τα στερεοτυπικά φαντασματάκια, στο βωμό του έρωτα.
Τέλος στον ορθολογισμό της ερωτικής μούμιας, παρακαλώ!
Υποτίθεται ότι έχουμε και μπει και στο new age ή κάνω λάθος;
Eδώ σου λένε, θα επικοινωνούμε τηλεπαθητικά σε καμιά εκατοστή χρόνια (πολλά βάζω;) και’σύ ακόμα θα χώνεσαι στα λιμνάζοντα νερά των προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών;
Διάφοροι ακόμα μου λένε ότι επειδή έφυγα απο την Ελλάδα , δε ζω την πίεση/καταπίεση και τα βλέπω πιο «χαρούμενα, τραλαλά τραλαλό», που λέει και η μάνα μου.
Όποτε το ακούω αυτό, πέφτει δεύτερος γύρος ταχυκαρδίας και άντε τώρα να εξηγήσεις στον κάθε πικραμένο που δεν είναι έτοιμος ν’ακούσει κιόλας, τί σημαίνει απενεχοποίηση, αντίσταση σε εξουσιαστικές δομές και προσωπική επιλογή.
Ή νομίζετε ότι στα «εξωτερικά», οι σχέσεις έχουν αγγίξει πεδία του αλτρουϊστικού έρωτα και σχέσεων;
Χα! Αποδεσμευτείτε απο κανονιστικές αντιλήψεις γιατί και σκεπτόμενοι είστε και κρίση έχετε, δεδομένου του πρώτου.
Συμφωνώ όμως με το εξής αναφορικά και σε αυτές τις σχέσεις: όταν η ερωτική συμπεριφορά γίνεται εμμονική, τότε κάτι παίζει.
Όταν δηλαδή επιμένεις να σχετίζεσαι αποκλειστικά με ανθρώπους πολύ μεγαλύτερους ή το αντίθετο, εκεί ίσως χρειάζεται να ανατρέξεις λίγο σε παιδική ηλικία, λίγο σε συναισθηματικούς εγκλωβισμούς, να το ψάξεις γενικά λίγο βαθύτερα, εφ’όσον και μόνο οι σχέσεις είναι προβληματικές και όχι επειδή καλείσαι να απολογηθείς.
Με λίγα και απλά λόγια, όποιοι και αν είναι οι λόγοι επιλογής του συντρόφου σου, μικρότερου ή μεγαλύτερου, τα συναισθήματα που θ’αναπτυχθούν είναι αυτά που θα καθορίσουν και την πορεία της σχέσης.
Αρκεί να τα αφήσεις και αυτά τα έρμα να εκφραστούν μπας και επέλθει μετά και η αυτογνωσία που λέγαμε.
Μη μασάτε, ερωτευτείτε, αγαπηθείτε και καλύτερα «τραλαλά τραλαλό» παρά «άνοιξε πέτρα για να μπω».
Συντάκτης: Ξένια Μπολομύτη
