Αεροσυνοδός σημαίνει όνειρο που λίγοι αντέχουν να ζήσουν

Και ποιoς δεν έχει δει την ταινία «θέα από ψηλά» με την πανέμορφη Γκουίνεθ Πάλτροου και το ταξίδι που διανύει για να γίνει αυτό που ήθελε όσο τίποτα· αεροσυνοδός. Κι ερχόμαστε στη στιγμή της ταινίας που τα καταφέρνει. Τη βλέπουμε να ζει την «απόλυτα ιδανική» ζωή μιας αεροσυνοδού, να ταξιδεύει όλον τον κόσμο, να κάνει ατελείωτες βόλτες στο Παρίσι, να ζει το όνειρο κάθε ψυχής που νιώθει απογειώσεις και προσγειώσεις να ‘ναι γραμμένες στο DNA της. Πάντα στην τρίχα, με τη βαλίτσα της στο χέρι, έτοιμη να ανακαλύψει τον κόσμο όλο και να τον απομνημονεύσει με τρόπο που λίγοι κατάφεραν. Άραγε όμως πόσο απέχει η ταινία από την πραγματικότητα και πώς είναι να ζεις μια ζωή σαν αεροσυνοδός με θέα από τα τριάντα πέντε χιλιάδες πόδια καθημερινά; Αυτό εδώ το άρθρο είναι μια απάντηση και μια προσπάθεια ταυτόχρονα να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά σε αυτήν την κάπως ιδιαίτερη ζωή.

Πώς είναι λοιπόν να πηγαίνεις για δουλειά και να ξέρεις πως το γραφείο σου βρίσκεται κάτι χιλιάδες πόδια υψηλότερα από όλων των άλλων; Να κοιτάς το παράθυρο και όπως λέει και το γνωστό τραγούδι «να μοιάζει ο κόσμος μια σταλιά»; Το επάγγελμα της αεροσυνοδού είναι lifestyle, τρόπος ζωής ουσιαστικά που αν επιλέξεις έρχεται πακέτο με μια βαλίτσα πράγματα -κυριολεκτικά και μεταφορικά! Πάντα πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις, μα σε αυτήν τη δουλειά πρέπει να το λατρεύεις. Στολή, φτερά, μαλλί, μακιγιάζ. Τέλειοι μέχρι και την τελευταία πινελιά τόσο οι αεροσυνοδοί όσο και οι ιπτάμενοι φροντιστές μας (γιατί φυσικά δεν ξεχνάμε και τους άντρες του επαγγέλματος) κι έτοιμοι όλοι να μας υποδεχτούν, πάντα με ένα ζεστό χαμόγελο κι επαγγελματισμό! Τι γίνεται όμως πριν από αυτό; Μήπως πίσω από την αψεγάδιαστη εικόνα κρύβονται δυσκολίες που ούτε που περνάνε από το μυαλό μας;

Ξεκινάμε από τα βασικά. Για να μπει κάποιος σε πλήρωμα καμπίνας δεν αρκεί μόνο το απολυτήριο και τα τέλεια αγγλικά. Επίσης, πριν πάρει την απόφαση πρέπει να αναλογιστεί τι σημαίνει εκείνη η μόνιμα γεμάτη βαλίτσα, που εκτός από πτήσεις δηλώνει και κάποια αστάθεια. Στο χέρι, εκτός από το αξεσουάρ με τις ρόδες, θα υπάρχει συχνά πυκνά κι ένα κινητό το οποίο θα γίνει ο βασικός τρόπος επικοινωνίας με τους περισσότερους από όσους αποκαλεί «δικούς του ανθρώπους». Ο χρόνος είναι ο σύντροφος που παντρεύεσαι επιλέγοντας αυτό το επάγγελμα. Είναι πάντα εκεί, να σου υπενθυμίζει πόσο λίγος είναι και πόσο πολύτιμος ταυτόχρονα. Ακανόνιστα ωράρια και μια ζωή στα όρια της τρέλας, ένα μόνιμο άγχος για να προλάβεις την επόμενη πτήση σου και μια συχνή αίσθηση πως δεν πρόλαβες να χορτάσεις τον τελευταίο προορισμό σου. Η ευθύνη να μεταφέρεις τους επιβάτες σου ευχαριστημένους, να τους πας σε αγαπημένα τους άτομα, σε μέρη για τις διακοπές τους, ή σε όλες εκείνες τις δουλειές που τρέχουν να προλάβουν.

Ταυτόχρονα όμως είναι οι αεροσυνοδοί που βλέπουν τη χαρά στα μάτια όσων ταξιδεύουν για να βρουν τα δικά τους άτομα. Είναι εκείνοι στους οποίους καθρεφτίζονται τα πιο γεμάτα χαμόγελα και η ικανοποίηση που έρχεται όταν ενώνεις ανθρώπους ταξιδεύοντάς τους -κυριολεκτικά- σε προορισμούς νέους ή παλιούς. Είναι σαν να ανταμείβεται όλη η κούρασή σου με ένα απλό ευχαριστώ ή κι ακόμα ένα ζεστό βλέμμα ενός επιβάτη λίγο πριν χάσεις τα χνάρια του σε μια γνωστή άγνωστη πόλη. Είναι αυτή η αίσθηση του εδάφους που απομακρύνεται που κάνει αυτό το επάγγελμα να φαντάζει εξωπραγματικό, σχεδόν μαγικό, πέρα από κάθε δυσκολία που ταυτόχρονα μπορεί να κρύβει μέσα του. Είναι τα μέρη τα καινούρια που βλέπεις -όταν προλαβαίνεις- που κάπως σε ανταμείβουν και σε κάνουν να εκτιμάς την ποικιλία που υπάρχει στη ζωή σου, να τη βλέπεις σαν προνόμιο που απολαμβάνουν λίγοι. Εκείνοι που το τόλμησαν.

Είναι η αίσθηση πως όλα εκεί πάνω είναι πιο απλά και πιο περίπλοκα ταυτόχρονα, λες και ταξιδεύεις κι εσύ πάνω σε ένα συννεφάκι από αυτά που βλέπεις να κόβουν βόλτες έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου. Σίγουρα η δουλειά ενός αεροσυνοδού δεν είναι ό,τι ευκολότερο υπάρχει, χρειάζεται υπευθυνότητα και γερό στομάχι. Όμως σε εκτοξεύει χιλιάδες μέτρα μακριά από τη ζώνη ασφαλείας σου και σε βρίσκει να έχεις όλο τον κόσμο κυριολεκτικά στα πόδια σου! Welcome on board λοιπόν!