Πολλές φορές γινόμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας. Προσπαθούμε να μας βάλουμε σε καλούπια και να προαποφασίσουμε τι θέλουμε να μας έρθει και τι όχι. Υπάρχουν φάσεις που βγαίνουμε βράδια ψάχνοντας το άλλο μας μισό κι άλλες που γράφουμε σε πλακάτ ή στο κούτελό με μεγάλο κόκκινα γράμματα «συναισθηματικά μη διαθέσιμος, εκτός φάσης να ερωτευτώ». Είτε επειδή δε θέλουμε μπλεξίματα και προτιμούμε να ησυχάσει λίγο το κεφαλάκι μας είτε επειδή φύγαμε από μια πρόσφατη ιστορία με μούτρα κατεβασμένα και χωρίς διάθεση να ξαναμπούμε σύντομα στην αρένα του φλερτ, δηλώνουμε πως στο εγγύς μέλλον δεν πρόκειται να μας απασχολήσουν τα προσωπικά μας. Κι εκεί, λοιπόν, σαν από μηχανής Θεός, εμφανίζεται ένα πρόσωπο που δοκιμάζει κατά πόσο ισχύουν οι δηλώσεις μας.
Τον έρωτα όταν έρχεται, τον καταλαβαίνεις. Κι ας θες στην αρχή να το αρνηθείς στους γύρω σου ή ακόμα και στον εαυτό σου. Κι ας τον βαφτίζεις κόντρα ή αμοιβαία αντιπάθεια. Κι ας προσπαθείς να μην ανταλλάξετε ούτε κουβέντα παραπάνω πέρα απ’ τα τυπικά για ν’ αποφύγεις το μπλέξιμο. Εκείνος σε περιμένει στη γωνία καραδοκώντας και άπαξ και πονέσει το δοντάκι σου όσο πιο γρήγορα το παραδεχτείς (τουλάχιστον σε σένα), τόσο πιο εύκολα θα κάνεις τα πράγματα. Εξάλλου, τα σημάδια είναι ξεκάθαρα, εκείνο το καρδιοχτύπι, η λάμψη στο πρόσωπο, η αφηρημάδα, οι σκέψεις που ούτε κι εσύ ξέρεις καλά καλά πού τρέχουν. Κι εκεί που αλληλεπιδράς με το πρόσωπο ένα βλέμμα του, μια κουβέντα την κατάλληλη στιγμή, η μυρωδιά του, μια συνήθεια που παρατήρησες, σε κάνουν ν’ αρχίσεις να κολλάς και ν’ αναρωτιέσαι αν αυτό που ζεις είναι αμοιβαίο.
Άραγε μπορείς να το φιλτράρεις και να βάλεις το συναίσθημα στην κατάψυξη για αργότερα, μέχρι ν’ αποφασίσεις αν θα το αποψύξεις ή θ’ αφήσεις την ημερομηνία λήξης να περάσει για να τ’ αποχωριστείς μια και καλή; Δυστυχώς για μας -μπορεί και ευτυχώς, η ιστορία θα δείξει- ο έρωτας δεν είναι απ’ τα συναισθήματα που μπορείς να ελέγξεις. Μπορείς να βάλεις φρένο στις αντιδράσεις σου, να το μαζέψεις κάπως, να μην πέσεις με τα μούτρα, αλλά σίγουρα όχι να αλλάξεις απ’ τη μια στιγμή στην άλλη το πώς νιώθεις, λες και σβήνεις θερμοσίφωνα επειδή δε χρειάζεσαι πια ζεστό νερό για μπάνιο.
Μένεις κι εσύ ν’ αναρωτιέσαι γιατί απ’ τη στιγμή που είπες πως δε θα ερωτευτείς στέκεσαι ανήμπορος μπροστά στο συγκεκριμένο συναίσθημα! Προσπαθείς να σε πείσεις πως δεν είναι κάτι σημαντικό κι όσο παλεύεις με τις σκέψεις σου, το μέσα σου φουντώνει και τρελαίνεται. Ένας έρωτας μπορεί να τ’ ανατρέψει όλα αρκεί να του δώσεις πρόσβαση στο κάστρο σου, ακόμα και μέσα από μια χαραμάδα που δεν ήξερες καν πως έχεις αφήσει ανοιχτή! Στη ζωή πολλά πράγματα είναι απρόβλεπτα κι αυτή ακριβώς είναι η ομορφιά της.
Δε θα πάψουμε να ερωτευόμαστε, όσο δύσκολες κι ακατάλληλες κι αν είναι οι συνθήκες. Το θέμα είναι να βγεις από τη ζώνη ασφαλείας σου, να αφεθείς. Καλά θα ήταν να υπάκουε η καρδούλα στη θέλησή μας, μα εδώ χτυπά τόσες και τόσες φορές τη μέρα ακούσια, περίμενες τώρα να σ’ ακούσει αν της πεις «ξε-ερωτεύσου»;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Σωτηροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
