Πρόσφατα με ρώτησαν τι είναι αγάπη. Κι αν για χάρη της οι άνθρωποι αλλάζουν από μόνοι τους, ή αναγκαστικά. Για μένα, η απάντηση στην ερώτησή τους, είναι να δέχεσαι τον άλλο όπως είναι. Να δέχεσαι τη διαφορετικότητά του, το χρώμα του, τις επιλογές του, τις αποφάσεις του, τα αισθήματά του. Να μην προσπαθείς να τον φέρεις στα μέτρα σου. Να μην προσπαθείς στο όνομα της αγάπης να τον αλλάξεις και να τον χειραγωγήσεις. Κανείς εξάλλου δεν πρόκειται ν’ αλλάξει αν δεν το θέλει αληθινά ο ίδιος. Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις κάποιον για να τον κάνεις να μοιάζει σε αυτό που εσύ έχεις φανταστεί στο μυαλό σου. Ακόμα και να το καταφέρεις θα κρατήσει τόσο όσο αντέχει να ζει ένα κέρινο είδωλο κάτω από τη σκιά του ήλιου.

Αγάπη είναι να αποδέχεσαι τον άλλο και να είσαι περήφανος για εκείνον, να μη θέλεις να αλλάζει γύρω από τις υπόλοιπες σχέσεις σου, ούτε τις φιλικές, ούτε τις οικογενειακές και τις επαγγελματικές. Αλλιώς μην τον πιέζεις, μην προσπαθείς να του επιβληθείς, μην τον χειραγωγείς και μην τον κοροϊδεύεις στο όνομα της αγάπης. Γιατί η λέξη «αγάπη», δεν περιέχει πουθενά μέσα της τέτοιους όρους, βίαους, ξένους, προσβλητικό για τ’ όνομά της . Ό,τι το βιάζεις να συμβεί η να υπάρξει, είναι από μόνο του καταδικασμένο.

Πολλές φορές πιεζόμαστε να γίνουμε κάτι ξένο, για να μας αγαπήσουν οι άλλοι. Ζούμε κάτω από τη σκιά τους με την πεποίθηση πως έτσι θα είμαστε αρεστοί, αρκετοί, πως θα μας αγαπήσουν και θα μείνουν δίπλα μας. Μέγα λάθος. Προσπαθούμε να αλλάξουμε μόνο ό,τι μας πληγώνει, ουσιαστικά. Φεύγουμε όταν κάποιος μας χτυπάει, μας υποτιμάει, μας βρίζει. Αλλά μένουμε εκεί όταν δε μας δέχεται όπως είμαστε, μας στεναχωρεί, μας μαυρίζει.

Όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να προσπαθείς ν’ αλλάξεις για κάποιον. Υπάρχουν φορές που παλεύεις μέσα σου και αναρωτιέσαι γιατί κάποιος που αγαπάς δε σε αποδέχεται για τα ελαττώματά σου. Βρίσκεσαι σε συνεχές ρήξη με τον εαυτό σου και με τα ερωτήματα που σε βασανίζουν καθημερινά. Ταλαιπωρείσαι άδικα γιατί δε δέχεσαι πως σου αξίζει κάτι καλύτερο επειδή είσαι ερωτευμένος. Αλλά συνήθως στην αρχή έτσι γίνεται, ο άνθρωπος λειτουργεί με παρωπίδες όσον αφορά στον έρωτα, δε βλέπει.

Έπειτα από πολλές μελέτες εξάλλου έχει αποδειχθεί ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά σταματάει την εξέλιξή της από ένα επίπεδο ηλικίας και μετά. Κάποιος, κάποτε είχε πει «μην προσπαθήσεις να αλλάξεις κάποιον που αγαπάς απλά αγάπα τον για αυτό που είναι». Κι όταν αρχίζουμε να αποδεχόμαστε τον άλλον όπως είναι, τότε στην πραγματικότητα αποδεχόμαστε και τον εαυτό μας. Ξεκινάμε το ταξίδι με αφετηρία την αποδοχή του εαυτού μας και με προορισμό τη συντροφικότητα, έχοντας για καράβι, την καλή θέληση, τη διάθεση, τον έρωτα και τον σεβασμό.

Η ζωή μας αλλάζει όταν ο καθένας από εμάς αλλάζει για τον εαυτό του. Αυτό θα έλεγε κανείς πως είναι και το μυστικό της επιτυχίας. Αγαπάμε πρώτα εμάς και αποδεχόμαστε τον εαυτό μας για να υπάρξουμε στη θέση να αγαπήσουμε με ανιδιοτέλεια κάποιον άλλον με τα καλά και τα άσχημά του. Η πραγματική αγάπη ας μην ξεχνάμε πως έχει αρχικά να κάνει με την αποδοχή. Όταν κάτι το αγαπάς το αποδέχεσαι και το φροντίζεις όπως είναι, με ενδιαφέρον και πίστη σε εκείνο. Κι αυτό είναι που κάνει την αληθινή αγάπη ξεχωριστή.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Ελένη Σωτηροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου