Όσοι φεύγουν· δε θα γυρίσουν ίδιοι

Πολλές φορές προσπαθούμε να φτιάξουμε ξανά μια κατάσταση που έχει χαλάσει ή έχει κάνει τον κύκλο της. Ξεχνάμε όμως πως κάθε μέρα, κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, αλλάζουμε κι από λίγο. Επομένως όσο και να προσπαθούμε να φτιάξουμε κάτι δε θα είναι ποτέ ακριβώς το ίδιο με αυτό που ήταν. Γιατί εμείς οι ίδιοι θα έχουμε αλλάξει και θα έχουμε πάει αρκετά βήματα παρακάτω από το άτομο που ήμασταν εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, το ίδιο κι εκείνο φυσικά. Στις πιο πολλές περιπτώσεις πρόκειται για σχέσεις ερωτικές ή ακόμα και φιλικές. Σχέσεις που δημιουργήσαμε με κάποια άτομα κι εν τέλει δε μας βγήκαν για τον έναν ή τον άλλον λόγο και κοιτώντας σήμερα πίσω, βλέπουμε πόσο διαφέρει ο άνθρωπος που ήμασταν τότε κι αυτός που είμαστε τώρα.

Πάντως ξεκινάς από μικρός τη συνειδητή διαδρομή σου και έχεις τόση δίψα για τη ζωή. Έχεις ανάγκη να γνωρίσεις ανθρώπους, να εμπιστευτείς, να πιστέψεις στο καλοπροαίρετο, να ρουφήξεις τη γνώση, να κάνεις κάτι σημαντικό, να βρεις απαντήσεις σε ό,τι σε βασανίζει υπαρξιακά, να ερωτευτείς, να νιώσεις πλήρης. Ανυπομονείς για τη στιγμή που θα μεγαλώσεις και θα βρεις το «δρόμο» σου, όπως όλοι σου λένε.

Μεγαλώνοντας ανακαλύπτεις ότι όλα εκείνα που κάποτε σου φάνταζαν απλά, δεν είναι και τόσο απλά τελικά. Στην πορεία βιώνεις ματαιώσεις, προδοσίες, κακίες, ψέματα και παρόλο που πονάς, πείθεις τον εαυτό σου ότι όλα αυτά γίνονται για να δυναμώσεις, για να αποκτήσεις δεξιότητες, για να ωριμάσεις.

Πιστεύεις ακόμα στο «καλό» και αρνείσαι πεισματικά με το ρομαντισμό και την αφέλεια της νεανικής ηλικίας σου, ότι τα πράγματα μπορεί τελικά να είναι τόσο πεζά και ωμά. Αρνείσαι το γεγονός ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι τόσο σκληρή και γκρίζα. Ως αντίδοτο σε ό,τι σε πληγώνει, εσύ συνεχίζεις να καλλιεργείς τα όνειρά σου, τις φιλοδοξίες σου, τους στόχους σου.

Έρχεται όμως εκείνη η στιγμή, που ξαφνικά δένεσαι μ’ ένα άτομο που σου ενεργοποίησε όλα αυτά τα οποία χρόνια πίστευες και τα βρήκες όλα στο πρόσωπό του. Όλα στην αρχή μοιάζουν απόλυτα ειδυλλιακά μέχρι τη στιγμή που καταλαβαίνεις πως με αυτό το άτομο κάτι πάει λάθος. Πως η μόνη λύση είναι να τον αφήσεις και να σε αφήσει, ώστε να διαλέξετε διαφορετικούς δρόμους. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς να δεχτείς πως κάτι έχει τελειώσει και έχει κάνει τον κύκλο του; Και παλεύεις να φτιάξεις αυτό το κάτι που χαλάει, μέρα με τη μέρα και περισσότερα;

Ακόμη και ως σκέψη, ο χωρισμός είναι κάτι επώδυνο. Κι επειδή ο φόβος της μοναξιάς σε συνδυασμό με τη ρουτίνα ενός ζευγαριού -που δεν είναι πια ερωτευμένο- μπερδεύουν την κατάσταση, καμιά φορά οι σχέσεις τελειώνουν, όμως, εμείς αρνούμαστε να το συνειδητοποιήσουμε. Παλεύουμε με νύχια και με δόντια, δίνουμε συνέχεια ευκαιρίες με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει.

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως ναι, κάτι αλλάζει. Κι αυτό είμαστε εμείς! Παίρνουμε συνεχώς μαθήματα από κάθε σχέση που δημιουργούμε στη ζωή μας. Άλλα όμορφα μαθήματα κι άλλα άσχημα. Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και μετά τα «κακά» μαθήματα, επιμείνουμε πως κάτι θα διαφοροποιηθεί.

Σαν άτομα καθημερινά εξελισσόμαστε. Μαθαίνουμε τι είναι αυτά που μας ενοχλούν και μας επηρεάζουν και θέτουμε τα όριά μας μέσα από τις εμπειρίες που έχουμε. Ακόμα και να προσπαθήσουμε να γυρίσουμε και να φτιάξουμε μια κατάσταση που δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, δε θα πετύχει. Γιατί δε θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση όπως τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτήν την πρώτη φορά. Γιατί τώρα θα έχουμε περισσότερες άμυνες για την προστασία του εαυτού μας. Πλέον δε θα μπορούμε να εμπιστευτούμε το άτομο απέναντί μας ακόμη κι αν το θέλουμε. Γιατί το μυαλό θυμάται, το σώμα θυμάται.

Δεν είναι τυχαίο που λένε πως ό,τι φύγει και να γυρίσει, δε θα είναι ποτέ το ίδιο. Όλα αλλάζουν και εξελίσσονται. Το μέλλον είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας κι αυτή η συνειδητοποίηση είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!